Το ευρωπαϊκό όνειρο του Παναθηναϊκού, το οποίο κυνηγά με αγωνία και κόπο μια πενταετία, έχει προδιαγραφεί (πια) πως θα έχει άδοξο τέλος. Κι ο επίλογος θα είναι πιο σκληρός ακόμη και από το περσινό sweep από την Μπασκόνια, αφού εφέτος το ρόστερ και η παρουσία του Τσάβι Πασκουάλ, ενός καταξιωμένου προπονητή, δημιούργησαν μεγαλύτερες προσδοκίες, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν από το πλεονέκτημα έδρας και το εντυπωσιακό 14-1 του ΟΑΚΑ στην κανονική περίοδο.
Η εύκολη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε, τη 12η αγωνιστική του μαραθωνίου της Ευρωλίγκας, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της τουρκικής ομάδας το τελευταίο διάστημα που την «έριξαν» στην 5η θέση της βαθμολογίας ήταν εμφανές στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι δημιούργησαν μια ισχυρή αισιοδοξία. Ωστόσο η κακή αγωνιστική εικόνα της πρωταθλήτριας Τουρκίας το περασμένο δίμηνο οφειλόταν στις απουσίες των Σλούκα, Ντατόμε, Μπογκντάνοβιτς, ο οποίος μάλιστα δεν είχε αγωνιστεί στο 81-70 υπέρ του Παναθηναϊκού στις 16 Δεκεμβρίου στο ΟΑΚΑ.
Ολοι πλέον αντιλαμβάνονται τι σημαίνει για τη Φενέρ ο σέρβος άσος. Στους πρώτους δύο προημιτελικούς στην Αθήνα ο Μπογκντάνοβιτς είχε 48 πόντους, με 19/27 σουτ (10/14 τρ.!), 13 ριμπάουντ, 10 ασίστ, 4 κοψίματα(!), μόλις 3 λάθη, εκπληκτική άμυνα, πολλές αλλοιώσεις (σε σουτ και πάσες), παίζοντας για 69 λεπτά από τα 80 των δύο αγώνων.
«Θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη Γη αν μπορούσα να χρησιμοποιώ και τους 12 παίκτες μοιράζοντας τον χρόνο συμμετοχής ισομερώς σε όλους. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ένα μακρινό όνειρο για την ομάδα μου. Ενας παίκτης να μας λείπει είναι τεράστιο το πρόβλημα» εξήγησε το βράδυ της Πέμπτης, μετά το δεύτερο break, o Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, έχοντας σχεδόν διαλύσει το όνειρο του Παναθηναϊκού για την πρώτη παρουσία σε φάιναλ φορ δίχως εκείνον στον πάγκο του.
Με όλα αυτά και φυσικά με το στατιστικό στοιχείο που περιελάμβανε το 4-0 του Παναθηναϊκού επί της Φενέρ στο ΟΑΚΑ από τότε που την ανέλαβε ο Ομπράντοβιτς, δημιουργήθηκε η λανθασμένη εντύπωση ότι το πλεονέκτημα έδρας δεν θα κινδύνευε και θα έστελνε την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ στο φάιναλ φορ.
Ομως τα δύο ματς της Αθήνας έδειξαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι ομάδα, με την έννοια της λέξης ομάδα, που εδράζεται στους πυλώνες της ομοιογένειας, των συνεργασιών, της αναγνώρισης των αδυναμιών του αντιπάλου, της αντοχής στα δύσκολα, ήταν η Φενέρμπαχτσε και όχι ο ετησίως αναδομημένος Παναθηναϊκός.
Με τον μετρ της προετοιμασίας τέτοιων αγώνων (σε 17 παρουσίες σε πλέι οφ έχει 16 προκρίσεις, ποσοστό επιτυχίας 94,1%) στον πάγκο της, η Φενέρμπαχτσε αποκάλυψε όλες τις αδυναμίες των Πράσινων και έκρυψε κάθε δική της. Ο αρχικός στόχος της, όπως φάνηκε στο ματς της Τρίτης, ήταν να βγάλει εκτός παιχνιδιού τους Καλάθη, Γκιστ, Σίνγκλετον που αποτελούν τα «πυρηνικά όπλα» της πράσινης άμυνας και συνάμα είναι το τρίγωνο που συνεργάζεται καλύτερα από κάθε άλλο σχήμα παικτών στην (εκάστοτε) πεντάδα του Πασκουάλ.
Ο Γκιστ (των 10 π., 5 ρ.) εξουδετερώθηκε πλήρως (3,5 π. και 0,5 ρ.), ο Καλάθης σε ανάλογο βαθμό (από 10 π., 51% στα δ., 25,7% τρ., 4 ρ., 5,7 ασ., 2 λάθη και αξιολόγηση 12,5, στα 6,5 π., 38% δ., 0/6 τρ. 0%, 3,5 ρ., 5 ασ., 2,5 λ. και 7 αξιολόγηση) και μόνο ο Σίνγκλετον είχε καλή αγωνιστική παρουσία, στο δεύτερο ματς. Το «κακό» για τον ΠΑΟ όμως είχε ήδη γίνει. Πέραν του ότι με το 71-58 της Τρίτης είχε χάσει το πλεονέκτημα έδρας, είχε κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στο σχήμα που τον οδήγησε στην κατάκτησή του.
Ο Πασκουάλ υποχρεώθηκε από τις συνθήκες να ποντάρει στο ένστικτο και στην παρόρμηση του Μάικ Τζέιμς, στις πρωτοβουλίες του Νίκου Παππά και του Κέι Σι Ρίβερς, και στο φινάλε του δεύτερου αγώνα, όταν κρινόταν το ματς, σε αμερικανικό σχήμα. Δεν είχε όμως «καθαρό μυαλό», αφού ο Παναθηναϊκός κτίστηκε χωρίς δεύτερο πλέι μέικερ, με αποτέλεσμα απέναντι στην ομαδική λειτουργία της Φενέρμπαχτσε να χάσει και το δεύτερο ματς. Φάνηκε πως ηττήθηκε στις λεπτομέρειες, αλλά η πραγματικότητα είναι πως απέτυχε διότι δεν διαθέτει τα βασικά: σταθερό κορμό, ξεκάθαρη και σταθερή φιλοσοφία, αυτοματισμούς, ισορροπία και δημιουργούς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
