«Go back (κάντε πίσω) κυρία Μέρκελ, go back κύριε Σόϊμπλε, go back κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης» (Αλέξης Τσίπρας, στα επιπέδου επαρχιακού lower αγγλικά του, στις 20 Μαϊου 2014 σε προεκλογική του ομιλία στη Μυτιλήνη). «Ανοιχτόμυαλη η κυρία ΄Ανγκελα Μέρκελ (στη διαχείριση του προσφυγικού)» και «σεβαστός πολιτικός ο κύριος Βόλφαγκ Σόϊμπλε» (Αλέξης Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Αντένα 25.04.2017). Στην ίδια συνέντευξη, ο πολέμιος των ιδιωτικοποιήσεων της κρατικής περιουσίας πρωθυπουργός, θα τονίσει: «Δεν πουλάμε μπιρ παρά τον δημόσιο πλούτο» (Άρα τον …μοσχοπουλάμε!)
Τα παραπάνω είναι λίγα σταχυολογήματα από την ανίατη διπροσωπία, ή ορθότερα την πολυπροσωπία που αποτελεί συστατικό στοιχείο του πρωθυπουργικού DNA. Πάντως, το αποκορύφωμα των αλληλογρονθοκο-πούμενων δηλώσεων και αυτοδιαψεύσεων του κυρίου Τσίπρα είναι η εν όψει της υπογραφής του 4ου χρεωστικού Μνημονίου απρόβλεπτη αλλαγή συμπεριφοράς εναντίον του ισχυρού γερμανικού διδύμου Μέρκελ-Σόϊμπλε, που τον καθιστά από πρώην ιταμό υβριστή, σε σημερινό ανερυθρίαστο ικέτη του.
Φανταστείτε λοιπόν, ή μάλλον θυμηθείτε την εκστρατεία ύβρεων, προπηλακισμών και λάσπης, εναντίον των προκατόχων του, αλλά και των ψηφοφόρων τους, που απροκλήτως δέχτηκαν την βρισιά με οσμήν υποκόσμου «Γερμανοτσολιάδες», για τον απείρως λυσιτελέστερο, σε σύγκριση με τον σημερινό τρόπο διαχείρισης του χρέους.
Οι αδίστακτοι αυτοί υβριστές κορύφωσαν την αναισχυντία τους, με το τυχοδιωκτικό και νομικώς απαράδεκτο και ανυπόστατο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, με την παγίδα του «Όχι» προς τους πιστωτές. Ένα απατηλό «Όχι» που παρέσυρε το 61% των ψηφοφόρων, στην υπερψήφισή του, για να μεταμορφωθεί, σε λίγα 24ωρα, στο πιο ταπεινωτικό και προσβλητικό για την αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων, Συριζανελικό «Ναι», προς τη Μέρκελ, τον Σόϊμπλε, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Και τώρα το ερώτημα: Πρέπει ή όχι να πληρωθούν οι υβριστές της προηγούμενης κυβέρνησης και οι οπαδοί τους με το ίδιο… κοσμητικό επίθετο του «Γερμανοτσολιά»; Ή μήπως το παπικό purgatorium το καθαρτήριο ή πλυντήριο, το συγχωροχάρτι των «ηθικών πλεονεκτημάτων» της κατά δήλωσιν Συριζαϊκής «Αριστεράς» καθιστά τους πρώην υβριστές και συκοφάντες απυρόβλητους;
Στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι αυτονόητη: Οι δυνάμεις του ασύμβατου, με το Συριζανελικό ύφος και ήθος, δημοκρατικού τόξου, έχουν βάλει τελεία και παύλα στον εθνικό διχασμό και στην κυβερνητική πρακτική αναβίωσης του ψυχρού εμφυλίου πολέμου 1949-1967. Μιας ολέθριας διχαστικής πολιτικής, που αποτελεί αναβίωση των βρυκολάκων του συνθήματος «Με το όπλο παρά πόδα».
Κατά συνέπειαν, η επιστροφή της ύβρεως «Γερμανοτσολιάς» στους απρόκλητους υβριστές, θα ισοδυναμούσε με την εξίσωση των υβριζόμενων με τους υβριστές. Εδώ όμως μιλάμε για δύο εξ ορισμού διαφορετικούς και ηθικά αταίριαστους κόσμους. Και το χάσμα, ανάμεσα σ’ αυτούς τους κόσμους, νομοτελειακά καλείται να το καλύψει στις κάλπες ένας λαός που κατ’ επανάληψιν έχει συρθεί και διασυρθεί από τις κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν λαϊκιστικές παγίδες μιας πολλαπλώς σε ακροβασίες ανάδελφης «Αριστεράς»…
Υ.Γ.: Μήπως θα ήταν φρονιμότερο για τον κύριο Τσίπρα να αφήσει κατά μέρος τις επικλήσεις ενός Θεού που τον αρνήθηκε στις ορκωμοσίες του, ως πρωθυπουργός; Να λοιπόν ένα ακόμη δείγμα διπροσωπίας και διγλωσσίας, που μαρτυρεί θλιβερή και αποκρουστική πολιτική συμπεριφορά… Και αυτό, για να προσελκύσει και να παγιδεύσει για μια ακόμη φορά στις εκλογές τους θρησκευόμενους… Φτάνει πια!
