Η σαρωτική νίκη του Μακρόν ο οποίος αναδείχθηκε χθες ως ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας με δυσθεώρητά ποσοστά, έχει δύο διαστάσεις και διπλή σημασία τόσο για τη Γαλλία όσο και για την Ευρώπη.
Η πρώτη διάσταση ήταν «αμυντική». Μέχρι αυτή τη στιγμή, ακριβώς λόγω του χαρακτήρα που είχε λάβει η προεκλογική αναμέτρηση, αυτή η πρώτη διάσταση, η σύγκρουση με τη λεγόμενη άκρα δεξιά και η άμυνα έναντι της, έχει επισκιάσει τη δεύτερη, την «επιθετική».
Όμως η πρώτη τελείωσε ήδη ουσιαστικά όχι χθες, αλλά από την Κυριακή του πρώτου γύρου. Στη δεύτερη διάσταση, στην «επιθετική» είναι που θα παιχθούν τώρα όλα για το μέλλον και της Γαλλίας και της Ευρώπης – το είπε άλλωστε ήδη και ο νέος πρόεδρος όταν μετά τη μεγάλη νίκη του δήλωσε ότι σκοπός του είναι να εκλείψουν οι λόγοι που έστρεψαν τόσους, όπως είπε, στα άκρα. Και ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι ένας: η Γαλλία πρέπει και μπορεί να επανέλθει αποφασιστικά στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, από το οποίο, δυστυχώς, έχει λείψει για πολλά χρόνια.
Η Γαλλία πρέπει και μπορεί να ξαναβρεί τον ρόλο της ως ηγέτιδα πολιτική δύναμη στην Ευρώπη, θέτοντας τέλος στην εποχή όπου το Βερολίνο αποφάσιζε ουσιαστικά μόνο του για τα πάντα στη Γηραιά Ηπειρο με όλους τους άλλους είτε να έχουν βρεθεί σε θέση αδυναμίας, είτε απλώς να έχουν «πιαστεί στον ύπνο» από τις εξελίξεις.
Η ώρα του Μακρόν, ηγέτη που έχει αποδείξει ήδη ότι ξέρει να συγκρούεται, είναι η ώρα της Γαλλίας σε μία Ευρώπη που δεν μπορεί να βρίσκεται άλλο υπό την ηγεμονία μίας και μόνο ισχυρής χώρας μέλους της. Και ο Μακρόν, το γνωρίζει αυτό πάρα πολύ καλά. Το έχει πει ο ίδιος μέσα στο Βερολίνο και το έδειξε και μία ημέρα πριν τις εκλογές μιλώντας σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους όχι ως μία ελληνική, αλλά μία ευρωπαϊκή υπόθεση.
Όταν επισκέφθηκε τον περασμένο Ιανουάριο το Πανεπιστήμιο Χούμπολτ στο Βερολίνο μίλησε εκεί για το ευρώ. Τι είπε λοιπόν εκεί στις 17 Ιανουαρίου; Είπε, επί λέξει, ότι: «το σημερινό σύστημα ωφέλησε τη Γερμανία εις βάρος των ασθενέστερων κρατών μελών. […] Η δυσλειτουργία του ευρώ είναι για καλό της Γερμανίας, πρέπει να πω, ενώ η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας μπλοκάρει μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα αύξαναν την αλληλεγγύη μεταξύ των 19 χωρών της Ευρωζώνης». Το καλύτερο όμως, το άφησε για το τέλος: «Το ευρώ είναι ένα αδύναμο γερμανικό μάρκο. Το status quo θα είναι συνώνυμο, σε δέκα χρόνια, με τη διάλυση του ευρώ».
Παιδί της θρυλικής ΕΝΑ, της θρυλικής εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης της Γαλλίας, της κορυφαίας του είδους της στον κόσμο, ο Μακρόν έχει ξεκάθαρα εκφράσει τη βούληση να επαναφέρει τη Γαλλία στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων. Είναι φορέας της συνείδησης ισχύος της μεγάλης χώρας του που, δυστυχώς και για τη Γαλλία και για την Ευρώπη, έχει εδώ και αρκετά χρόνια υποχωρήσει στη γαλλική πολιτική και στην ευρωπαϊκή ισορροπία.
Και για να το κάνει θεωρεί απαραίτητες και τις μεταρρυθμίσεις, αλλά, ταυτόχρονα, και τη μεταφορά του βάρους ισχύος της Ε.Ε. από το Βερολίνο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, και προς το Παρίσι. Ο Μακρόν δεν αποδέχεται τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Θέλει μια νέα ισορροπία για την επίτευξη της οποίας επιστρέφει τώρα ως πρόεδρος της Γαλλίας ισχυρός, ικανός και αποφασισμένος. Δεν θα είναι απλό. Όμως η Γαλλία πήρε πια «εμπρός».
