Κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου, δηλαδή μεθαύριο, γιορτάζουμε την Ημέρα της Ευρώπης που σηματοδοτεί την επέτειο της ιστορικής «Διακήρυξης Σουμάν» το 1950 στο Παρίσι, όταν ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν πρότεινε μια νέα μορφή συνεργασίας των ευρωπαϊκών χωρών, που θα απέτρεπε κάθε ενδεχόμενο πολέμου μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Και είναι η πρωτοβουλία αυτή που από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα οδήγησε αργότερα στην ΕΟΚ και στη σημερινή ΕΕ. Αυτή την Κυριακή ένας άλλος Γάλλος, ο Εμανουέλ Μακρόν, καλείται να σώσει το ευρωπαϊκό αυτό εγχείρημα από τη χειρότερη κρίση που έχει γνωρίσει από τη στιγμή που ξεκίνησε. Διότι αν επικρατήσει η αντίπαλός του Μαρίν Λεπέν αυτό θα σημάνει όχι μόνο το τέλος της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και την επικράτηση ενός επικίνδυνου εθνικολαϊκισμού, όπως συνέβη πριν από λίγους μήνες στις Ηνωμένες Πολιτείες με την εκλογή του απερίγραπτου Ντόναλντ Τραμπ με το κυρίαρχο σύνθημα: «Αmerica First».
Απόψε λοιπόν θα ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να γιορτάσουμε και πάλι μεθαύριο την Ημέρα της Ευρώπης ή θα είμαστε απλώς μάρτυρες ενός θλιβερού μνημοσύνου της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Και αυτός είναι και ο λόγος που για πρώτη φορά στην ιστορία της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών δεν αφορά μόνο τη χώρα αυτή αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Διότι τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη σύγκρουση δύο κόσμων, όπου οι παραδοσιακές έννοιες Δεξιάς και Αριστεράς έχουν πλέον ξεπεραστεί και έχει επικρατήσει η αντιπαράθεση μεταξύ ενός επικίνδυνου πολύμορφου λαϊκισμού με την εκμετάλλευση των γνωστών προβλημάτων και του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» με την επικράτηση της ορθολογικής αντιμετώπισης των πραγμάτων χωρίς παραπλανητικές υπεραπλουστεύσεις. Τους δύο αυτούς κόσμους εκπροσωπούν στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν και ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο εκεί, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όσοι έχουμε την ευτυχία να ζούμε στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων αυταπατών.
Υπάρχει βέβαια μια μικρή λεπτομέρεια, καθώς στη Γαλλία, παρά τα τεράστια προβλήματα που έχουν ανακύψει, λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ένα συγκροτημένο κράτος με τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, ενώ στην Ελλάδα έχει διαλυθεί το σύμπαν, με αποτέλεσμα ούτε ένας τελικός αγώνας ποδοσφαίρου να μην μπορεί να διοργανωθεί σωστά. Πέρα όμως από τις δυσάρεστες συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η τύχη της κοινής ομπρέλας που καλύπτει τις δύο χώρες. Δηλαδή η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Διότι αν ξεπεραστεί ο κίνδυνος επιστροφής στον εθνικισμό, στη ρατσιστική μισαλλοδοξία και στη λαϊκιστική ρητορεία στη Γαλλία, τότε θα δημιουργηθεί η ελπίδα ότι, όπως συνέβη και πριν από 60 χρόνια που τα βρήκαν οι Γάλλοι με τους Γερμανούς, θα μπορέσει και πάλι να αναβιώσει ο γαλλογερμανικός άξονας ως κινητήρια δύναμη για την Ευρώπη του αύριο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ