Cara ή κάρα;

Ποτέ την Κυριακή του Πάσχα

Η απόφασή µου, όµως, να µην πάω στη Μύκονο αποδείχθηκε σοφή. «Ηταν το πιο βαρετό Πάσχα της τελευταίας 100ετίας» µού διαµήνυσε η Ranah Tamer, η οποία πήγε για φαγητό σε ψαροταβέρνα του νησιού ονοµαστή για τα θαλασσινά της και βρέθηκε να φωτογραφίζει εξωτικά πτηνά.

Τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα στη Σύρο όπου έπνεαν πιο καλλιτεχνικά μποφόρ. Στον ναό του Αγίου Νικολάου ο εσχάτως ερωτευμένος παράφορα με το νησί Σταύρος Ξαρχάκος διηύθυνε ατύπως τη χορωδία, ενώ επίσης ατύπως έψελνε ο Μανώλης Μητσιάς, η σύζυγος του οποίου κατάγεται από το νησί. Στον οβελία ανήμερα το Πάσχα στο σπίτι του ζεύγους Νιώτη στην αριστοκρατική Ντελαγκράτσια την παράσταση έκλεψαν τα έξι μηνών δίδυμα του ζεύγους Ξαρχάκου –Σαΐα. Στο νησί αλλά σε πιο ντεκοντρακτέ mood και ο Κωνσταντίνος Ρήγος, τακτικός έτσι κι αλλιώς επισκέπτης, φίλος της Ελενας Σκουλά και του καθ’ έξιν συριανού Πέτρου Κόκκαλη. Ο Κωνσταντίνος ήταν αγχωμένος καθώς επίκειται η πρεμιέρα (στις 5 Μαΐου) του μιούζικαλ «Ερωτόκριτος», που θα ανεβεί από τη Λυρική Σκηνή στο ΚΠΙΣΝ σε δική του σκηνοθεσία και μουσική του Δ. Μαραμή. Τη Δευτέρα του Πάσχα κατέπλευσε μεγαλοπρεπής στο λιμάνι του νησιού και η θαλαμηγός «BillMar» του ζεύγους Θεοχαράκη. Στις Σπέτσες κρατήθηκε η παράδοση και το μεγάλο πασχαλινό γλέντι έγινε στο σπίτι του Μάκη και της Ρούλας Μάτσα. Εκεί και η Κατερίνα Παναγοπούλου που με τις αναρτήσεις της στα social media φροντίζει να κρατά ενήμερο για τις κινήσεις της και τη σιλουέτα της το πολυπληθές διαδικτυακόκοινό της. Εκεί και ο Αλέξανδρος Ιόλας, εεεε συγγνώμη ο Ηλίας Ψινάκης ήθελα να πω.

Στα κοσμικά αναχώματα

Η Μέρσυ έχει ταξικές αγωνίες τις οποίες επιδείνωσε η τελευταία, «επαναστατική», βιτρίνα του Dior, στη Βουκουρεστίου. «Κάποια στιγμή οι μάζες θα εξεγερθούν και τότε τι θα κάνουμε;» με ρώτησε. Της είπα ότι θα ταμπουρωθούμε στο «Paul» και θα τους πετάμε παντεσπάνι. «Κι αν δεν ηρεμήσουν;» μου είπε. «Θα στείλουμε τον Στέλιο Ράμφο να κάνει μια διάλεξη να τους καθησυχάσει». «Κι αν δεν τα καταφέρει;» ρώτησε. «Θα τους δώσουμε τη διεύθυνση της Ελλης Στάη» της απάντησα και άρχισε να αισθάνεται πιο ήρεμη.

Rei of fashion

Μπορεί το Πάσχα να το πέρασα στην Κέρκυρα αλλά για την Πρωτομαγιά έχω ήδη ετοιμάσει βαλίτσες. Πετάω για Νέα Υόρκη, προσκεκλημένη στο λαμπερό gala με το οποίο θα ανοίξει την εφετινή έκθεσή του το Costume Institute του Metropolitan Museum. Η έκθεση θα είναι αφιερωμένη σε μια από τις πιο αγαπημένες μου σχεδιάστριες, τη Rei Kawakubo που σχεδιάζει για τη φίρμα Commes des Garçons. Είναι η δεύτερη φορά που θα έχει ως αντικείμενο το έργο ενός εν ζωή σχεδιαστή, μετά τον Yves Saint Laurent το 1973. Θα δω από κοντά 150 δημιουργίες της Kawakubo, από την αρχή της καριέρας της μέχρι την τελευταία της κολεξιόν. Σχεδόν σαράντα χρόνια στην πρωτοπορία της μόδας δεν είναι και μικρό επίτευγμα.

Η Μέρσυ μού τηλεφώνησε ενθουσιασμένη για να μου πει: «Επιτέλους, είμαι κι εγώ trendy. Εγινε και το δικό μου δάνειο κόκκινο». «Κόκκινο του Valentino;» τη ρώτησα. «Οχι. Κόκκινο της Μπαζιάνα» είπε η Μέρσυ και μου θύμισε το φόρεμα που φορούσε η σύντροφος του Πρωθυπουργού στο ταξίδι στην Κίνα. Παραδέχτηκα ότι αυτή η απόχρωση ταίριαζε καλύτερα στην περίσταση.

Η πριγκίπισσα που Vogue-ηξε

Η αγαπημένη μου φίλη Αέλια Κατακουζηνού, γνωστή για το απαράμιλλο στυλ της αλλά και για την ευαισθησία της σε θέματα γυναικείας χειραφέτησης, μου τηλεφώνησε εξοργισμένη. Βρισκόταν εν πτήσει προς Λονδίνο όταν διάβασε ότι η σαουδαραβή πριγκίπισσα Deena Aljuhani Abdulaziz «τα βρόντηξε» από τη διεύθυνση της αραβικής «Vogue» ύστερα από τρία, μόλις, τεύχη. Αυτό που την έκανε έξαλλη ήταν το γεγονός ότι ο αντικαταστάτης της πριγκίπισσας είναι άνδρας: ο Πορτογάλος Manuel Arnault. Μη νομίζετε, πάντως, ότι η 42χρονη Deena είναι μια συνηθισμένη γαλαζοαίματη. Πρόκειται για γυναίκα που συνδυάζει απαιτητική καριέρα και οικογένεια αφού πέρα από μητέρα τριών παιδιών διαθέτει τη δική της φίρμα μόδας, την D’NA, έχει ήδη συμβάλει στην εξέλιξη πολλών γνωστών σχεδιαστών, ενώ τα outfits με τα οποία κυκλοφορεί θα έκαναν την Κέιτ Μίντλετον και τη Βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας να… πρασινίσουν από τη ζήλια τους!

Ελεγα στη Μέρσυ ότι θα πάω στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο να δω ξανά την πτέρυγα με τις αιγυπτιακές αρχαιότητες. «Και γιατί δεν πας μέχρι το περίπτερο;» μου είπε.

Μυστικά και documenta14

«Πρέπει η τέχνη να είναι πολιτική;» με ρώτησε ο Angelos Bratis, ένας από τους πλέον ταλαντούχους σχεδιαστές μόδας σε διεθνές επίπεδο. «Στην εποχή μας η τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική» τού απάντησα φορώντας μια από τις δωρικές δημιουργίες της τελευταίας του κολεξιόν. Καθόμασταν στα τραπεζάκια του «Comme Il Faux», στην πλατεία Καρύτση, και οι νεραντζιές μάς έραιναν με τα μεθυστικά τους λουλούδια. «Η επιτομή της πολυτέλειας» μου είπε ο Angelos και ζήτησε να πάμε μαζί να δούμε την documenta14 για να διαπιστώσουμε από κοντά αν πρόκειται για σύγχρονη τέχνη ή σύγχρονη αποικιοκρατία, όπως έγραφε πρόσφατα το ARTnews. Του είπα ότι η έκθεση που δεν πρέπει κανείς να χάσει αυτή την εποχή στην Αθήνα είναι της μεγάλης αυστριακής ζωγράφου Maria Lassnig, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Καθώς σήκωνα το βλέμμα για να δώσω μια ονειροπόλα έκφραση, είδα τα παλιά γραφεία του ΔΟΛ και θυμήθηκα τις υπέροχες ημέρες που είχαμε ζήσει σε αυτά τα κτίρια. Κάτι οι νεραντζιές, κάτι η νοσταλγία, βούρκωσα. Ενα δάκρυ κύλησε και προσγειώθηκε στις καινούργιες ALAIA μπαλαρίνες μου.

***

Είπα στη Μέρσυ ότι έχω έτοιμο ένα θεατρικό έργο για την κοσμική Αθήνα και ψάχνω έναν σκηνοθέτη. Μου είπε να πάρω την Πέμη Ζούνη να μου δώσει το τηλέφωνο του Ανγκ Λι.