Ο Τζέρεμι Κόρμπιν και οι Εργατικοί που ζητάνε την ψήφο των βρετανών πολιτών με μια ατζέντα… αριστερή και ριζοσπαστική – τουλάχιστον για τα βρετανικά δεδομένα – στην οποία μεταξύ άλλων προβλέπεται η κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, των επιχειρήσεων ενέργειας και των οργανισμών ύδρευσης, η κατάργηση των διδάκτρων (σήμερα ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες στερλίνες τον χρόνο) στα πανεπιστήμια, η αύξηση της φορολογίας για τους λίγους καθώς και σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές για την υγεία, την παιδεία και τη στέγαση των πιο αδύναμων Βρετανών.
Στόχος του προγράμματος του Εργατικού Κόμματος ενόψει των εκλογών της 8ης Ιουνίου είναι η δημιουργία μιας χώρας η οποία θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα «των πολλών, όχι των λίγων» όπως δήλωσε ο ίδιος ο Κόρμπιν κατά την παρουσίασή του στο Μπράντφορντ της Βόρειας Αγγλίας.
Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους – αναφέρει ο ανταποκριτής της ιταλικής La Repubblica στη Βρετανία – έσπευσαν να δηλώσουν, ειρωνευόμενοι φυσικά, ότι θυμίζει το Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς και αποτελεί γεγονός ότι η πλατφόρμα των Εργατικών είναι ιδιαίτερα σοσιαλιστική. Κάτι ανάλογο στη Γηραιά Αλβιώνα είχε να συμβεί από το μακρινό 1983, όταν οι Εργατικοί, παρουσιάζοντας ένα ανάλογο πρόγραμμα υπέστησαν μια ιστορική ήττα στις εκλογές με την Μάργκαρετ Θάτσερ, μετέπειτα Σιδηρά Κυρία της Βρετανίας, να θριαμβεύει.
Ο «κόκκινος» Τζέρεμι εμφανίζεται αισιόδοξος ότι δεν θα έχει την ίδια τύχη. Αλλά οι Συντηρητικοί της πρωθυπουργού Τερίζα Μέι επισημαίνουν πως το πρόγραμμα των Εργατικών αποτελεί μια επιστροφή στην αριστερό μοντέλο «περισσότεροι φόροι, περισσότερες δαπάνες» και, σίγουρα δεν έχουν άδικο, καθώς προβλέπονται επενδύσεις ύψους 250 δισ. στερλινών σε διάστημα μιας δεκαετίας αλλά και αυξήσεις στους φόρους ύψους 50 δισ. στερλινών τον χρόνο. Από πού ή μάλλον ποιος θα κληθεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη ώστε να βρεθούν αυτά τα χρήματα; «Το πλουσιότερο 5% των Βρετανών», απαντά ο ηγέτης των Εργατικών. «Δεσμευόμαστε ότι δεν θα αυξήσουμε τους φόρους για το 95% των φορολογούμενων. Απο τους εναπομείναντες ζητάμε μια μικρή θυσία. Είναι οι πιο ευκατάστατοι και είναι δίκαιο να δώσουν κάτι παραπάνω στο Κράτος», εξήγησε.
Αυτό το κάτι παραπάνω, ωστόσο, μεταφράζεται σε μια αύξηση των φόρων από το 40% στο 45% για όσους έχουν ετήσια εισοδήματα άνω των 80 χιλιάδων στερλινών (100.000 ευρώ) και έως και 50% για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 123.000 στερλίνες (150.000 ευρώ) τον χρόνο. Στο πρόγραμμα προβλέπεται επίσης και η επιβολή ενός φόρου στα αστρονομικά μπόνους των τραπεζικών και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών και πάσης φύσης εκτελεστικών διευθυντών, οι ετήσιες απολαβές των οποίων ξεπερνούν τις 330.000 χιλιάδες στερλίνες (400.000 ευρώ).
Οπότε, μονάχα αυτή η μειονότητα του πλούσιων Βρετανών θα μπορούσε να είναι δυσαρεστημένη καθώς οι περισσότεροι δεν επηρεάζονται από τις εν λόγω αυξήσεις. Σε γενικές γραμμές, όπως σχολίασε το BBC, τα μέτρα του Κόρμπιν είναι φιλολαϊκά και σίγουρα θα μπορούσαν να πείσουν πολλούς. Αυτός, όμως, που δεν πείθει ακόμα είναι ο ίδιος ο Κόρμπιν.
Η διαφορά που τον χωρίζει από τους Συντηρητικούς της βρετανίδας πρωθυπουργού κυμαίνεται σταθερά κοντά στις 20 μονάδες με την Τερίζα Μέι να δηλώνει πως το πρόγραμμα του αριστερού αντιπάλου της δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια «φανταστική λίστα ευχών».
