Η επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές εκλογές πέρα από σαφές φιλευρωπαϊκό μήνυμα που εκπέμπει δημιουργεί και ένα ευρύτερο κλίμα αισιοδοξίας για τις δυνατότητες ανανέωσης του πολιτικού συστήματος και πέραν της Γαλλίας.
Μπορεί κάποιοι να θεωρούν την ανάδειξη του στο κορυφαίο αξίωμα, ως αποτέλεσμα μιας συγκυρίας που ευνόησε τη συσπείρωση ευρύτερων δημοκρατικών δυνάμεων, απέναντι στον κίνδυνο της ακροδεξιάς Λεπέν.
Στην πραγματικότητα δεν έχουμε όμως να κάνουμε με μια μετεωρική άνοδο ενός άχρωμου και άοσμου πολιτικού. Ο Μακρόν έχει και πολιτική παιδεία και βαθιές γνώσεις και διαχειριστική πείρα σε σημαντικά αξιώματα.
Είχε όμως και τη δύναμη και το σθένος και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν να μην υποκύψει στις εύκολες σειρήνες του λαϊκισμού που ενδημούν στην Ευρώπη- αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο – τα τελευταία χρόνια, να προβάλλει ένα συνεκτικό και καθαρό σχέδιο και να το υπερασπιστεί μέχρι τέλους.
Κατάφερε σε 14 μήνες, από την ίδρυση του κινήματός του «Μπροστά» να αποδείξει αφενός ότι θέλει και μπορεί να κυβερνήσει μια μεγάλη χώρα και αφετέρου να εμπνεύσει δυνάμεις που ασφυκτιούσαν στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.
Προφανώς η χθεσινή επιτυχία του είναι ένα πρώτο βήμα. Έχει μπροστά του ακόμα το νέο στοίχημα των βουλευτικών εκλογών και κυρίως να αποδείξει ότι αυτά που υποσχέθηκε μπορεί πράγματι να τα υλοποιήσει.
Οι προκλήσεις είναι πολλές και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν ακόμα περισσότεροι καθώς και η χώρα του παραμένει διχασμένη και η Ευρώπη παραμένει διστακτική και αμφίσημη στις αλλαγές πολιτικής που χρειάζονται.
Η ευκαιρία και οι δυνατότητες όμως υπάρχουν. Και δείχνουν το δρόμο και για άλλους φιλόδοξους και φερέλπιδες πολιτικούς, που αντί να παραμένουν προσκολλημένοι σε ιδεοληψίες και προσωπικές στρατηγικές, αντί να προσπαθούν να διαχειριστούν τη μιζέρια μιας απαξιωμένη κομματικής νομενκλατούρας, τολμούν να αφήσουν στην άκρη τη σιγουριά του μικροβολέματος και να διεκδικήσουν μια θέση στην ιστορία.
Πολιτική χωρίς καινοτόμες ιδέες, χωρίς διάθεση σύγκρουσης με κατεστημένες λογικές και χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει. Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που επί επτά χρόνια βουλιάζει στην κρίση, κόμματα και πολιτικοί που αρκούνται σε μισόλογα, λαϊκίστικες υποσχέσεις και μικροδιαχείριση προσωπικών και άλλων συμφερόντων ούτε έχουν, ούτε το κυριότερο μπορούν να διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Ας το αντιληφθούν, όσο υπάρχει ακόμα καιρός, παράγοντες και παραγοντίσκοι, του δημοκρατικού κέντρου, της κεντροαριστεράς που διαγκωνίζονται για ένα πουκάμισο αδειανό…
ΤΟ ΒΗΜΑ
