Βερολίνο, Ανταπόκριση

Τρέχει και δεν φτάνει: Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αδυνατεί πλέον να ελέγξει τις αντιδράσεις στη Γερμανία για την στάση του έναντι της Ελλάδας στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας. Εναντίον του ξεσηκώνονται όχι μόνο τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και ο κυβερνητικός του εταίρος, οι Σοσιαλδημοκράτες – με τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά του συνασπισμού τους.

«Ο Σόιμπλε κοροϊδεύει και εξαπατά» δήλωσε ο εκπρόσωπος των τελευταίων στην Επιτροπή Προϋπολογισμού της γερμανικής Βουλής Γιοχάνες Κάαρς. Ο υπουργός οικονομικών ανήγαγε τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε προϋπόθεση για την «σωτηρία» της Ελλάδας, τώρα όμως αρνείται να ικανοποιήσει τον όρο του ΔΝΤ γι αυτή την συμμετοχή: την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Έτσι, πρόσθεσε, φέρεται «ανειλικρινώς».

«Οι δανειστές πρέπει τώρα να δείξουν εποικοδομητική στάση» υπενθύμισε στον κ.Σόιμπλε και η γενική γραμματέας των Σοσιαλδημοκρατών Καταρίνα Μπάρλεϊ. «Οι Έλληνες υπέστησαν από χρόνια μεγάλες περικοπές σε συντάξεις και εισοδήματα. Αυτή η θυσία πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί».

Τα σκάγια πήραν και το ΔΝΤ. «Οι διεθνείς τραπεζίτες κάνουν μια οικονομία βουντού» δήλωσε στο κυβερνητικό μπρίφινγκ της Τετάρτης ο Μάρτιν Σέφερ, εκπρόσωπος του υπουργού εξωτερικών Σίγκμαρ Γκάμπριελ. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάψουν να αναγνωρίζουν τους υπολογισμούς τους, που στηρίζονται σε αβάσιμους αλγορίθμους. Ο ισχυρισμός τους, πρόσθεσε, ότι μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια την εξέλιξη του ελληνικού χρέους («έως και τον τρίτο δεκαδικό αριθμό»!) μέχρι το 2060, είναι παράλογος.

«Μαζί με το ΔΝΤ, ο Γκάμπριελ κτυπά και τον Σόιμπλε» έλεγε αναλυτής. «Το σενάριο του τελευταίου για την εξέλιξη του χρέους δεν είναι ρεαλιστικότερο από εκείνο του ΔΝΤ».

Τα σενάρια αυτά, σύμφωνα με έγγραφο που αποκαλύπτει η εφημερίδα «Handelsblatt», έχουν ως εξής:

Το πρώτο και πιο «αισιόδοξο», που υποστηρίζει ο κ.Σόιμπλε, προβλέπει ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κατά 1,3% τα επόμενα 40 έτη και πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,6%. Χάρη σε αυτό, το χρέος θα έχει μειωθεί το 2060 στο 60% του ΑΕΠ – κάτι που θα κάνει «αχρείαστη» την παρεμβολή οποιωνδήποτε ελαφρύνσεων.

Το δεύτερο, «απαισιόδοξο», του ΔΝΤ, προβλέπει ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 1,5%. Αυτό θα ανεβάσει το χρέος στο 226% το 2060. Κι αυτό πάλι κάνει απόλυτα αναγκαίες τις κατά το δυνατό πρόωρες ελαφρύνσεις.

Το τρίτο σενάριο είναι μίγμα των δυο. Σε αυτό, σύμφωνα με την εφημερίδα, συμφώνησαν ο κ.Σόιμπλε και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πωλ Τόμπσον ύστερα από πολύωρες συνομιλίες στο περιθώριο του Eurogroup. Ο συμβιβασμός περιλαμβάνει μια παραχώρηση του κ.Σόιμπλε (τον προσδιορισμό σε ένα πρώτο στάδιο μέτρων ελάφρυνσης, όπως την επιμήκυνση της εξόφλησης των χρεών για 15 έτη) και μια αντίστοιχη του ΔΝΤ: τη δέσμευσή του για συμμετοχή στο πρόγραμμα – έτσι ώστε να γίνει δυνατή η εκταμίευση των 7,4 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ελλάδα τον προσεχή Ιούλιο.

Μόνο που ο συμβιβασμός αυτός, που έγινε εις βάρος και εν απουσία της Αθήνας, δεν προχώρησε, επειδή, όπως λένε οι επικριτές του, δεν έχει επιχειρησιακή αξία – αναβάλλει απλώς την ουσιαστική λύση. Όπως δεν προχώρησε, λόγω της άρνησης της Αθήνας να τον αποδεχθεί, και μια άλλη παραλλαγή του: Η οικονομική συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα post festum, κατόπιν εορτής, δηλαδή μετά το πέρας του τρέχοντος τρίτου προγράμματος – κάτι που θα είχε ως συνέπεια τον εγκλωβισμό της Ελλάδας σε ένα εντελώς «ξορκισμένο» τέταρτο.

Αυτά και άλλα προκαλούν όλο και περισσότερο τη μήνη των Σοσιαλδημοκρατών στο Βερολίνο. Μάταια προσπαθούσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Σάιμπερτ στο ήδη αναφερθέν μπρίφινγκ να πείσει, ότι η κυβερνητική γραμμή είναι κοινή και ότι οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες υπουργοί εναρμονίζουν τις δηλώσεις τους. «Το αντίθετο συμβαίνει» έλεγε ο ίδιος αναλυτής. «Το ρήγμα στην κυβέρνηση βαθαίνει». Και αυτό προμηνύει περισσότερη «Ελλάδα» στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα ενόψει των εκλογών του ερχόμενου Σεπτεμβρίου.