Μετά και τη χθεσινή επίθεση στο Παρίσι είναι πια φανερό στον καθένα ότι η κατάσταση που έχει πλέον παγιωθεί είναι η εξής: οι ισλαμιστές μαζικοί δολοφόνοι τρομοκράτες χτυπούν τυφλά όπου θελήσουν με βόμβες, σφαίρες και οχήματα θανάτου, ενώ η Ευρώπη, βασικά, «απαντά» με ελπίδες, ευχολόγια και κουβέντες.
Ακόμα μέχρι σήμερα, παρά τις συνεχείς επιθέσεις που απλώνονται όλο και περισσότερο, η Ευρώπη δεν έχει θεωρήσει ότι οφείλει να συγκαλέσει μία ουσιώδη σύνοδο κορυφής των ηγετών της – έστω για να δείξει ότι αντιλαμβάνεται τη σημασία του ζητήματος.
Και, φυσικά, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε ουσιαστικό στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ισχυρού μηχανισμού εσωτερικής ασφάλειας με πόρους, στελέχωση και εξουσίες που θα της επιτρέψουν να αρχίσει να αντιμετωπίζει από κοινού το μέγα πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας. Συζητά για όλα τα άλλα, αποφασίζει για τα πάντα, αλλά όχι γι αυτό.
Το μόνο που δουλεύει στην πραγματικότητα είναι οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών μελών που συνεργάζονται όσο μπορούν για να αποτρέπουν χτυπήματα – και όπως φαίνεται έχουν αποτρέψει αρκετά. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αρκετό σε έναν τεράστιο γεωγραφικό χώρο πολλών κρατών που μεταξύ τους δεν έχουν στην ουσία σύνορα.
Η Ευρώπη κοιμάται. Κάνει απλώς ότι δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Ισως αυτό να οφείλεται εν μέρη και στο γεγονός ότι οι ηγεσίες της είναι τόσο αποκομμένες από αυτήν που δεν αισθάνονται τον τρόμο – είναι ασφαλείς με τους «στρατούς» ατομικής προστασίας που διαθέτουν, με έξοδα φυσικά των πολιτών.
Ακόμα πιο σημαντικά είναι η «πολιτική ορθότητα» που καθορίζει τις αποφάσεις, αλλά, κυρίως, η έλλειψη πραγματικής υποχρέωσης πολιτικής λογοδοσίας της λεγόμενης «κοινής» Ευρώπης προς τους λαούς της.
Ο μανδαρινισμός των Βρυξελλών είναι επαρκής για να παρεμβαίνει όπου θέλει, αλλά άντε να τον βρεις να σου απαντήσει για την ανεπάρκεια του όταν δεν θέλει. Τότε, η Ευρώπη δεν υπάρχει.
Κι όμως: αυτή η Ευρώπη κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο ανασφαλής χώρος για τους πολίτες της, οι οποίοι, στη συνέχεια, επί της ουσίας εμμέσως κατηγορούνται και για στροφή στο λαϊκισμό!
Η Ευρώπη τελεί πλέον υπό ομηρεία και μάλιστα διπλή.
Το ερώτημα όμως είναι πια είναι χειρότερη:
Η ομηρεία από τους δολοφόνους φανατικούς ισλαμιστές, ή από τον ίδιο της τον εαυτό;
