Ο κακός εαυτός του Πρωθυπουργού

Το άρθρο του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα στη «Wall Street Journal» στις 20 Απριλίου με το οποίο προσπάθησε να στείλει ένα μήνυμα προς τους δανειστές περιγράφοντας τις θυσίες του ελληνικού λαού μέσα στην κρίση και ταυτόχρονα να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης για το μέλλον υποσχόμενος επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε να είχε γραφτεί και από τον αρχηγό της ΝΔ κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

Φράσεις όπως «Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης» ή «Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή. Εχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών μνημονίων», ή ακόμα και τις αιχμές που άφησε για τις δυστοκίες στις προβλέψεις του ΔΝΤ, είναι μια πραγματικότητα που δύσκολα κάποιος μπορεί να αντικρούσει.

Από την άλλη πλευρά ο Πρωθυπουργός σε ορισμένα σημεία του άρθρου επαναλαμβάνει τον κακό εαυτό του. Αυτόν που διαστρεβλώνει τα γεγονότα.

Οταν λέει για παράδειγμα ότι το πρωτογενές πλεόνασμα «είναι αποτέλεσμα των προοδευτικών φορολογικών πολιτικών που έχουν αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή» δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν. Το πλεόνασμα των 7 δισ. είναι αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης που φτωχοποιεί τα νοικοκυριά και κλείνει τις επιχειρήσεις. Θυμίζουμε ότι η ποσότητα βενζίνης που κατέσχεσαν το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών από τους ελέγχους που έκαναν για λαθρεμπόριο ήταν… 60 λίτρα. Οσο η χωρητικότητα ενός ρεζερβουάρ βενζίνης.

Επίσης, όταν ισχυρίζεται ότι «δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία ενός δίκαιου και φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος» ξεχνά τη στάση του κόμματός του αλλά και του ιδίου σε εμβληματικές επενδύσεις για την απασχόληση στη χώρα, όπως το Ελληνικό, με αστεία προσχήματα.

Παράλληλα, όταν αναφέρει ότι «η Ελλάδα δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση –είναι η σκηνή όπου όλα τα υποβόσκοντα προβλήματα της Ευρώπης έχουν βγει στην επιφάνεια», ζητώντας αλληλεγγύη και τερματισμό των τιμωρητικών προσεγγίσεων, λησμονεί ότι όλες οι χώρες που μπήκαν σε επιτροπεία μαζί με την Ελλάδα έχουν εξέλθει των μνημονίων και μόνο η Ελλάδα παραμένει επιμένοντας στα ίδια λάθη του παρελθόντος με «παραθυράκια» για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και διόγκωση του δημόσιου τομέα όπως έδειξαν τα τελευταία στοιχεία του Φεβρουαρίου με το ρεκόρ πενταετίας προσλήψεων στους συμβασιούχους.