Το σχεδόν Watergate του Τραμπ   

Ο Λευκός Οίκος υπονόησε ότι ο κύριος λόγος για την απομάκρυνση του ΤζέιμςΚόμεϊαπό την ηγεσίατου FBI την Τρίτη ήταν ο τρόπος με τον οποίοείχε χειριστεί την υπόθεση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της Χίλαρι Κλίντον όταν αυτή ήταν υπουργός Εξωτερικών.

Στη συνέχεια ωστόσο, ο ΝτόναλντΤραμπδιέλυσε τις όποιες αμφιβολίες αναφορικά με τα βαθύτερα κίνητρά του δηλώνοντας δίχως περιστροφές ότι όταν έλαβε (ο ίδιος και όχι έπειτα από υπόδειξη) τη σχετική απόφαση είχε στο μυαλό του και «αυτό το ρωσικό ζήτημα» –ήτοι την έρευνα που διεξαγόταν υπό την επίβλεψη τουέκπτωτου πλέονΚόμεϊ για την ενδεχόμενη συνεργασία ανθρώπων του στενού κύκλου τουαμερικανούπροέδρου μερώσουςαξιωματούχους κατά την πιθανή παρέμβασή τους (προς όφελος τουΤραμπ) στις αμερικανικές εκλογές. Mια υπόθεση, με λίγα λόγια, που ο πρόεδρος επιθυμεί να αγνοήσουν και εν τέλει να ξεχάσουν οι Αμερικανοί. Εσπευσε επίσης να επαναλάβει πως οΚόμεϊτον είχε διαβεβαιώσει τρεις φορές ότι ο ίδιος δεν βρισκόταν υπό έρευνα, αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι εάν όντως οΤραμπέκανε αυτήν την ερώτηση τότε αυτό είναι αν όχι παράνομο, σίγουρα μεμπτό ενώ θα έπρεπε επίσης να είχε κοινοποιηθεί το γεγονός.

Είναι πασιφανές, λοιπόν, πως ο ανερμάτιστος Ντόναλντ, ο πρώτοςαμερικανόςπρόεδρος από την εποχή του Ρίτσαρντ Νίξον που επέλεξε να απολύσει τον άνθρωπο που ηγείτο μιας έρευνας πουσχετιζότανμε τον ίδιο συμπεριφέρεται σαν να έχει κάτι να κρύψει.

Ξαφνικά το άτομο που σύμφωνα με τονΤραμπείχε δείξει ιδιαίτερη «πυγμή» στη διαχείριση της υπόθεσης με την ηλεκτρονική αλληλογραφία της Κλίντον αρχίζει να εστιάζει υπερβολικά στον ρωσικό δάκτυλο. Την ίδια ώρα, οι διαρροές από το FBI συνεχίζουν να εκθέτουν τον πρόεδρο.Οπότε τι κάνει αυτός; Απολύει τονΚόμεϊ, ο οποίος προέβη και σ’ ένα άλλο μοιραίο λάθος: αρνήθηκε να στηρίξει τον πρόεδρό του όσον αφορά τις κατηγορίες του για τις υποκλοπές από την πλευρά του Μπαράκ Ομπάμα. Από το περιβάλλον του προέδρου δηλώνουν επίσης ότι στο FBI επικρατούσε «χάος» και οΚόμεϊείχε χάσει την εμπιστοσύνη των στελεχών του. «Αυτό δεν είναι ακριβές» απάντησε ο αναπληρωτής διευθυντής τουΟμοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών, ο οποίος τόνισε ότι η έρευνα για ενδεχόμενη εμπλοκή της Ρωσίας στις αμερικανικές εκλογές θα συνεχιστεί κανονικά.

Ζητούν Εξεταστική

Πάρα πολλοί Δημοκρατικοί έσπευσαν να κάνουν λόγο για απόπειρα συγκάλυψης, συγκρίνοντας ανοιχτά τονΤραμπμε τον Νίξον τουWatergate, και ζήτησαν τη σύσταση ειδικής εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση της Ρωσίας. ΟιΡεπουμπλικανοίστο σύνολό τους στάθηκαν στο πλευρό τουΤραμπ, αν και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έσπευσαν να πάρουν αποστάσεις.

Η καρατόμηση τουΚόμεϊμοιάζει, τουλάχιστον προς το παρόν, με κατάφωρη κατάχρηση της εκτελεστικής εξουσίας με στόχο τον εκτροχιασμό μιας έρευνας πουδιεξαγότανεπικίνδυνα κοντά στον Λευκό Οίκο. Και σίγουρα η απομάκρυνσή του περιπλέκει επικίνδυνα την εξέλιξη των ερευνώνγια ρωσική εμπλοκή.

«Είναι, όπως ο Νίξον, παρανοϊκός και αλλοπρόσαλλος»

«Ο Τραμπ περιφρονεί τη δημοκρατία. Δεν μιλάει ποτέ στo όνομα της δημοκρατίας. Η δημοκρατία δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των αξιών του. Θα ήταν χαρούμενος εάν ξεμπέρδευε με τη διάκριση των εξουσιών μια και καλή, όπως είναι επίσης χαρούμενος να περιορίζει τα ΜΜΕ, στον βαθμό που μπορεί να ξεφεύγει. Σαν κακομαθημένο παιδί αρνείται να δεχθεί όρια. Ευτυχώς όμως εξακολουθούμε να έχουμε και ΜΜΕ και δικαστήρια που δεν εμφανίζονται έτοιμα να παραδοθούν» δηλώνει στο «Βήμα» ο Τοντ Γκίτλιν, καθηγητής Δημοσιογραφίας και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.

Οσον αφορά τους παραλληλισμούς των τελευταίων ημερών ανάμεσα στον 45ο πρόεδρο των ΗΠΑ και τον Ρίτσαρντ Νίξον, ο αμερικανός συγγραφέας και πανεπιστημιακός είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρος: «Φυσικά και ο Τραμπ είναι «νιξονικός». Είναι, όπως ο Νίξον, παρανοϊκός και αλλοπρόσαλλος. Γνωρίζει ότι οι διαψεύσεις του όσον αφορά μακροχρόνιους δεσμούς με ολιγάρχες του Πούτιν είναι κάθε άλλο παρά ισχυρές. Γνωρίζει ότι Αρχές που δεν υπόκεινται στον έλεγχό του συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις μελών της προεκλογικής εκστρατείας του με τον Πούτιν και άλλους Ρώσους».

Ο αμερικανός πρόεδρος, προσθέτει, «γνώριζε ότι δεν μπορούσε να βασιστεί πλέον στη ρεπουμπλικανική ηγεσία της επιτροπής ερευνών της Γερουσίας για να υπονομεύσει την έρευνα του FBI. Αισθάνθηκε πως απειλούταν από κυβερνητικές δυνάμεις που δεν του χρωστάνε υπακοή. Και καθώς γνώριζε ότι οι έρευνες βρίσκονταν σε εξέλιξη, κατέληξε να έχει εμμονές. Για αυτό επιδίωκε διακαώς να αρνηθεί ότι εξεταζόταν από το FBI του Κόμεϊ. Η δεύτερη παράγραφος της επιστολής απόλυσης αρχίζει ως εξής: «Εκτιμώ ιδιαίτερα ότι με πληροφόρησες σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις ότι δεν βρίσκομαι υπό έρευνα». Οχι μόνο είναι παράνομες αυτές οι περιπτώσεις πληροφόρησης (αν έχουν υπάρξει) αλλά και αποδεικνύουν πόσο ο κίνδυνος να εκτεθεί βασανίζει τον Τραμπ. Σε τελική ανάλυση, θα μπει στον κόπο να αρνηθεί μια κατηγορία (ότι βρίσκεται υπό έρευνα) που κανείς δεν του έχει προσάψει. Είναι σαν τον εγκληματία που συνεχίζει να επιστρέφει στη σκηνή του εγκλήματος μόνο και μόνο για να αρνηθεί ότι είναι ένοχος. Διαμαρτύρεται πάρα πολύ. Βρίσκεται προφανώς εκτός ελέγχου».