Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τον πλήρη κατάλογο της συμφωνίας με τα 140 προαπαιτούμενα, που πρέπει να υιοθετήσει η κυβέρνηση για να κλείσει η αξιολόγηση- και βγάλει άκρη βεβαίως από τις παραπομπές σε προηγούμενους νόμους – θα διαπιστώσει ότι πολλά από αυτά είναι υποχρεώσεις που «σέρνονται» στα υπουργικά γραφεία εδώ και καιρό.
Είναι ενδεικτικό ότι μόνο για τον περιβόητο νόμο Κατρούγκαλου εκκρεμούν πάνω από 20 υπουργικές αποφάσεις και κάμποσες εφαρμοστικές εγκύκλιοι.
Γιατί πέρα από τις πολιτικές αντιστάσεις και ιδεοληψίες, είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι αυτός ο ορυμαγδός νόμων και αποφάσεων ,χωρίς μελέτη, χωρίς συνολικό σχεδιασμό και χωρίς ουσιαστική εκτίμηση των επιπτώσεων τους.
Κατασκεύασαν λοιπόν ένα ασφαλιστικό νόμο, επειδή υποχρεώθηκαν που στην πράξη είναι ανεφάρμοστος. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και ένα χρόνο αν και εκκρεμούν πάνω από 120.000 αιτήσεις συνταξιοδοτήσεις, ουδεμία έχει διεκπεραιωθεί.
Όποιος δε κάνει τον κόπο να πάει στο ασφαλιστικό ταμείο και να ζητήσει διευκρινήσεις ή συγκεκριμένες λεπτομέρειες για την τύχη της σύνταξης του θα διαπιστώσει ότι ακόμα και αυτοί που πρέπει να τον εφαρμόσουν, δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Ο κ.Κατρούγκαλος βέβαια παρά το χάος που δημιούργησε,όπως και άλλοι συνάδελφοι του παριστάνει το μέγα μεταρρυθμιστή. Νόμοι επί νόμων εγκύκλιοι επί εγκυκλίων, μια ατέλειωτη γραφειοκρατία και αποτέλεσμα ουδέν.
Μόνοι κερδισμένοι σε αυτό το χάος διάφοροι αετονύχιδες, που καταφέρνουν δια των γνωστών μεθόδων να επωφελούνται από τα διάφορα παράθυρα και τις τρύπες του νομοθετικού παραλογισμού.
Πέρα από το γεγονός ότι οι βουλευτές δεν γνωρίζουν καν τι ψηφίζουν, όπως θα γίνει και με το αναμενόμενο πολυνομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή, είναι αδύνατον να καθίσει κάποιος και μετρήσει πόσες χιλιάδες σελίδες νόμων και παρεμβάσεων, έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια.
Στα χαρτιά,έχουμε περάσει απίστευτο αριθμό,υποτιθέμενων μεταρρυθμίσεων, κάτω από την πίεση της τρόικας, αλλά στην πράξη ελάχιστες από αυτές έχουν εφαρμοστεί και κυρίως έχουν εκπληρώσει το στόχο για τον οποίο ψηφίστηκαν.
Η γραφειοκρατία παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη, η δικαιοσύνη έχει χάσει το μπούσουλα και η οικονομία εξακολουθεί να έχει τα ίδια βαρίδια. Αποτέλεσμα καταφεύγουμε στην γνωστή συνταγή των φόρων επί των φόρων, για να βουλώσουμε τις τρύπες που δεν κλείνει η ανάπτυξη που χάνεται μονίμως στο δρόμο…
ΤΟ ΒΗΜΑ
