Στα τέλη του 2016 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Αποστάσεις», μια έντεχνη δουλειά υψηλού επιπέδου, τη μουσική της οποίας υπογράφει, σε όλα τα τραγούδια, ο συνθέτης Γρηγόρης Πολύζος (γεννήθηκε το 1986 στο Μαρούσι). Ο δίσκος αυτός αποτελεί μεγάλο βήμα και για μια νέα, ταλαντούχα ερμηνεύτρια, τη Μαρία Κρασοπούλου. Οι δύο τους θα συναντήσουν, την Παρασκευή 28 Απριλίου, στη σκηνή του «Ιανού» τον Λάκη Χαλκιά. Με τραγούδια του συνθέτη, απρόσμενες διασκευές και τα αθάνατα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει πρώτος ο Λάκης Χαλκιάς («Μαλαματένια λόγια», «Φάμπρικα» κ.ά.). Μιλήσαμε με τον Πολύζο και του ζητήσαμε να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις μας.
n Πείτε μου λίγα λόγια για το δεύτερο άλμπουμ σας που λέγεται «Αποστάσεις». Πώς διαφοροποιείται από την πρώτη σας δισκογραφική προσπάθεια; Φέρνει, κατά τη γνώμη σας, κάτι καινούργιο στο ελληνικό τραγούδι; Θα είχε σημασία για εσάς κάτι τέτοιο;
«»Αποστάσεις», όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν, τίτλος κυριολεκτικός και μεταφορικός. Κυριολεκτικός γιατί όλοι οι συντελεστές βρισκόμασταν (και βρισκόμαστε σε άλλη πόλη) και μεταφορικός καθώς προκύπτει μέσα από τα τραγούδια. Οι «αποστάσεις» που παίρνουμε από τους άλλους αλλά και από τους ίδιους μας τους εαυτούς του παρελθόντος (παίρνω απόσταση από εμένα, συνετίζομαι…). Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο από τις εκδόσεις «Μικρός Ηρως» του Αγγελου Σφακιανάκη. Περιέχει 10 τραγούδια, όλα σε μουσική δική μου και σε στίχους των Πόλυ Κυριάκου, Αυγής Βυθούλκα και Μαρίας Κρασοπούλου η οποία αναλαμβάνει όλο το ερμηνευτικό κομμάτι, με τη συμμετοχή του Κώστα Μακεδόνα σε ένα τραγούδι (ντουέτο). Επίσης ένα τραγούδι ερμηνεύω εγώ. Σε σχέση με την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά διαφοροποιείται στα εξής σημεία: Ενορχηστρωτικά υπήρξα πιο τολμηρός. Ανοιξα την ηχοχρωματική παλέτα από την κρητική λύρα και την γκάιντα έως τη συμφωνική ορχήστρα και τις ηλεκτρικές κιθάρες. Ακόμα μια διαφορά είναι ότι το πρώτο άλμπουμ ήταν πολυσυλλεκτικό (Λ. Χαλκιάς, Φ. Δάρρα, Ν. Ζούδιαρης, Α. Ρίζος). Μελωδικά θα έλεγα ότι κινούμαι στα ίδια μονοπάτια. Ως προς το δεύτερο σκέλος, όχι, δεν νομίζω ότι φέρνει κάτι καινούργιο στο ελληνικό τραγούδι, παρά μόνο την προσωπική και ειλικρινή κατάθεση ενός νέου συνθέτη, μιας νέας τραγουδίστριας και μιας εξαιρετικής νέας στιχουργού (Αυγή Βυθούλκα)».
n Είναι φανερό ότι πιστεύετε πολύ στη φωνή της Μαρίας Κρασοπούλου. Τι σας αρέσει σε αυτή;
«Είναι αλήθεια ότι πιστεύω πολύ στη φωνή της Μαρίας αλλά και στη Μαρία ως άνθρωπο. Μου αρέσει πρώτα και κύρια το ηχόχρωμά της, το μέταλλό της, η χροιά της. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Αυτό είναι το θείο δώρο. Από εκεί πέρα είναι και άλλα, πιο τεχνικά πράγματα. Εχει καταπληκτική άρθρωση, ιδίωμα μεγάλων τραγουδιστριών. Μπορεί και μεταμορφώνεται από λυρική, εσωτερική και ερωτική σε επαναστατική, δωρική. Αυτό είναι κάτι που το δουλέψαμε και μαζί για τις ανάγκες αυτού του δίσκου που περιείχε ερωτικές μπαλάντες και πολιτικά τραγούδια. Επίσης, ούσα μουσικός και η ίδια, έχει πολύ καλή αίσθηση του ρυθμού. Αλλά σημασία έχει και όλη η προσωπικότητά της, όχι μόνο η φωνή. Είναι καλό και ευγενικό παιδί, πατάει στη γη, έχει άποψη για τα πράγματα, ωραίο γούστο, το μυαλό μέσα στο κεφάλι της και αγαπάει πολύ αυτό που κάνει!».
n Παραδίδετε μαθήματα μουσικής. Πώς σας επηρεάζει ως συνθέτη ο ρόλος του δασκάλου;
«Ο ρόλος του δασκάλου είναι ένας ρόλος που επέλεξα. Ο ρόλος του συνθέτη με επέλεξε μόνος του θα μπορούσα να πω, άρα όντας το ένα επίκτητο και το άλλο έμφυτο θα έλεγα ότι πιο πολύ ο συνθέτης επηρεάζει τον δάσκαλο παρά ο δάσκαλος τον συνθέτη. Προσπαθώ όσο μπορώ να δείξω στους μαθητές μου ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ότι η μουσική είναι κάτι που πλάθεται εκείνη την ώρα, ότι στην τέχνη δεν υπάρχουν «κανόνες» ή και αν υπάρχουν ισχύουν μόνο μέχρι να βγουν άλλοι νεότεροι που θα τους καταρρίψουν. Επίσης τους παροτρύνω να αυτοσχεδιάσουν ή και να καταγράψουν τις μουσικές ιδέες τους».
n Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι πιο καθοριστικές επιρροές σας;
«Οι επιρροές μου θα έλεγα ότι βασίζονται σε τρεις μεγάλους άξονες:
1. Οι μεγάλοι έλληνες συνθέτες (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λοΐζος, Ξαρχάκος, Σπανός, Πλέσσας, Μαρκόπουλος, Μικρούτσικος, Κραουνάκης κ.ά.) και η συνέχειά τους, τραγουδοποιοί-ποιητές (Αφοί Κατσιμίχα, Σαββόπουλος, Αγγελάκας, Ζούδιαρης κ.ά.).
2. Η αγγλόφωνη ροκ σκηνή της δεκαετίας του ’60 και του ’70 (Beatles, Pink Floyd, Doors, Queen κ.ά.).
3. Οι ρομαντικοί, υστερο-ρομαντικοί αλλά και μοντέρνοι κλασικοί συνθέτες (Μάλερ, Πεντερέτσκι, Ντεμπισί, Στραβίνσκι, Στράους κ.ά.)».
n Είστε 30 ετών. Υπάρχει κάτι που θεωρείτε ότι συνδέει τους καλλιτέχνες της γενιάς σας;
«Θα έλεγα ότι τους καλλιτέχνες τις δικής μου γενιάς τους συνδέει από τη μία το βάρος και η ευθύνη να συνεχίσουμε και να διαδεχθούμε μια πολύ επιτυχημένη γενιά συνθετών-στιχουργών-ερμηνευτών και από την άλλη η κρίση στη δισκογραφία η οποία οδηγεί με αργά βήματα στην κατάρρευσή της καθώς και η οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι σήμερα η οποία κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα».
n Πώς προέκυψε η τωρινή σας εμφάνιση στον «Ιανό» παρέα με τον Λάκη Χαλκιά; Εχετε συνεργαστεί στο παρελθόν μαζί του αλλά έχει περάσει καιρός.
«Με τον Λάκη συνεργαστήκαμε στον πρώτο μου δίσκο («Σε τόπους που δεν ξέρω») το 2012, όπου ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο ένα τραγούδι μου («Στην παλιά την Εθνική»). Είχαμε παίξει έπειτα μια φορά μαζί στον Σταυρό του Νότου, περάσαμε πάρα πολύ ωραία και είπαμε να το επαναλάβουμε. Μετά για διάφορους λόγους χαθήκαμε λιγάκι, ο καθένας είχε τα δικά του, ξέρεις πώς είναι αυτά αλλά εγώ ποτέ δεν ξέχασα αυτό που είχαμε πει και τώρα ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να ξανασμίξουμε. Τον πήρα τηλέφωνο λίγο δειλά γιατί δεν ήξερα αν θα μπορεί, σε τι φάση είναι κ.τλ. και δέχτηκε αμέσως και με μεγάλη χαρά! Θα παρουσιάσουμε ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα, τόσο με δικά μου τραγούδια όσο και με κομμάτια του Λάκη αγαπημένα τόσων χρόνων. Τη «Φάμπρικα» όλα τα σχήματα την παίζουν, ξέρεις τι χαρά και τιμή είναι να την παίζεις με τον πρώτο ερμηνευτή της ο οποίος, κακά τα ψέματα, το έχει σφραγίσει το κομμάτι!».
n Γιατί επιλέξατε να ερμηνεύσετε/απαγγείλετε ο ίδιος το κομμάτι «Αριστερόστροφα – Δεξιόστροφα»; Ποιον τύπο έλληνα περιγράφει;
«Με απασχολούσε ακόμα από τον πρώτο δίσκο αν και κάτω υπό ποιες συνθήκες θα έπρεπε ή θα ήθελα να ερμηνεύσω εγώ ο ίδιος ένα τραγούδι μου, δεδομένου ότι δεν είμαι καλλίφωνος. Στον πρώτο δίσκο δεν μου δόθηκε το έναυσμα. Τώρα όμως, με αφορμή το ποίημα (είναι ποίημα, δεν έχει ούτε μέτρο ούτε ομοιοκαταληξία ούτε φόρμα τραγουδιού) «Αριστερόστροφα – Δεξιόστροφα» της Αυγής Βυθούλκα βρέθηκα μπροστά στο εξής δίλημμα: Ή θα το έλεγα εγώ ο ίδιος το κομμάτι μόνο με το πιάνο μου ή δεν θα το έβαζα καθόλου στον δίσκο. Η Μαρία δεν θα μπορούσε να το πει, θα το έκανε τραγούδι ενώ δεν είναι ακριβώς αυτό. Ευτυχώς επέλεξα το πρώτο και λέω ευτυχώς γιατί το κομμάτι αυτό έχει πάρει πολύ καλές κριτικές και έχει αγγίξει πολύ κόσμο παρότι δεν το περίμενα. Και αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Αγγιξε πολύ κόσμο γιατί αφορά πολύ κόσμο, αρκεί κανείς να έχει την ειλικρίνεια και την αυτογνωσία να το δει. Ο καθένας μας θα βρει κάτι που τον χαρακτηρίζει. Είναι ένας καθρέφτης, όχι από αυτούς που αδυνατίζουν, από αυτούς που μας δείχνουν ακριβώς όπως είμαστε! Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«… Κάνω μία χορτοφάγα διατροφή
επιστημονικά προσαρμοσμένη στο λίπος μου.
Μετράω θερμίδες
αλλά πόσοι χωράνε κάτω από ένα μουσαμά
στα χωράφια που γεννάνε τα λαχανικά μου
σαφώς και ποτέ μου δεν μέτρησα.
Ανησυχώ για τα κοινά
για παράδειγμα
ουρλιάζω για τα κοινόχρηστα
ενοικιάζω διαμερίσματα με θέα έναν τοίχο
είμαι πολίτης, καλοφαγάς και πότης
με μπλοκ επιταγών και ευαισθησίες ποιητικές.
Εχω οικογένεια
θέλω τα λεφτά μου!
Αριστερόστροφα πολυλογώ
δεξιόστροφα όμως κάνω το σταυρό μου…»».
HeliosPlus
