Οι σπουδαίες νίκες, οι μεγάλες ανατροπές και οι ιστορικές προκρίσεις καθορίζουν και χαρακτηρίζουν τις μεγάλες ομάδες. Και ο ΠΑΟΚ την περασμένη Πέμπτη μεγάλωσε ακόμη περισσότερο γράφοντας μια από τις πιο χρυσές σελίδες στην πολύχρονη ιστορία του διότι όχι μόνο προκρίθηκε σε έναν τελικό Κυπέλλου, αλλά κυρίως γιατί το πέτυχε με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Η νίκη του Παναθηναϊκού με 2-0 στο πρώτο ματς της Λεωφόρου έδωσε χαρακτήρα επικίνδυνης αποστολής, με δεδομένο ότι κάτι ανάλογο είχαν κατορθώσει οι ποδοσφαιριστές του Δικέφαλου (και πάλι απέναντι στον ΠΑΟ) το 1985, όταν και τότε το Τριφύλλι είχε πάρει προβάδισμα πρόκρισης χάρη στη νίκη με 2-0 στο ΟΑΚΑ αλλά οι Μελανόλευκοι του Βάλτερ Σκότσικ πανηγύρισαν μια επική πρόκριση νικώντας 4-0. Στην προκειμένη περίπτωση η Ιστορία δεν επαναλήφθηκε σαν φάρσα και ο Δικέφαλος κατόρθωσε να σκοράρει τέσσερις φορές εις βάρος του αρνητικού (ιδίως στο β’ ημίχρονο) Παναθηναϊκού, που ξέμεινε να φωνάζει για τη διαιτησία του Κύζα, ο οποίος υπέπεσε σε σωρεία λαθών.
Σήμερα όλοι στην ΑΕΚ πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και θα εξακολουθούν να το κάνουν τουλάχιστον μέχρι και το ερχόμενο Σάββατο, όταν θα διεξαχθεί ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος. Απείχε μερικά εκατοστά μιας στιγμής βέβαια από το να βουλιάξει στα βάθη της δυστυχίας αν εκείνη η κεφαλιά του Οσκαρ Καρντόσο (κατά τη διάρκεια του δεύτερου ημιτελικού στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Ολυμπιακό) είχε καταλήξει στα δίχτυα του Γιάννη Ανέστη.
Ο Ολυμπιακός θα είχε κάνει το υπέρ του 2-0 εξασφαλίζονταν ταυτόχρονα τη δική του παρουσία στον τελικό της 6ης Μαΐου. Το έχει η μοίρα του κ. Μανόλο Χιμένεθ να ζει ανάλογα θρίλερ στον κιτρινόμαυρο πάγκο, καθώς και κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του στην Ενωση είχε βιώσει κάτι ανάλογο, με μια φάση του 90ού λεπτού. Τότε, αφού η Ενωση είχε επικρατήσει επί του Παναθηναϊκού με 2-0 στον πρώτο προημιτελικό του ΟΑΚΑ με τους Πράσινους (τυπικά) γηπεδούχους, κατάφερε να προηγηθεί γρήγορα στο σκορ. Ολα έμοιαζαν με στρωμένο χαλί στα πόδια της. Ακολούθησαν τρία πράσινα γκολ από τους Σισέ, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Βύντρα, οπότε η πρόκριση άλλαξε χέρια.
Ως το 90′, όταν η εκτέλεση φάουλ του Ισπανού Μίτσελ από το ημικύκλιο της μεσαίας γραμμής (!), με σκοπό να φέρει την μπάλα όσο πιο κοντά γινόταν στον τότε γκολκίπερ των Πρασίνων Ορέστη Καρνέζη, έφερε το σωτήριο γκολ. Ο κ. Χιμένεθ εκείνο το βράδυ κατάλαβε πολλά για την ιδιομορφία των ελληνικών ντέρμπι, όταν όλα μοιάζουν να έχουν γείρει προς τη μία πλευρά. Και το συγκεκριμένο είναι ένα από τα αντι-παραδείγματα (έστω με ευτυχές τέλος) που συνεχώς επισημαίνει στους ποδοσφαιριστές του. Για τον Ισπανό δεν υπάρχουν παίκτες που μπορούν να κερδίσουν παιχνίδια και παίκτες που δεν μπορούν. Και για μια ανταγωνιστική ΑΕΚ δεν μπορεί να υπάρχουν τέτοιοι παίκτες. Πρέπει όλοι στο ρόστερ να είναι έτοιμοι να μπουν και να κάνουν αυτό που πρέπει. Για αυτό και η παραμονή του στην ομάδα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη, ανεξάρτητα από τι θα συμβεί στον τελικό της 6ης Μαΐου.
Απαντες αντιλαμβάνονται πλέον όχι μόνο την κανονικότητα του Χιμένεθ ως προπονητή εν συγκρίσει με τους προκατόχους του, αλλά και τις ιδιαίτερες ικανότητες που έχει στο διάβασμα των αντιπάλων, στην επιλογή σωστών ενδεκάδων, στη δικαιοσύνη που αποδίδει στα αποδυτήρια, στην ενίσχυση της ψυχολογίας των παικτών. Ολοι αισθάνονται σημαντικοί, ακόμη και ο Χρήστος Αραβίδης, ο οποίος ήταν το μαύρο πρόβατο στο εσωτερικό της ομάδας. Το ότι είναι ενεργός ξανά και έτοιμος μετά τα όσα έχουν συμβεί, λέει από μόνο του πολλά για τη δουλειά τού Ισπανού και το πώς έφτασε η ΑΕΚ έως τον τελικό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
