Μπορεί στην Ευρώπη την περίοδο αυτή να επίκεινται εκλογές στις τρεις μεγαλύτερες χώρες (Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία), μία όμως από αυτές θα κρίνει την πορεία της Ενωμένης Ευρώπης. Και αυτή είναι η Γαλλία, όπου σήμερα, υπό τη βαριά σκιά του τελευταίου τρομοκρατικού κτυπήματος στο Παρίσι, διεξάγεται ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών που θα δείξει αν ένας εκ των δύο φιλοευρωπαίων υποψηφίων θα έχει την πιθανότητα να εκλεγεί Πρόεδρος στον δεύτερο γύρο, ή αν θα ενισχυθούν οι ελπίδες των δύο άλλων λαϊκιστών αντιευρωπαίων της Ακροδεξιάς και της Ακροαριστεράς. Αντίθετα, στις άλλες δύο χώρες τα πράγματα είναι ξεκάθαρα καθώς η βρετανή πρωθυπουργός αναμένεται να αυξήσει τη δύναμή της και να επιδιώξει, από θέση ισχύος, το αποκαλούμενο «σκληρό Brexit» (ορολογία προφανώς προερχόμενη από το «σκληρό ροκ») ενώ στη Γερμανία είτε κερδίσει η Ανγκελα Μέρκελ είτε ο Μάρτιν Σουλτς η φιλοευρωπαϊκή της πορεία είναι εξασφαλισμένη.
Γνωστό είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η μετά εμποδίων πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης στηρίχθηκε στον περιώνυμο άξονα Γαλλίας και Γερμανίας και ότι ήταν πρώτοι οι Γάλλοι (Ρομπέρ Σουμάν και Ζαν Μονέ) που είχαν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, με κύριο στόχο τότε να ξεπερασθεί η προαιώνια εχθρότητα μεταξύ των δύο χωρών. Και ο σκοπός αυτός επιτεύχθηκε. Εκτοτε όμως έχουν περάσει 60 χρόνια και βαθμιαία η ισχύς της Γαλλίας (κυρίως στον οικονομικό τομέα) άρχισε να μειώνεται και ο άξονας να γέρνει επικίνδυνα προς τη γερμανική πλευρά. Είναι λοιπόν επιτακτικά αναγκαίο σήμερα καθώς μάλιστα, πέραν όλων των άλλων γνωστών τεραστίων προβλημάτων, επίκειται και μια σκληρή διαπραγμάτευση για το Brexit, να επιτευχθεί μια νέα ισορροπία μεταξύ των δύο χωρών. Και τον στόχο αυτόν καλείται να υλοποιήσει πρωτίστως η Γαλλία.
Και ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν να αποκλείεται η εκλογή της Μαρίν Λεπέν (έστω και αν περνούσε στον δεύτερο γύρο) τώρα τίθεται το ερώτημα ποια επίδραση θα έχει στους ψηφοφόρους το τελευταίο τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι. Διότι η αναβίωση της τρομοκρατικής απειλής είναι λογικό να ενισχύει τα ρατσιστικά και αντιευρωπαϊκά συνθήματα της ακροδεξιάς υποψήφιας, με κύρια αιτήματα το κλείσιμο των συνόρων, την έξοδο από την ΕΕ και την επιστροφή στον «παράδεισο» του εθνικού κράτους. Ενώ ανάλογα επιχειρήματα προβάλλει και ο ακροαριστερός υποψήφιος Ζαν-Λικ Μελανσόν καθώς, ως γνωστόν, τα αντίθετα έλκονται. Λογικά πάντως (αν και η λογική αντιμετώπιση των πραγμάτων είναι αυτό που κυρίως λείπει στη σημερινή εποχή των αλλεπάλληλων ανατροπών) τις περισσότερες πιθανότητες εξακολουθεί να διατηρεί ο κεντρώος ευρωπαϊστής υποψήφιος Εμανουέλ Μακρόν. Μένει όμως αυτό να αποδειχθεί και στις κάλπες. Στην αντίθετη περίπτωση όχι μόνο η Γαλλία αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη θα βαδίσουν προς ένα τεράστιο αδιέξοδο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
