Τι ελπίζουν και τι φοβούνται οι πολιτικοί ηγέτες της Βρετανίας

Η Τερέζα Μέι ενδέχεται να θριαμβεύσει και να γίνει πράγματι η νέα «Σιδηρά Κυρία» μιας απαλλαγμένης από τις επιταγές των Βρυξελλών Βρετανίας. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, έπειτα από δύο αναπάντεχες νίκες στις εσωκομματικές για την ηγεσία των Εργατικών, καλείται τώρα να κλείσει τα στόματα όλων όσοι –και δεν είναι λίγοι –εξακολουθούν να τον αμφισβητούν γιατί μια νέα αποτυχία θα σημάνει κατά πάσα πιθανότητα και το τέλος του στην πολιτική.

Η Νίκολα Στέρτζον θα διαπιστώσει εάν οι Σκωτσέζοι συνεχίζουν να τη στηρίζουν και να υποστηρίζουν παράλληλα την ανεξαρτησία της Σκωτίας και την παραμονή της χώρας στην ΕΕ ή εάν έχει τραβήξει πολύ το σκοινί.

Ο Τιμ Φάρον των Φιλελεύθερων Δημοκρατών ευελπιστεί στην επάνοδο του κόμματός του στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά οι ελπίδες του μπορεί να αποδειχθούν φρούδες. Οσον αφορά τον Νάιτζελ Φάρατζ, ονειρεύεται να καταφέρει επιτέλους να εισέλθει στο Ουεστμίνστερ, γνωρίζοντας ωστόσο ότι μετά το Brexit για πολλούς Βρετανούς του κόμμα του είναι πιθανό να θεωρείται πλέον παρωχημένο.

Είναι γεγονός πως οι πρόωρες εκλογές της 8ης Ιουνίου αποτελούν μια μεγάλη ευκαιρία, η οποία όμως μπορεί να αποβεί μοιραία, τουλάχιστον για κάποιους από τους πολιτικούς ηγέτες της Βρετανίας. Ποιοι είναι όμως οι κύριοι στόχοι του καθενός και πώς προετοιμάζονται εν όψει αυτής της νέας εκλογικής αναμέτρησης;

Δημοσκόπηση του «Γκάρντιαν» που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη αποκάλυψε ότι η διαφορά που χωρίζει τους Τόρις από τους Εργατικούς είναι η μεγαλύτερη από το 1983 (21 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες), με το κόμμα της Τερέζα Μέι να συγκεντρώνει το 46% των ψήφων και τον Κόρμπιν να περιορίζεται στο 25%. Οπότε ο στόχος της συντηρητικής πρωθυπουργού δεν είναι τόσο να ενώσει τους Βρετανούς αλλά τα ανάκτορα του Ουεστμίνστερ, όπως δήλωσε η ίδια. Αυτό ωστόσο στην πράξη σημαίνει ότι εκείνο που επιδιώκει είναι να θέσει στο περιθώριο όλους όσοι τολμούν ακόμα να εναντιώνονται στα όποια σχέδιά της για το Brexit. Επτά εβδομάδες πριν από τις εκλογές οι πιθανότητες να επιτύχει είναι συντριπτικές.

Παρότι το κόμμα του υπολείπεται σταθερά των Τόρις και με σημαντική μάλιστα διαφορά, ο Τζέρεμι Κόρμπιν χαιρέτισε την απόφαση της βρετανίδας πρωθυπουργού για μια νέα προσφυγή στις κάλπες. Ο αμφιλεγόμενος επικεφαλής των Εργατικών θεωρεί πως έχει μια αναπάντεχη όσο και εξαιρετική ευκαιρία να περάσει στην αντεπίθεση και να κερδίσει το χαμένο έδαφος, προσφέροντας στους Βρετανούς μια εναλλακτική επιλογή για την αντικατάσταση μιας κυβέρνησης που, σύμφωνα με τον ίδιο, απέτυχε να τονώσει την οικονομία, επιδείνωσε το βιοτικό επίπεδο των Βρετανών και προέβη σε καταστροφικές περικοπές στις δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία. Με λίγα λόγια, ο Κόρμπιν εστιάζει περισσότερο στην οικονομία παρά στη διαχείριση του Brexit. Η μάχη που επέλεξε να δώσει είναι κατά της λιτότητας των Συντηρητικών. Αλλά αν τη χάσει, όπως διαφαίνεται τουλάχιστον σήμερα, είναι πολύ πιθανό να χαθεί και ο ίδιος.

Σύμφωνα με την πρωθυπουργό της Σκωτίας η βρετανίδα πρωθυπουργός προέβη στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών για να εφαρμόσει το σχέδιό της για ένα ολοκληρωτικό Brexit αλλά και για να μετατοπίσει περαιτέρω την πολιτική στη Βρετανία προς τα δεξιά. Επειτα από σχετική πρόταση της Νίκολα Στέρτζον το κοινοβούλιο της Σκωτίας κατέθεσε επίσημο αίτημα στην Τερέζα Μέι για τη διεξαγωγή ενός νέου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της χώρας. Εκείνη ωστόσο απέκλεισε κάθε πιθανότητα για μια νέα προσφυγή των Σκωτσέζων στις κάλπες πριν από την ολοκλήρωση των διαδικασιών, το 2019, για το Brexit. Πλέον όμως η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου μετατρέπεται σε ένα άτυπο δημοψήφισμα για το μέλλον της Σκωτίας. Στις εκλογές του 2015 το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα κέρδισε 56 από τις 59 έδρες. Ενα ανάλογο αποτέλεσμα τον Ιούνιο θα προσφέρει στη Στέρτζον όλα τα απαραίτητα εφόδια για τη μεγάλη μάχη της ανεξαρτησίας.

Ως ευκαιρία για τους Βρετανούς να ψηφίσουν κατά ενός «σκληρού» Brexit αποδέχθηκε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, επισημαίνοντας πως το κόμμα του είναι το μοναδικό που μάχεται ανοιχτά για την παραμονή της Βρετανίας τουλάχιστον στην ενιαία αγορά της ΕΕ. Στρατηγικός στόχος του Τιμ Φάρον είναι να αναδειχθούν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες σε σημαντική δύναμη της αντιπολίτευσης, αλλά η δραματική πτώση από τους 57 στους μόλις οκτώ βουλευτές στις εκλογές του 2015 δεν τους επιτρέπει να έχουν μεγάλες προσδοκίες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων και με την προϋπόθεση ότι θα τους στηρίξουν οι ευρωπαϊστές Βρετανοί, μπορούν να ελπίζουν σε βελτίωση των ποσοστών τους και σε μια ενδεχόμενη συνεργασία με τους Εργατικούς, όπως έκαναν και με τους Συντηρητικούς την περίοδο 2010-2015.

Ως επικεφαλής του Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασίλειου (UKIP) κατάφερε να επικρατήσει στις ευρωεκλογές του 2014 ενώ υπήρξε και ο μεγάλος νικητής, τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, του δημοψηφίσματος για την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ. Σήμερα, ο Φάρατζ εξακολουθεί να κρατάει τα χαρτιά του κλειστά όσον αφορά το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα για μια έδρα στο βρετανικό κοινοβούλιο, ενώ δηλώνει πως ο Πολ Νάταλ, ο διάδοχός του στην ηγεσία του εθνικιστικού και ξενοφοβικού UKIP, έχει στη διάθεση του έξι εβδομάδες για να αποδείξει την αξία του. Αλλά ο στόχος του Brexit επετεύχθη και δεδομένου ότι οι πολιτικές της Τερέζα Μέι έχουν πολλά κοινά στοιχεία με εκείνες του Φάρατζ και των ομοϊδεατών του, δεν αποκλείεται οι εκλογές που προκηρύχθηκαν με αφορμή το Brexit να σημάνουν το πολιτικό τέλος του ανθρώπου που αγωνίστηκε όσο κανένας άλλος για το Brexit.