Αφού εκφράσω την ελπίδα μετά την ήττα της Αριστεράς του Μελανσόν να ακολουθήσει και η ήττα της Λεπέν με την πανηγυρική εκλογή σε πρόεδρο της Γαλλίας του μετριοπαθούς κεντροφιλελεύθερου Εμανουέλ Μακρόν, ας επανέλθω στα δικά μας. Και ιδιαίτερα στο περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα των περίπου 7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρώτα-πρώτα να υπενθυμίσω στους χαιρέκακα πανηγυρίζοντες ότι ναι μεν ο κ. Τόμσεν έπεσε έξω στις προβλέψεις του αλλά πολύ περισσότερο απεδείχθη ανίκανη η κυβέρνησή μας στο να υπολογίσει το πλεόνασμα αυτό. Υπενθυμίζω ότι στον προϋπολογισμό προβλεπόταν πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ, όμως αυτό ξεπέρασε το 4%, δηλαδή ήταν οκτώ φορές μεγαλύτερο. Και πού το πρόβλημα θα διερωτηθούν κάποιοι; Μα επειδή αυτό προέκυψε κυρίως από πρόσθετη βαρύτατη φορολογία που ξεζούμισε κάθε απομένουσα ικμάδα του λαϊκού βαλαντίου, συντήρησε αν δεν βάθυνε την ύφεση και απομάκρυνε ακόμα περισσότερο κάθε προοπτική ανάπτυξης. Αρα συνέχιση της μιζέριας, της υψηλής ανεργίας, αποτροπή ξένων επενδύσεων λόγω κυρίως αβεβαιότητας και αναξιοπιστίας του ελληνικού κράτους.
Οκοινός νους επιπλέον διερωτάται: πώς είναι δυνατόν να καμαρώνει χωρίς ίχνος ντροπής η κυβέρνηση για το υπέρογκο αυτό πλεόνασμα (που επιμένω προήλθε, πέρα από τον κάποιο περιορισμό της φοροδιαφυγής, κυρίως από υπερφορολόγηση και όχι από αύξηση του εθνικού εισοδήματος) όταν χρωστάει αυτά τα περισσεύοντα 7 δισεκατομμύρια ευρώ ως διαπρεπής μπαταξής;
Ας υπενθυμίσω το γεγονός ότι το Δημόσιο έχει απλήρωτες ληξιπρόθεσμες οφειλές τουλάχιστον 5 δισεκατομμυρίων, ότι πάνω από 150.000 εξελθόντες στη σύνταξη μάταια ακόμα και επί τρία χρόνια αναμένουν για να την εισπράξουν, ότι πολλών χιλιάδων το εφάπαξ δεν έχει καταβληθεί, ότι απροσδιόριστος αριθμός συμβασιούχων μένει επί μήνες απλήρωτος, ότι τεράστια ελλείμματα μάταια αναμένουν την κάλυψή τους από το κράτος και ότι η ΔΕΗ παραπαίει υπερχρεωμένη με ευθύνη του κ. Σκουρλέτη. Επιπλέον μόνο ένας στους δέκα από το περίπου ένα εκατομμύριο ανέργων λαμβάνει το επίδομα του ΟΑΕΔ, ενώ οι υπόλοιποι 900.000 άνεργοι το στερούνται. Και το ακόμα χειρότερο: από το 1.000.000 ανέργους οι 700.000 είναι μακροχρόνια άνεργοι, την τάξη των οποίων πυκνώνουν κυρίως γυναίκες και μεγάλης ηλικίας συνάνθρωποί μας που αδυνατούν να βρουν εργασία. Υπενθυμίζω και πάλι ότι για τους ανέργους δεν αγωνίζεται πιεστικά κανένα συνδικάτο και κανένα κόμμα. Ολοι ενδιαφέρονται και πολεμούν για τις «κατακτήσεις» των ήδη εργαζομένων.
Τι θα γίνει αυτό το μάλλον περιστασιακό ταμειακό πλεόνασμα του Δημοσίου; Θα πληρώσει με αυτό το ανυπόληπτο κράτος όλους αυτούς στους οποίους χρωστάει (εργολάβους, προμηθευτές, δικαιούχους επιστροφής φόρου, συνταξιούχους σε αναμονή, απλήρωτους συμβασιούχους κ.ο.κ.); Ή το θεώρησε αυτό καλή ευκαιρία για αθρόες προσλήψεις δικών μας παιδιών; Και με αυτό το σκεπτικό ετοιμάζεται να μονιμοποιήσει 10.000 συμβασιούχους, που η πλειονότητά τους έχει προσληφθεί με κομματικά κριτήρια; Και οι δήθεν ευαίσθητοι θεσμοί γιατί ανέχονται αυτές τις παραβιάσεις των μνημονίων και αποδέχθηκαν επίσης την υπερφορολόγηση;
ΥΓ.: Κι εγώ μπορώ να αποκτήσω πλεόνασμα αν δεν πληρώνω το ενοίκιο, τα δάνειά μου, τον μπακάλη της γειτονιάς, τη ΔΕΗ, τους φόρους μου και έτσι με γεμάτες τσέπες να κάνω ντόλτσε βίτα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
