Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στις αναλύσεις του προφίλ των γάλλων ψηφοφόρων που δεν τονίστηκε ιδιαιτέρως. Αφορά την ψήφο σε σχέση με το εισόδημα και νομίζω ότι μας κατατοπίζει επαρκώς για την εκλογική συμπεριφορά στη Γαλλία. Η κυρία Λεπέν κατίσχυσε με ποσοστό 32% μεταξύ των ψηφοφόρων που κερδίζουν μηνιαίως κάτω από 1.250 ευρώ καθαρά, ενώ ο κ. Μακρόν απέσπασε το ίδιο ακριβώς ποσοστό, αλλά για εκείνους που απολαμβάνουν μηνιαίο εισόδημα άνω των 3.000 ευρώ. Εκείνοι που φοβούνται περισσότερο ψήφισαν εκείνη που φωνάζει πιο πολύ.
Ο φόβος, η οικονομική ανασφάλεια, η σταδιακή υποχώρηση του έθνους-κράτους υπέρ υπερεθνικών οντοτήτων που υψώνουν σημαίες αγορών έχουν προκαλέσει σοκ ισχυρό σε εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι πατρίδες, όπως μας τις έμαθαν, ήταν καημός αλλά και καμάρι, και πριν απ’ όλα αποκούμπι, καταφύγιο, η πιο μεγάλη αγκαλιά, άξιζε για αυτήν και να πεθάνεις. Υπήρχαν σύνορα, κουλτούρες, ανόητοι εθνικισμοί, ισχυροί και αδύναμοι, πόλεμοι και ειρήνη. Κανείς δεν ξέρει ακόμη ποιος κόσμος είναι καλύτερος: εκείνος που είχαμε, αυτός που δημιουργείται, ή κάποιος άλλος; Ετσι κι αλλιώς, ζούμε τον σπασμό μιας γέννας, πώς να λείψουν οι ωδίνες; Ποιος κουνάει όμως το δάχτυλο; Ποιοι καταριούνται τους λαϊκιστές ως το μέγα πρόβλημα της Ευρώπης και του κόσμου; Γιατί άραγε βρίσκουν ο Μελανσόν, η Λεπέν και οι όμοιοί τους αφτιά να τους ακούσουν και χέρια να τους ψηφίσουν;
Μήπως οι λαϊκιστές έστησαν τον χορό του τζόγου των δομημένων ομολόγων, γεμίζοντας με «αέρα» τα χρηματοκιβώτια της παγκόσμιας οικονομίας; Η φρικτή κρίση που εξήγαγαν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη, βυθίζοντας ολόκληρες χώρες στην απόγνωση, είναι έργο των λαϊκιστών; Η αποβιομηχανοποίηση, η λιτότητα, η ανεργία, το ξερίζωμα κάθε σταθεράς του βίου, ακόμη και αυτής της ασφάλειας των καταθέσεων, είναι δικό τους δημιούργημα; ‘Η μήπως τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων λαθρομεταναστών που εισβάλλουν βιαίως στη ζωή της Ευρώπης, την ίδια ώρα που οι μανιακοί του Ισλάμ δολοφονούν αδιακρίτως σκορπώντας τον τρόμο, είναι δυνατόν να αφήσουν ανεπηρέαστο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού;
Ο νικητής των γαλλικών εκλογών είναι ένας άνθρωπος που κέρδισε χωρίς κόμμα, χωρίς αναλυτικές θέσεις για το σύνολο των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν τη Γαλλική Δημοκρατία, πώς θα προλάβαινε άλλωστε. Είναι μάνατζερ, οικονομολόγος, που δεν έχει ακόμη εκλεγεί σε κανένα αξίωμα! Υπάρχει άραγε καλύτερη απόδειξη αποτυχίας ενός ολόκληρου συστήματος; Εκατομμύρια Γάλοι διέρρηξαν δεσμούς μιας ζωής και κατέφυγαν σε έναν συμπαθητικό, αντιρατσιστή κεντροδεξιό που ελπίζει να επανεφεύρει την πολιτική μέσα από την οικονομία. Ο Μακρόν και οι ψηφοφόροι του είναι κατά κάποιο τρόπον το άλλο αντισυστημικό πρόσωπο της Γαλλίας.
Οι γαλλικές εκλογές επαναβεβαίωσαν ότι τουλάχιστον οι μισοί Ευρωπαίοι φοβούνται την Ευρώπη έτσι όπως είναι ή όπως πάει να γίνει. Ολοι φοβούνται, και αυτοί που περνούν τον πήχη των τριών χιλιάδων ευρώ και όσοι αγκομαχούν κάτω από τα 1.250. Και αυτοί που εργάζονται και όσοι είναι άνεργοι. Και όσοι τάσσονται με τα ανοιχτά σύνορα και αυτοί που τα κλείνουν. Ο γενικευμένος φόβος, η απώλεια της ελπίδας για καλύτερες ημέρες απειλεί τις δημοκρατίες της Ευρώπης, υπονομεύει την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο φόβος είναι η αιτία, αυτός είναι ο εχθρός, οι λαϊκιστές απλώς τον εκμεταλλεύονται.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
