Στον τελικό αγώνα για το κύπελο ποδοσφαίρου της αγωνιστικής χρονιάς 2016/17, που διεξήχθει πρόσφατα στο Βόλο μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ , έλαβαν χώρα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ των φιλάθλων – οπαδών των δυο ομάδων. Οι οπαδοί τα έκαναν λίμπα , καθόσον οι αστυνομικές δυνάμεις, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν αρκετές, για να σταματήσουν αυτόν τον μεγάλο σαματά.
Για όλη αυτήν τη φασαρία ενεργοποιηθήκαν, βάσει του Νόμου 4326/2015 η εισαγγελία Βόλου, η ΕΠΟ και εν μέρει το υφυπουργείο Αθλητισμού, αν και η «Καθημερινή» της 10 Μαΐου (σελ. 29) έγραψε ότι η «Πολιτεία ως Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας της». Βάσει του παραπάνω νόμου (άρθρο 1, παραγρφ. 1) οι ομάδες απειλούνται με βαριά πρόστιμα, από δέκα χιλιάδες έως ένα εκατομμύριο Ευρώ, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα πρόστιμα μπορούν να φτάσουν τα 5 εκατομ. Ευρώ (παραγρφ. 3). Επίσης η ΕΠΟ έχει τη δυνατότητα να ασκήσει πειθαρχικές διώξεις «για εκτεταμένα επεισόδια» στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Για εκτεταμένα επεισόδια στις εξέδρες ο πειθαρχικός κώδικας προβλέπει χρηματική ποινή πενήντα έως εκατόν είκοσι χιλιάδες Ευρώ. Ακόμη το δικαστικό όργανο μπορεί να επιβάλει στις ομάδες να διεξάγουν δυο αγώνες «κεκλεισμένων των θυρών» .
Αν και το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό , αυτά που προβλέπει ο εν λόγω νόμος, καθώς και καμιά δεκαριά προηγούμενοι νόμοι , στηρίζονται στην υπόθεση ότι εφόσον τιμωρηθούν αυστηρά τα ποδοσφαιρικά σωματεία, οι φίλαθλοι – οπαδοί θα βάλουν μυαλό, ώστε δεν θα προβούν ξανά σε τέτοιου είδους επεισόδια.
Δυστυχώς τέτοιες υποθέσεις δεν μπορεί παρά να αποτελούν σχιζοφρενικές σκέψεις. Απλά, οι συντάκτες του νόμου ήταν άσχετοι με τα θέματα της βίας στο ποδόσφαιρο, γιατί τα κίνητρα των οπαδών , που δημιούργησαν ή δημιουργούν τέτοια επεισόδια είναι διαφορετικά. Οι συγκεκριμένοι τύποι που εμπλέκονται σ’ αυτά, ουδόλως νοιάζονται για την ομάδα τους και για το αν το σωματείο θα πληρώσει βαριά πρόστιμα ή όχι. Τα εν λόγω άτομα κινούνται από την επιθυμία να διαπληκτισθούν με αντιπάλους, για να νιώσουν την έξαρση του καυγά και της μάχης, καθόσον η καθημερινή ζωή είναι τόσο ήρεμη και ρουτινιάρικη, που δεν προσφέρει κάποιες συγκινήσεις.
Τις ευκαιρίες για συγκρούσεις οι φίλαθλοι – οπαδοί τις βρίσκουν στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, όπου την αντίπαλη ομάδα ακολουθεί μεγάλη μάζα φιλάθλων – θεατών, οι οποίοι εκλαμβάνονται ως «εχθροί», για να διεξάγουν τις μάχες τους. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε και το φαινόμενο, όταν δεν γίνονται αγώνες ποδοσφαίρου, οι αντίπαλοι οπαδοί να «κλείνουν ραντεβού» σε κάποιο σημείο της πόλης για να συγκρουστούν (π.χ Παλλήνη). Παλιότερα το σημείο συνάντησης ήταν κάπου εκτός πόλεως, αλλά επειδή παρατηρήθηκε ότι εκεί η αστυνομία είχε εύκολο έργο στο να διακόψει τους διαπληκτισμούς, τελευταία τα σημεία συνάντησης μεταφέρθηκαν μέσα στις πόλεις ώστε, να μπερδεύονται τα πράγματα.
Από τότε που ψηφίστηκε ο παραπάνω νόμος έγιναν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες επανειλημμένως βίαια επεισόδια, γιατί, ως αναφέρθηκε, οι φίλαθλοι δεν νοιάζονται καθόλου, αν η ομάδα τους τιμωρηθεί και πληρώσει βαρύ τίμημα, γι’ αυτούς.
Το μέγα ερώτημα βέβαια, που αναφύεται εδώ, είναι αν μπορούν να αντιμετωπισθούν αυτά τα επεισόδια ή όχι. Απερίφραστα λέμε ΝΑΙ, αν το νόμο τον συντάξουν και οργανώσουν το θέμα της αντιμετώπισης άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο και το τι γίνεται σε άλλες χώρες και όχι κάποιοι τυχάσπαρτοι και άσχετοι. Όταν συντασσόταν ο παραπάνω νόμος είχαν προσφερθεί κάποιοι σχετικοί να βοηθήσουν, αλλά αυτοί που έφεραν την ευθύνη το έπαιζαν παντογνώστες. Όμως η πράξη τους διέψευσε και τους τιμώρησε επανειλημμένως .
