Μεγαλύτερο ατού του 46χρονου νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας είναι ότι προέρχεται από την… Δεξιά και ο διορισμός του μπορεί να την διεμβολίσει χαρίζοντας ψήφους στον νέο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στις βουλευτικές του Ιουνίου.
Η επιλογή του Εντουάρ Φιλίπ, βουλευτή και δημάρχου Χάβρης στη Νορμανδία, θεωρείται ευφυής στρατηγική κίνηση, μια προσπάθεια του Μακρόν να προσελκύσει την κεντροδεξιά πολιτική βάση της Γαλλίας, να συγκεντρώσει κοινοβουλευτική υποστήριξη, να αποδυναμώσει τους αντιπάλους του, και να εδραιώσει το δικό του εκκολαπτόμενο πολιτικό κίνημα La Republique en Marche (REM).
Αν και ο Φιλίπ φλέρταρε ως φοιτητής με το Σοσιαλιστικό Κόμμα εντάχθηκε τελικά στη γκωλική δεξιά, και θεωρείται άνθρωπος του μετριοπαθούς πρώην πρωθυπουργού και υποψηφίου για το προεδρικό χρίσμα Αλέν Ζιπέ.
Για το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ζωής του, ο Φιλιπ ήταν πιστός στην κεντροδεξιά. Το 2002, μετά από πρόσκληση του Ζιπέ έπαιξε ρόλο στον σχηματισμό του Κόμματος UMP, του προκατόχου των Les Republicains.
Για δύο χρόνια μέχρι το 2004 ήταν ανώτατο στέλεχος του κόμματος και αργότερα διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του Ζιπέ στο υπουργείο Οικολογίας. Ηταν επίσης διευθυντής δημοσίων σχέσεων της γαλλικής πυρηνικής εταιρείαςAreva, προτού εκλεγεί δήμαρχος του λιμανιού της Χάβρης και κατόπιν βουλευτής.
Πέρυσι, έγινε εκπρόσωπος του Ζιπέ στην εκστρατεία του να κερδίσει το προεδρικό χρίσμα της δεξιάς. Εχασε από τον Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος αποκλείστηκε από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εξαιτίας του σκανδάλου με τις πανάκριβες αργομισθίες της γυναίκας του.
Όπως ο Μάκρον, ο οποίος έγινε πρόεδρος της Γαλλίας στα 39 του χωρίς να έχει εκλεγεί ποτέ προηγουμένως σε άλλο αξίωμα, ο Φιλίπ διορίστηκε τώρα πρωθυπουργός χωρίς προηγούμενη υπουργική εμπειρία.
Παραμένει νεοφερμένος στην εθνική πολιτική και είναι σχετικά άγνωστος σε μεγάλο μέρος του γαλλικού κοινού, κάτι που τον βοηθάει να εμφανίζεται ως φρέσκο και άφθαρτο πρόσωπο. Ενσωματώνει πάντως μια συντηρητική ιδεολογία που είναι συμβατή με το φιλελεύθερο ρεφορμιστικό όραμα του Μακρόν και θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο να πείσει στελέχη και ψηφοφόρους των Les Republicains (20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών) να στηρίξουν τον Μακρόν.
Στηλίτευε τον Μακρόν από την Liberation
Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Φιλίπ έγραφε μια εβδομαδιαία στήλη στην αριστερή εφημερίδαLiberation, στην οποία στηλίτευε τον τότε υποψήφιο Μακρόν. Τον Ιανουάριο του 2017, ο Φιλίπ έγραψε ότι ο Μακρόν είναι κάποιος που «υπόσχεται τα πάντα, με το σθένος νεαρού κατακτητή και τον κυνισμό γέρου φορτηγατζή».
Στο ίδιο πνεύμα, τον συνέκρινε με τον Naevius Sutorius Macro (Macron), έναν ρωμαίο έπαρχο που κέρδισε την εύνοια των αυτοκρατόρων Τιβερίου και Καλιγούλα, και μετά διέταξε την δολοφονία του Τιβερίου. Σε άλλη στήλη τον επόμενο μήνα ο Φιλίπ συγκρίνει ειρωνικά τον Μακρόν με τον Ιησού, «ο οποίος περπατάει επί των υδάτων αυτή τη στιγμή …θεραπεύει τους τυφλούς, δίνει ψωμί, διαδίδει την καλή είδηση… διατάζει την παραλυμένη Γαλλία να σηκωθεί όρθια και να περπατήσει προς τα Εμπρός… και όλα αυτά χωρίς ένα πραγματικό πρόγραμμα ή μια πραγματική ομάδα. Αρκεί να πιστεύεις σε αυτόν. Να έχεις πίστη».
Όμως, καθώς έγινε φανερό ότι ο υποψήφιος του Εμπρός! (En Marche!) ήταν εκείνος που θα αντιμετώπιζε την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στον β΄γύρο των προεδρικών, ο Φιλίπ άλλαξε στάση και απηύθυνε έκκληση στο στρατόπεδό του να υποστηρίξει Μακρόν «επειδή η νίκη του δεν είναι εξασφαλισμένη».
Παντρεμένος εδώ και 12 χρόνια και πατέρας τριών παιδιών, ο Φιλίπ είναι ενθουσιώδης ερασιτέχνης πυγμάχος, και έχει γράψει δύο μυθιστορήματα πολιτικής φαντασίας. Στο ένα μάλιστα, που δημοσιεύθηκε πριν από 10 χρόνια, περιέγραψε το αξίωμα του Γάλλου πρωθυπουργού και την διαμονή στο μέγαρο του Ματινιόν ως «ένα είδος κόλασης: χρυσής, περιζήτητης από πολλούς και ικανοποιητικής για το εγώ, αλλά παρ ‘όλα αυτά κόλασης»…
Τώρα, αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία στο μεγαλοπρεπές Ματινιόν, ο Φιλίπ δήλωσε κατηγορηματικά: «Είμαι άνθρωπος της Δεξιάς», αλλά πρόσθεσε ότι σέβεται τους πολιτικούς στην Αριστερά και πως θα εργαστεί για το «ευρύτερο καλό».
Ο διορισμός του είναι οπωσδήποτε πλήγμα για τους Les Républicains, οι οποίοι προσπαθούν να ανασυνταχθούν μετά την ήττα στις προεδρικές και να αποτρέψουν διαρροές προς τον Μακρόν. Στελέχη του κόμματος επιμένουν ότι η προσχώρηση του Φιλίπ στο REM ήταν αυστηρά προσωπική απόφαση, αλλά περίπου 20 βουλευτές διαχώρισαν τη θέση τους και εξέδωσαν δήλωση με την οποία ζητούν από τους Les Républicains και τους κεντροδεξιούς συμμάχους τους να δεχθούν το «απλωμένο χέρι» του Μακρόν, λέγοντας ότι η Δεξιά πρέπει να «αντιληφθεί τον πλήρη πολιτικό μετασχηματισμό που γίνεται μπροστά στα μάτια μας».
Ο Φιλίπ γεννήθηκε στη Ρουέν της Νορμανδίας και έχτισε την πολιτική καριέρα του στη Χάβρη, όπου ο παππούς του ήταν λιμενεργάτης. Γιός δύο δασκάλων, μιλάει γερμανικά και πέρασε μέρος της παιδικής ηλικίας του στη Βόννη όταν ο πατέρας του ήταν διευθυντής του γαλλικού Λυκείου εκεί. Έχει το ίδιο πανεπιστημιακό υπόβαθρο με τον Μακρόν: σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι, στη Sciences Po, και στη συνέχεια αποφοίτησε από την École Nationale d’Administration, την εθνική σχολή δημόσιας διοίκησης, φυτώριο στελεχών της γαλλικής πολιτικής ελίτ.
Όπως και ο Μακρόν, που εργάστηκε ως τραπεζίτης επενδύσεων στους Ροτσίλντ, έτσι και ο Φιλίπ κινήθηκε μεταξύ της πολιτικής και του ιδιωτικού τομέα: δούλεψε για μια αμερικανική δικηγορική εταιρεία και στη συνέχεια κατείχε μια ανώτερη θέση στη γαλλική πυρηνική εταιρεία Areva.
Η γαλλική Αριστερά και οι Πράσινοι αντέδρασαν στον διορισμό του λέγοντας ότι είναι υπερβολικά Δεξιός, υπέρ του ξηλώματος των δικαιωμάτων στα εργασιακά, πολύ συντηρητικός στα κοινωνικά, και δεν εστιάζει αρκετά σε ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος, δίνοντας έμφαση στο ότι εργαζόταν στην πυρηνική βιομηχανία.
