Η εντυπωσιακή πρωτιά του Εμμανουέλ Μακρόν, στον α’ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, είναι η πρώτη βαθειά ανάσα στη διαδικασία ανάνηψης του πολιτικού κόσμου, αλλά και της πλειοψηφίας των δημοκρατικών Γάλλων πολιτών, μαζί με όλους τους υπό το φάσμα του ευρωσκεπτικισμού πολίτες της ΕΕ, από τη μακροχρόνια δημοκρατική χειμέρια νάρκη.
Η ίδια αυτή εκλογική πρωτιά του ανεξάρτητου και κεντρώων ιδεοπολιτικών κατευθύνσεων, πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, ανακουφίζει εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών, από την παραλυτική μοιρολατρεία μιας ΕΕ πολλαπλών ταχυτήτων και μιας ασπόνδυλης συνταγματικά ένωσης κρατών.
Επιπλέον, επιφορτίζει τον βέβαιο πλέον νικητή του β’ γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με το καθήκον, ν’ αποδείξει ότι η επαγγελθείσα από αυτόν πατριωτική, αλλά και πανευρωπαϊκή δημοκρατική ενότητα και ομοψυχία θα επιτευχθεί με ιστορικές, ρηξικέλευθες παρεμβάσεις, όπως:
– Τη θεσμική και δομική ανατροπή του παρελθόντος της πολιτικής, γραφειοκρατικής ευνοιοκρατίας, του νεπωτισμού και του καιροσκοπισμού, αλλά και του δεσποτικού άξονος Παρισίων-Βερολίνου.
– Τη στελέχωση του νεότευκτου κόμματος του με την πρωτοποριακή ονομασία «En Marche!», «εμπρός» αλλά και του προεδρικού του επιτελείου, με τους πιο δοκιμασμένους και αδιάφθορους στον πολιτικό, επιστημονικό και επαγγελματικό στίβο συνεργάτες του. Και απ’ ό,τι πληροφορούμαστε υπάρχει ήδη μια μεγάλη δεξαμενή υποψηφίων στελεχών με αυτά τα προσόντα…
Γενναιοψυχίες και μικροψυχίες
Δεν το κρύβω, ότι ξενύχτησα παρακολουθώντας το γαλλικό TV5 στον προχθεσινό μαραθώνιο του α’ γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Αλλά εκείνο που πιστεύω, ότι έκανε αλγεινήν εντύπωση, σε αρκετούς τηλεθεατές, ήταν η απουσία των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών μας, στην ειδησεογραφική-κριτική κάλυψη του προχθεσινού παγκόσμιας σημασίας αυτού γεγονότος. (Εκτός βέβαια από τα κεντρικά βραδινά δελτία ειδήσεων, που ήταν αδύνατον να προλάβουν τα γεγονότα).
Όσο για το κυβερνητικό κανάλι της ΕΡΤ, κατέβαλε μεν κάποιες φιλότιμες προσπάθειες λεπτομερούς ενημέρωσης, αλλά με εν πολλοίς μονομερείς και εις βάρος του Μακρόν τοποθετήσεις. Φωτεινή εξαίρεση, στη μονομέρεια αυτή, η κυρία Θωμαΐς Παπαϊωάννου, μια άξια και καταξιωμένη για την συγκρότηση και την αμερόληπτη ευθυκρισία της συνάδελφος, που ως ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στο Παρίσι κάλυψε τα μάλλον ηθελημένα κενά κάποιων άλλων, αλλά και ενός πανεπιστημιακού, ο οποίος στις ερωτήσεις για το παρόν και το μέλλον του επίδοξου νέου Προέδρου τα έβλεπε «μαύρα και άραχνα…».
Και συνεχίζεται αυτό το σημείωμα με την τελευταία κριτική ματιά στη συμπεριφορά των αντιπάλων του Εμμανουέλ Μακρόν, αλλά και των ημετέρων πολιτικών:
– Αξιέπαινη η άμεση συμπαράσταση των αντιπάλων του α’ γύρου, του συντηρητικού Φρανσουά Φιγιόν και του σοσιαλιστή Μπενουά Αμόν, για την επιτυχία του Μακρόν στον β’ γύρο.
– Αξιοσημείωτη η στάση του Φρανσουά Ολάντ και του υποψηφίου, για τη γερμανική καγκελαρία, σοσιαλιστή Μαρτίν Σούλτς, που έσπευσαν να συγχαρούν τον Μακρόν.
– Μάλλον αξιοθρήνητη η στάση μελών του Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, που τάχθηκαν, με τυφλό φανατισμό υπέρ της υπερψηφίσης του Ζαν Λυκ Μελανσόν. Και αυτό, διότι με την τοποθέτησή τους αυτή, εκθέτουν τον αιωνίως εκτεθειμένο για την πολιτική διγλωσσία έναντι της ΕΕ, αρχηγό τους, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ματαίως προσπαθεί να σκιτσάρει λίαν οψίμως ένα φιλοευρωπαϊκό προφίλ…
– Όσο για τον Μελανσόν, (ο οποίος προεκλογικά ειρωνεύτηκε αγρίως τον κύριο Τσίπρα), τι να πρωτοπεί κανείς… Ότι επιφυλάχθηκε να πάρει γραμμή από τους… ψηφοφόρους του, για το εάν θα υποστηρίξει ή όχι τον Μακρόν; Ή ότι παραβίασε τον βασικό πολιτικό κανόνα, ότι ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα υποχρεούται να συνδράμει, οποιοδήποτε δημοκρατικό κόμμα απειλείται από τον ακροδεξιό νεοφασισμό;
Α, ξεχάσαμε και την πιο καταγέλαστη ατάκα από την τηλεοπτική κάλυψη του γεγονότος από την ΕΡΤ. Κάποιοι λοιπόν ισχυρίσθηκαν, ότι η κυρία Λεπέν έχει αισθητώς βελτιώσει το ακραίο προφίλ του πατρός της. Οι ίδιοι είπαν, ότι ο χώρος της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς έχει αναδείξει σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες. Και το πιο ξεκαρδιστικό: την ώρα που διατυπώνονταν όλα αυτά, τα ιδιωτικά κανάλια μετέδιδαν εικόνες δράσης, από τις παραδείσιες ακτές της Καραϊβικής κ.ά, κ.ά.
Υ.Γ. Άξια μνείας και συγχαρητηρίων η κατά 17 χρόνια (καθ’ ηλικίαν) μεγαλύτερη σύζυγος του Εμμανουέλ Μακρόν, η κα Μπριζίτ Τρονιέ. Η γοητευτική Μούσα του Μακρόν, καθηγήτριά του σε Λύκειο της Αμιένς στη βόρεια Γαλλία. Η κατάληξη και των δύο σε γάμο, ήταν ένα ρομαντικό και φλογερό ειδύλλιο! Και στα δικά μας!
