Η πολιτική του μπακάλη

Μια ολόκληρη επικοινωνιακή επιχείρηση έστησε ο κ. Τσίπρας για να πείσει τον ελληνικό λαό ότι το συμπληρωματικό μνημόνιο που ψήφισαν την Πέμπτη οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι μόνο δεν θα επιβαρύνει τους πολίτες 4,9 δισ. ευρώ αλλά θα τους ωφελήσει κιόλας!

Γι’ αυτό σε όλη τη συζήτηση του 4ου Μνημονίου στη Βουλή δεν υπήρξε ούτε ένας βουλευτής –πόσω μάλλον ο Πρωθυπουργός ή οι υπουργοί –που να αναφέρθηκε στα νέα δυσβάσταχτα μέτρα που ισοδυναμούν με μία έως και δυόμισι συντάξεις μείον από κάθε συνταξιούχο και 650 ευρώ τον χρόνο πρόσθετο φόρο για κάθε πολίτη από τη σφαγή στο αφορολόγητο. Πέραν της κατάργησης των φοροαπαλλαγών υγείας, του ΕΚΑΣ και άλλων κοινωνικών επιδομάτων.

Προτίμησαν, αντιθέτως, οι κυβερνητικοί να αναφερθούν επί μακρόν στα αντίμετρα του πολυνομοσχεδίου –αποφεύγοντας να εξηγήσουν τα τεράστια πλεονάσματα που πρέπει να πιάσει η χώρα από το 2018 έως το 2021, ύψους 3,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 6,3 δισ. ευρώ ετησίως με σημερινές τιμές.

Με τα αντίμετρα αυτά τόνισε ο κ. Τσίπρας θα αυξηθούν τα συσσίτια στα σχολεία, θα χρηματοδοτηθούν νέοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, θα υπάρξει επιδότηση ενοικίου, επίδομα τέκνων, θα μειωθεί η συμμετοχή στα φάρμακα, θα μειωθεί 3% ο φόρος των επιχειρήσεων και 2% ο φόρος των φυσικών προσώπων ενώ θα υπάρξουν εκπτώσεις στον ΕΝΦΙΑ περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ –από τα 3,6 δισ. ευρώ που είναι σήμερα!

Η προπαγανδιστική μηχανή είχε στηθεί τόσο καλά ώστε ακόμη και στην ονομαστική ψηφοφορία έγκρισης του Μνημονίου οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν φώναζαν «Ναι» αλλά απλώς έγνεφαν καταφατικά –για να μην καταγραφεί και χρησιμοποιηθεί πολιτικά η ασυνέπειά τους σε σχέση με την αντιμνημονιακή υστερία τους πριν από δύο χρόνια.

Μάλιστα σε μια προσπάθεια να δείξει το Μαξίμου ότι απεχθάνεται τον οικονομικό σχεδιασμό αλλά νοιάζεται για την ουσία ζήτησε από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ –που δούλευε πριν σε συνεργείο αυτοκινήτων –να παρουσιάσει με απλά λόγια το πολύπλοκο πολυνομοσχέδιο για να το καταλάβει ο κόσμος –λίγη σημασία είχε αν δεν το καταλάβαινε ο ίδιος αφού, όπως είπε, τα οικονομικά του ήταν «μπακαλίστικα».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά όλες οι χώρες που πέρασαν από μνημόνια βγήκαν στις αγορές μέσα σε δύο χρόνια και απολαμβάνουν πλέον υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Εμείς ωστόσο διανύουμε αισίως το όγδοο έτος σε μνημόνια και έχουμε μπροστά μας άλλα τεσσεράμισι χρόνια σκληρών μέτρων και επιτήρησης. Η λαϊκίστικη πολιτική «του μπακάλη» κοστίζει ακριβά στη χώρα.