«Ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς»

Στην τηλεοπτική σειρά του Πάολο Σορεντίνο «The young Pope», ο Λένι Μπελάρντο, νέος, όμορφος και γοητευτικός, ανεβαίνει στον παπικό θρόνο για να αποδειχθεί ένας από τους πιο αντιφατικούς και μυστηριώδεις επικεφαλής του Βατικανού. Δεν είναι το μοναδικό σίριαλ που αποδομεί εντέχνως τον ρόλο της Εκκλησίας. Και άλλες σειρές έρχονται να καταγγείλουν αλλά και να θέσουν ερωτήματα για τις σκοτεινές πλευρές των επί της γης εκπροσώπων Του.

Ο ιερωμένος των «Walking dead» που βρίσκεται διχασμένος ανάμεσα σε αυτό που επιτάσσει ο Θεός και αυτό που πρέπει να κάνει αν θέλει να επιβιώσει, οι (κολασμένες) καλόγριες του «American Horror Story –Asylum» που περισσότερο βασανίζουν παρά συντρέχουν, ο δαιμονικός ιερέας του «Preacher» είναι οι από τηλεοράσεως εκπρόσωποι ενός Θεού που δεν έχει τον Θεό του. Αυτά στο εξωτερικό. Γιατί στην Ελλάδα, όπως φαίνεται, η τηλεόραση και στον τομέα της μυθοπλασίας όχι απλώς εκπέμπει από το παρελθόν αλλά και αναβιώνει φαινόμενα θρησκοληψίας που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα.

Αν λοιπόν σε σειρές όπως το «Μπρούσκο» η Εκκλησία είναι πάντα η καταφυγή εκείνων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, στα «Δίδυμα φεγγάρια» κατέχει τη θεραπεία διά πάσαν νόσον. Ολοι ανεξαιρέτως οι ήρωες της σειράς, από τους πιο μεγάλους σε ηλικία μέχρι τα παιδιά, με το που αντιμετωπίζουν πρόβλημα σπεύδουν να συζητήσουν με τον μοναχό Αμβρόσιο. Και εκείνος, καθισμένος έξω από μια εκκλησία, αρρενωπός, περιποιημένος (ένα είδος καλόγερου-top model) και με ένα μόνιμο χαμόγελο εγκαρτέρησης στο πρόσωπό του, δέχεται δεκάδες επισκέψεις κάθε μέρα και συμβουλεύει για τα πάντα με την αυτοπεποίθηση ειδικού: για το πώς θα συμπεριφερθούν στον/στη σύντροφό τους, πώς θα τον/την κάνουν να τις/τους ερωτευθεί ή πώς θα τον/τις χωρίσουν, πώς θα μεγαλώσουν τα αυτιστικά παιδιά τους, πώς θα συμφιλιωθούν με τους γονείς τους, πώς θα διαχειριστούν οποιοδήποτε προσωπικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό πρόβλημα ανακύψει.

Και ψυχολόγος, και ψυχίατρος, και σύμβουλος γάμου, και παιδαγωγός, και ό,τι μπορεί να φανταστεί νους ανθρώπου, είναι εκεί για να εντυπωσιάσει άπαντες με τις κοινοτοπίες και τις αρλούμπες που εκφέρει. Είναι, δε, τόσο γοητευτικά η εμφάνιση και ο λόγος του μοναχού Αμβρόσιου ώστε να προκαλέσουν και ένα καταραμένο πάθος: μία από τις νεαρές ηρωίδες όχι απλώς τον ερωτεύεται αλλά παθαίνει εμμονή μαζί του, γεγονός που προκαλεί φρίκη στους υπόλοιπους «πελάτες» που θεωρούν όχι ότι δεν είναι δυνατόν μια σύγχρονη κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά να παθιαστεί με έναν καλόγερο αλλά ότι «κάτι τέτοιο είναι φοβερή αμαρτία!».

Ερωτες ιερωμένων έχουμε παρακολουθήσει και στο παρελθόν, ξεκινώντας από το «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» και φτάνοντας στο δικό μας «Αγγιγμα ψυχής».

Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι πόσο σέξι μπορεί να γίνει ένας παπάς, αλλά το επικίνδυνο μήνυμα που περνάνε σειρές όπως τα «Δίδυμα φεγγάρια» εξιδανικεύοντας τον κλήρο και κυρίως αναθέτοντάς του ρόλους που δεν του αρμόζουν. «Προτρέποντας» τον αφελή κόσμο να αναζητήσει λύση, ακόμα και όταν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, στον λόγο των ιερωμένων που δεν έχουν καμία επιστημονική κατάρτιση. Παρουσιάζοντάς τους ως «πολυεργαλεία» που αντικαθιστούν επάξια ακόμα και έναν γιατρό, με μοναδικό εφόδιο τον λόγο του Θεού! Ομως, «ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς», αυτό θα έπρεπε να ισχύει και στην τηλεοπτική μυθοπλασία, καθώς όχι μόνο ψυχαγωγεί αλλά και εκπαιδεύει.