«Αρχή άνδρα δείκνυσι»

Για τα μέτρα που βαραίνουν στις πλάτες του λαού, οι κυβερνόντες για να ελαφρύνουν τις ευθύνες τους επιτέθηκαν στο παρελθόν, σιώπησαν για το παρόν και υποσχέθηκαν για το μέλλον να βάλουν «γραβάτα» μιας και έρχεται η ανάπτυξη, η δίκαια διανομή και η αλληλεγγύη. Διανθισμένα βέβαια όλα αυτά με το τέλος των μνημονίων, την επανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας κ.α.

Δηλαδή παλιά μου τέχνη κόσκινο. Να σοβαρευτείτε βρε σύντροφοι. Θα σβήσετε το χρέος που θα βαραίνει τον τόπο για πολλές δεκαετίες; Θα πάτε το αφορολόγητο στις 12 χιλιάδες ευρώ; Θα σταματήσετε τις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας; Δεν αμφιβάλω ότι το φαντασιακό πεδίο για τη διατήρηση της εξουσίας μπορείτε να υποσχεθείτε ξανά ότι θα ικανοποιήσετε τα πάντα. Διαχρονική η αλήθεια της ρήσης του Σοφοκλή το 442 π.χ. στο μνημονιώδες έργο «Αντιγόνη» που επισημαίνει ότι:

«Αδύνατο να μάθει κανείς την ψυχήν, το φρόνημα και τη γνώμη κάθε ανθρώπου παρά μόνον όταν δοκιμασθεί στην άσκηση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας».

Χωρίς προκαταλήψεις κρίνουμε τους τωρινούς διαχειριστές της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας:

Γνωρίζουμε ότι στο «Πρόγραμμα» της Θεσσαλονίκης είχαν συμπυκνωθεί οι βασικές κατευθύνσεις και δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, η «ψυχή», το «φρόνημα» και η «γνώμη» της παράταξης που διεκδίκησε την εξουσία και έλαβε την εντολή από τον λαό:

Η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική:

Μετά από 2 ½ χρόνια διακυβέρνησης τίποτε από αυτό το Πρόγραμμα δεν υλοποιήθηκε. Τα Μνημόνια και η λιτότητα βασιλεύουν και η Παραγωγή «καρκινοβατεί», αυτή είναι η πικρή αλήθεια:

* Η νομοθετική εξουσία, δηλαδή η παραγωγή των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, έχει παραδοθεί πλήρως στην κυρίαρχη βούληση των δανειστών.

* Η εκτελεστική εξουσία, σχεδιάζει και εκτελεί με έκτακτες διαδικασίες μέτρα που περιορίζουν δραστικά και ασφυκτικά την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

* Η εκτελεστική εξουσία στο βωμό του δικαίου της ανάγκης ή του «υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος» περιορίζει τη δικαστική εξουσία ή δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων (ΣτΕ, Ελ. Συνέδριο).

* Η συνταγματική τάξη και η κανονικότητα έχουν διασαλευθεί επικίνδυνα και η θεσμική συγκρότηση της Πολιτείας μας έχει χάσει την αξιοπιστία των πολιτών.

Με βάση τα παραπάνω πραγματικά δεδομένα, αναρωτιέται κανείς ποια είναι σήμερα η κυρίαρχη εξουσία στη χώρα μας. Οι διαπιστώσεις είναι τραγικές:

Η νομοθετική εξουσία ασκείται κυριαρχικά από τους δανειστές και η εκτελεστική εξουσία εποπτεύεται και ελέγχεται επίσης από τους δανειστές. Η κοινωνία βρίσκεται σε διαρκή «πόλεμο» με τις ως άνω εξουσίες και προσπαθεί να βρει προστασία στο χώρο της δικαστικής εξουσίας. Πρέπει να ξαναδιαβάσουμε και να κατανοήσουμε την κοινωνική πραγματικότητα.

Ο μισός πληθυσμός μας αναρωτιέται, αποσύρεται από τα κοινά και αποστρατεύεται σιωπηλά. Το 45% των ψηφοφόρων στις προηγούμενες εκλογές γύρισαν την πλάτη στις κάλπες. Η λαϊκή νομιμοποίηση της σημερινής διακυβέρνησης έχει συρρικνωθεί. Το 80% του πληθυσμού καταγράφει αρνητικά την «ψυχή», το «φρόνημα» και τη «γνώμη» των κυβερνόντων.

Σημαντικό στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν ασπάσθηκε τη μετάλλαξη και έφυγαν νωρίς. Έφτιαξαν νέα κόμματα και σήμερα με οξύ τρόπο αποκαλύπτουν την αλλαγή του «φρονήματος» και της «γνώμης» των κυβερνόντων.

Η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικά και κομματικά έχει πλήρως προσαρμοσθεί στα μνημονιακά προστάγματα. Γι’ αυτή τη θεαματική αλλαγή «φρονήματος» και «γνώμης» ουδεμία συγνώμη έχει ακουσθεί μέχρι σήμερα από τους κυβερνόντες. Αντίθετα οι χθεσινοί «δυνάστες» (δανειστές) και «οχθροί» (Μέρκελ, Σόιμπλε) έγιναν κολλητοί –φίλοι, συνομιλητές καθημερινοί.

Βέβαια κάπου –κάπου ακούγονται κάποια μισόλογα για αυταπάτες, για άγνοια, για δίκαιο της ανάγκης κ.α. Ο λαός σοφά ρωτά: Δεν ήξερες δεν ρώταγες;

Το «φρόνημα», τα πιστεύω και οι πεποιθήσεις περί ριζοσπαστισμού έχουν πλέον αποσυρθεί. Οι πολιτικές προσδοκίες που απλόχερα μοίρασε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν πολιτική πραγμάτωση. Αντίθετα σήμερα μετά το στάδιο της προσαρμογής και της μετάλλαξης έχουμε περάσει στο πλαν B που είναι η διατήρηση της εξουσίας. Από τον λεκτικό ριζοσπαστισμό, πέσαμε στα σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα (Μνημόνιο 3 και 4) και τώρα υποσχόμαστε «αντίμετρα» με «μπαλοματιές», «φωνές», «φασαρία» για τα συσσίτια, τα φάρμακα, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς κ.α. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο».

Σήμερα π.χ. αφαιρούμε μερικά δισεκατομμύρια από τις λαϊκές τάξεις, τους επαγγελματίες και τους συνταξιούχους και τους υποσχόμαστε ότι έρχεται η «σοσιαλιστική άνοιξη» με τα «αντίμετρα».

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν κερδίζεται το μέλλον της εξουσίας με το θέατρο της χαμηλού επιπέδου αντιπαράθεσης μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων. Δεν κερδίζεται η εξουσία με μεταλλαγμένα πολιτικά πρόσωπα. Δεν κερδίζεται η εξουσία με τον μηδενισμό και την αχαλίνωτη καταγγελία της της μακροβιότερης δημοκρατικής διακυβέρνησης και ειρηνικής συμβίωσης του τόπου από τη μεταπολίτευση μέχρι τη μνημονιακή κηδεμονία της χώρας.

Είναι πρώτιστη ανάγκη προπάντων για τους ασκούντες δημόσια εξουσία να κάνουν μία βαθιά βουτιά ιστορικής αυτογνωσίας. Διότι είναι πραγματικά ιστορικές οι στιγμές που διέρχεται η Πολιτεία μας και οι πολίτες. Η εικόνα της, η κυριαρχία της και η αξιοπρεπής διαβίωση του λαού μας, έχουν βάναυσα παραβιασθεί. Έχουν φωλιάσει στο κοινωνικό σώμα συναισθήματα άγρια φόβου, ανασφάλειας και οργής. Με μία λέξη συναισθήματα με πολύ αρνητικό φορτίο.

Είναι πρώτιστη ανάγκη να ενώσουμε ένα κάθετα και οριζόντια διχασμένο κοινωνικό σώμα. Να γεφυρώσουμε το μεγάλο χάσμα της κοινωνίας με το κράτος και να συμφιλιώσουμε τον πολίτη με την Πολιτεία σε όλα τα επίπεδα της θεσμικής συγκρότησης της Δημοκρατίας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Είναι στρατηγικής σημασίας επιλογή να είμαστε συνεπιβάτες με τους ευρωπαίους λαούς στο όχημα της Ε.Ε. Το όχημα αυτό με τις όποιες ελλείψεις είναι το πιο ασφαλές για το μέλλον.

Είναι πρώτιστη ανάγκη εθνική να είμαστε συνεπιβάτες στο ευρωπαϊκό όχημα της Ε.Ε. Παρά τις όποιες ατέλειες και ελλείψεις παραμένει το πιο ασφαλές όχημα για το μέλλον των λαών της Ευρώπης.

Πως όμως θα πραγματώσουμε αυτές τις πολιτικές επιλογές. Πως θα ξεφορτώσουμε τους πολίτες από τα οικονομικά βάρη και τα ψυχικά τραύματα. Πώς η χώρα θα ανακτήσει την εκτελεστική και νομοθετική της κυριαρχία;

Θα θυμίσω μια ρήση του Βούδα:

-«Όλα αυτά που είμαστε είναι αποτέλεσμα αυτών που έχουμε σκεφθεί. Ότι σκεφτόμαστε γινόμαστε».

Πιστεύω στη δύναμη της σκέψης και των λέξεων. Ο λαός μας μπορεί να αλλάξει τη ζωή του με τη δύναμη της σκέψης. Να αποκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα των εκάστοτε κυβερνόντων με νου και όραμα.

Με τη δύναμη των λέξεων ο Μακρόν και με ρεαλιστικές απαντήσεις στα προβλήματα ανέδειξε μια νέα διακυβέρνηση. Ο Ρέτζι στην Ιταλία έκανε ένα τολμηρό βήμα και η συνέχεια έπεται. Στην Ευρώπη αρχίζει το κλίμα να αλλάζει, τόσο στο πεδίο της ανάπτυξης όσο και στην ανάγκη μιας πιο ισχυρής και αποτελεσματικής πολιτικής διακυβέρνησης.

Η δύναμη της σκέψης είναι το κλειδί για να δημιουργήσουμε την πραγματικότητα που θέλουμε στην Ελλάδα και την Ε.Ε..

Είναι ανάγκη γι’ αυτό να ζωντανέψουμε την κριτική σκέψη και τη δύναμη του λαού.

* Η Δύναμη της σκέψης έρχεται από μέσα μας. Κατοικεί μέσα μας. Είναι Δυναμική ενέργεια και ο καθένας μπορεί να την ενεργοποιήσει.

* Ο νους είναι ο κτίστης. Ότι πιο τέλειο όργανο διαθέτει ο άνθρωπος.

* Η δύναμη της θετικής σκέψης μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας.

* Ο τροφοδότης της «ψυχής», του «φρονήματος» και της «γνώμης» είναι η θετική σκέψη.

Κάνω αναφορά στο νου και το όραμα διότι δεν αντέχει άλλο ο κόσμος τα «ψεύτικα» τα λόγια τα μεγάλα.