Η διαρκής απειλή των τζιχαντιστών

Για μια φορά ακόμα συγκλονισμένη η παγκόσμια κοινή γνώμη βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανείπωτη φρίκη της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

Είναι αδύνατον να αντιληφθεί ένας ευρωπαίος πολίτης πως ένας εκδικητικός θρησκευτικός φονταμενταλισμός οδηγεί στην εν ψυχρώ δολοφονία 22 νέων ανθρώπων και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων.

Μετά το Charlie Hebdo, το Μπατακλάν, τη Νίκαια, τις Βρυξέλλες, την Κωνσταντινούπολη ήρθε τώρα και η σειρά του Μάντσεστερ να θρηνήσει αθώα θύματα που πήγαν να διασκεδάσουν σε μια συναυλία.

Κανείς και πουθενά δεν μπορεί πλέον να υποτιμά τον κίνδυνο των τυφλών επιθέσεων. Οι φανατικοί ισλαμιστές που είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για να δολοφονήσουν όσους περισσότερους ανυποψίαστους πολίτες μπορούν,είναι μια πραγματική απειλή.

Η τυφλή βία είναι για αυτούς το μέσον να εκδικηθούν τον τρόπο ζωής μας, τον πολιτισμό μας, τις αξίες μας. Ονειρεύονται μια κοινωνία φανατικών στην οποία δεν έχει θέση η λογική, η κουλτούρα, οι ελευθερίες που έχουμε κατακτήσει.

Θέλουν μια κοινωνία στρατόπεδο με τη σαρία να κυριαρχεί και τους πολίτες υποταγμένους και φοβισμένους.

Δεν είναι η προσωπική τρέλα που τους οδηγεί, αλλά το μίσος απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό, απέναντι σε ό,τι συνθέτει αυτό που αποκαλούμε δυτικό πολιτισμό.

Κι όσοι προσπαθούν να τους δώσουν άλλοθι επικαλούμενοι τις ευθύνες που έχει η Δύση στις χώρες της Μέσης Ανατολής ή του αραβικού κόσμου δεν καταλαβαίνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εποχή θρησκευτικής τρομοκρατίας.

Πράγματι, δεν ευθύνονται γενικώς οι Μουσουλμάνοι γιατί οι οπαδοί μιας ακραίας ερμηνείας του Ισλάμ έχουν υιοθετήσει την κτηνώδη τρομοκρατία ως σκοπό της ζωής τους και ως μέσο για να καταστρέψουν όσους δεν ασπάζονται την πίστη τους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο στόχαστρο τους είναι και οι διάφορες εκδοχές του Ισλάμ που δεν ταυτίζονται ε τη δική τους.

Ο εφιάλτης όμως που καλλιεργούν δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ούτε από την πλειονότητα των μουσουλμάνων, που έχουν υποχρέωση να σταθούν απέναντι τους, αλλά και από όλους όσοι επιμένουν να διατηρήσουν τις αξίες και τον πολιτισμό τους.

Δεν αρκούν για να αντιμετωπιστούν ούτε οι συγκινησιακές φορτίσεις, ούτε πολύ περισσότερο οι σπασμωδικές αντιδράσεις.

Είναι προφανές ότι χρειάζεται μια συστηματική άμυνα απέναντι τους και πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια.Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά ούτε απλό, ούτε εύκολο στη διαχείριση του.

Αλίμονο αν καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρόμου με περιορισμούς ελευθεριών ή με κλείσιμο συνόρων.
Όσο και να μην μας αρέσει όμως δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο υπαρκτό πρόβλημα της ασφάλειας, που θα το βρίσκουμε όπως φαίνεται συνεχώς μπροστά μας για καιρό ακόμα.

ΤΟ ΒΗΜΑ