Για το σχολείο κουβέντα!

Και στα κυλικεία να ρωτήσεις ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του σχολείου σήμερα, θα σου απαντήσουν χωρίς περιστροφές: τα φροντιστήρια! Το σχολείο σταματά ουσιαστικά στην A’ Λυκείου, για να αρχίσει ο μαραθώνιος των εισαγωγικών. Οι μαθητές, ειδικά όσοι στοχεύουν σε σχολές υψηλής ζήτησης, σιγά σιγά αποσύρονται από την τάξη –το πρόβλημα κορυφώνεται στην Γ’ Λυκείου –και τηρούν στοιχειωδώς τις υποχρεώσεις τους εξουθενωμένοι από το εξαντλητικό πρόγραμμα πρωί σχολείο, βράδυ φροντιστήριο και ατέλειωτο διάβασμα. Τα παιδιά τελειώνουν μισό σχολείο, αποφοιτούν με ελλιπέστατα εφόδια όσον αφορά την καλλιέργεια, την κρίση τους και τις γενικές γνώσεις, τόσο πολύτιμες για τη ζωή τους. Αφθονο χρήμα και ώρες ατέλειωτες καταβροχθίζει ένα αδυσώπητο σύστημα εκμάθησης ή και αποστήθισης εκτενούς ύλης, με αντίτιμο την εισαγωγή στη σχολή επιλογής τους. Οσο για τους καθηγητές, έχοντας «χάσει» ένα μέρος των μαθητών τους, υποχρεώνονται να διδάσκουν υπό ειδικό καθεστώς, υφιστάμενοι συχνά ανηλεή και άδικη σύγκριση με τους φροντιστηριακούς συναδέλφους τους, εκπαιδευτικούς υψηλής ειδίκευσης, με άπειρες ώρες διδασκαλίας σε ένα μόνο αντικείμενο. Ειδικά για τους νεότερους καθηγητές των σχολείων ο «αγώνας» είναι άνισος.

Με ελλιπή, αν όχι ανύπαρκτη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, με πρόγραμμα σπουδών που σπαταλιέται στις λεπτομέρειες και χάνει την ουσία, παλιομοδίτικα βιβλία και συχνά πληκτικές μεθόδους διδασκαλίας, η μέση εκπαίδευση επιτελεί ελλιπέστατα τον ρόλο της: να παραδίδει εγγράμματους νέους στην κοινωνία, επαρκείς σε στοιχειώδεις γνώσεις των βασικών γνωστικών τομέων. Το πρόβλημα του ελληνικού σχολείου δεν είναι κυρίως ο τρόπος εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Είναι να ξαναγίνει σχολείο από αναγκαστικός προθάλαμος για την ανώτατη εκπαίδευση. Σχολείο μοντέρνο, ελκυστικό, εξοπλισμένο με όλα τα σύγχρονα εργαλεία διδασκαλίας, υλικά και άυλα.

Με βάση τα στοιχεία της έρευνας του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, που δημοσιεύθηκαν στις 26 Απριλίου, τα ελληνικά νοικοκυριά ξόδεψαν το 2014 –μια συνηθισμένη χρονιά –770 εκατ. ευρώ για φροντιστήρια και ιδιαίτερα! Αν προσθέσουμε σε αυτά τα 660 εκατ. ευρώ δίδακτρα για ξένες γλώσσες, φτάνουμε το ιλιγγιώδες 1.431.000 ευρώ! Πληρώνουμε δισεκατομμύρια από την τσέπη μας, περιφρονώντας το δημόσιο σχολείο, αντί να απαιτήσουμε ένα ισχυρό απολυτήριο, ικανό διαβατήριο για τα επόμενα βήματα, όποια κι αν είναι. Αναρωτιέμαι αν θα ήμασταν πρόθυμοι να δώσουμε τα μισά λεφτά από όσα ξοδεύουμε στην παραπαιδεία στη δημόσια εκπαίδευση ως δίδακτρα. Αυτό θα ήταν μια πραγματική επανάσταση στην Παιδεία.

Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει το πρόβλημα. Επέλεξε όμως στις εξαγγελίες του τη λάθος αιχμή, με ποιον τρόπο θα μπαίνουμε στο πανεπιστήμιο και όχι πώς θα κάνουμε το σχολείο σχολείο. Προφανώς γιατί αισθάνεται ότι το πρώτο είναι πιο δημοφιλές, πιο πιασάρικο σε γονείς και παιδιά. Θέλει να ξέρουν ότι τους νοιάζεται.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιξε στο ίδιο γήπεδο με… υπεύθυνο τρόπο: δημαγωγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε, χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομές και κοστολόγηση. Ισχύει, αλλά για το σχολείο κουβέντα.