Δεν χρειάζονταν οι πρόσφατες δηλώσεις του αμερικανού πρεσβευτή στο «Βήμα» για να διαπιστωθεί ότι σημαντικοί ξένοι παράγοντες «κλείνουν το μάτι» στην κυβέρνηση της Αριστεροδεξιάς.
Ποια άλλη κυβέρνηση, εξάλλου, θα μπορούσε να πάρει τόσο σκληρά μέτρα «χωρίς να ανοίξει μύτη», χωρίς δηλαδή να υπάρξουν σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις, μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ή συγκεντρώσεις στα πρότυπα της πλατείας Συντάγματος του 2010;
Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ο ίδιος κ.Τσίπρας να επικαλείται την «άπνοια» αυτή διαμαρτυριών για να υποστηρίξει –σε πρόσφατη συνέντευξή του – ότι το Μνημόνιο του είναι λιγότερο επώδυνο από τα προηγούμενα δύο Μνημόνια του Παπανδρέου και των Σαμαρά-Βενιζέλου. Ασχέτως αν, επί της ουσίας, είναι πολύ πιο σκληρό διότι επιβλήθηκε σε μία ήδη εξουθενωμένη οικονομικά κοινωνία.
Κανείς άλλωστε δεν μπορεί να μην θυμάται τις τεράστιες συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων το 2010 κατά την διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του πρώτου Μνημονίου στην πλατεία Συντάγματος με πανό και συνθήματα κατά της κυβέρνησης και των τριακοσίων της Βουλής. Με τον κ.Τσίπρα να κατεβαίνει κάθε λίγο και λιγάκι στην πλατεία και να ποντάρει πολιτικά στην οργή του κόσμου και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μετέχουν σε ανοιχτά πάνελ στο κάτω μέρος της πλατείας, υποδαυλίζοντας το μίσος και τον διχασμό στην ελληνική κοινωνία για να κερδίσουν πόντους και να πάρουν την εξουσία…
Μπορεί το πρώτο μνημόνιο Παπανδρέου να έκοψε δυο συντάξεις απ όλους, ωστόσο άρχισε να ισχύει το 2011, όταν η κοινωνία είχε ακόμη δυνάμεις να αντιμετωπίσει τις περικοπές. Οκτώ χρόνια μετά, όμως, και ύστερα από μία καταιγίδα φορολογικών μέτρων που έχουν εξανεμίσει κάθε οικονομικό απόθεμα, η μείωση σε 1.100.000 συνταξιούχους των εισοδημάτων τους κατά μία ακόμη μηνιαία σύνταξη (σε κάποιους δύο) είναι το τελειωτικό χτύπημα που καμία κυβέρνηση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να περάσει από τη βουλή χωρίς σοβαρές βουλευτικές απώλειες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επίσης, μέτρου που δεν μπορούσε να αποδεχθεί ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου ,ούτε η κυβέρνηση Σαμαρα- Βενιζέλου -από τις οποίες ζητήθηκε από την τρόικα- ήταν το Υπερταμείο στο οποίο έχει μεταφερθεί για 99 χρόνια το σύνολο της δημόσιας περιουσίας για εκποίηση, ιδιωτικοποίηση ή αξιοποίηση ώστε να αποδώσει χρήματα για την αποπληρωμή του χρέους.
Το αποδέχτηκε με το τρίτο Μνημόνιο κ.Τσίπρας ο οποίος βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο τον Ιούλιο του 2015 ύστερα από την επτάμηνη καταστροφική μετωπική σύγκρουση της κυβέρνησης με τους δανειστές που έφερε τη χώρα χωρίς ούτε ένα ευρώ στα ταμεία, στο κατώφλι του GREXIT, με κλειστές τις τράπεζες και οδήγησε στο βλακώδες δημοψήφισμα του «ΟΧΙ» που μετονομάστηκε σε λίγες ώρες σε «ΝΑΙ».
Εξάλλου η σημερινή στήριξη των δανειστών προς τον κ.Τσίπρα – αντίθετα απ όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζει η κυβέρνηση – φαίνεται και από το πρωτοφανές χρονοδιάγραμμα με τον οποίο αποφασίστηκε να ληφθούν τα μέτρα: μόλις 500 εκατομμύρια ευρώ το 2018 ( κατάργηση φοροαπαλλαγών και μείωση κάποιων επιδομάτων ) αλλά σχεδόν 5 δισ. ευρώ νέα μέτρα το 2019 και το 2020, για να εφαρμοστούν από την επόμενη κυβέρνηση. Χρονοδιάγραμμα που επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να έχει μετά το τέλος της κρίσιμης αξιολόγησης – μέσα στο Μάιο ή τον Ιούνιο- σχεδόν ενάμιση χρόνο χωρίς σημαντικές περικοπές ώστε να ετοιμαστεί για εκλογές στα τέλη του 2018, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου ,της εξόδου της χώρας στις αγορές και της πολυαναμενόμενης ρύθμισης του ελληνικού χρέους.
Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα -ακόμη κι αν οι ξένοι «του κλείνουν το μάτι» και του στρώνουν έδαφος για να κρατήσει μέρος από τις εκλογικές δυνάμεις του, ακόμη κι αν η κουρασμένη από την λαίλαπα της λιτότητας κοινωνία δεν προχωράει σε μαζικές κινητοποιήσεις για τα νέα μέτρα- οι πολίτες γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταπάτησε κάθε υπόσχεση που είχε δώσει το Σεπτέμβριο του 2014 στη Θεσσαλονίκη- για την ακρίβεια έκανε ακριβώς τα αντίθετα.
Και γνωρίζει ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την πολιτική της ανεπάρκεια και τις λανθασμένες οικονομικές επιλογές της έπληξε βάναυσα όλα εκείνα τα κοινωνικά στρώματα τα οποία είχε δεσμευθεί ότι θα προστατεύσει -τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους – ενώ φρέναρε την ανάπτυξη της οικονομίας για τουλάχιστον 2,5 χρόνια με καταστροφικές συνέπειες για το εισόδημα όλων των πολιτών.
Αυτό θα το πληρώσει ακριβά ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Καμμένος και τους ΑΝΕΛ όποτε στηθούν οι επόμενες κάλπες…
