Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί μια μελανή σελίδα, ένα όνειδος για το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Η βία, που σε όλες της τις εκφάνσεις αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό της, δεν την εμπόδισε δυστυχώς να κερδίσει την ανοχή ή και την επιδοκιμασία ενός καθόλου ασήμαντου τμήματος του εκλογικού σώματος.
Ο αντικοινοβουλευτισμός της, οι συνεχείς προκλήσεις και οι τραμπουκισμοί, η απαξίωση της πολιτικής είναι το έδαφος που τις επιτρέπει να κάνει ακόμα αισθητή την παρουσία της. Ας μην ξεχνάμε ότι παρά τις διώξεις και τις κατηγορίες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατάφερε να διατηρήσει και να αυξήσει τη δύναμη της. Επενδύει στο αντισυστημικό και αντιπολιτικό ρεύμα που πολλοί καλλιέργησαν τα τελευταία χρόνια και τώρα διεκδικεί σχεδόν το μονοπώλιο του.
Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι αυτή τη φασιστική συμπεριφορά της, υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που όχι απλώς την ανέχεται,αλλά και την επιβραβεύει. Εν ονόματι της κρίσης,των καθημερινών δυσκολιών, της συνολικής απογοήτευσης τείνουν ευήκοα ώτα σε όποιους τραμπουκίζουν αυτούς που θεωρούν υπεύθυνους για τα δεινά τους.
Να ξεφύγει επιτέλους η πολιτική αντιπαράθεση από το επίπεδο των τελευταίων χρόνων που δίνει το άλλοθι στους εχθρούς της δημοκρατίας να την υπονομεύουν. Όσο η βία λεκτική και πραγματική κυριαρχεί στην πολιτική και κοινωνική ζωή,όσο την ανεχόμαστε, τόσο πιο δύσκολη θα είναι και η αντιμετώπιση των χρυσαυγιτών και των κάθε λογής φασιστοειδών.
Αλλά αν δεν αλλάξει συνολικά η πολιτική μας κουλτούρα,αν δεν σταματήσουν διάφοροι να παριστάνουν τους υπερπατριώτες και να στοχοποιούν τους αντιπάλους τους ως υποχείρια των ξένων, αν δεν προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους ανέχονται ή και στηρίζουν ακόμα τη Χρυσή Αυγή, θα τη βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
