Επιχαίρει η κυβέρνηση γιατί το ΔΝΤ αποδέχεται με έκθεση του ότι το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016 θα φτάσει στο 3,3% του ΑΕΠ, πολλαπλάσιο δηλαδή του αρχικού στόχου. Θετική σίγουρα η εξέλιξη, αν και οι προπαγανδιστές του Μαξίμου «ξεχνούν» ότι η υπεραπόδοση των δημόσιων εσόδων δεν επιτεύχθηκε λόγω της ανάπτυξης της οικονομίας.
Απλώς άδειασαν τις τσέπες των ελλήνων φορολογουμένων, της μειοψηφίας από άμεσους φόρους και της πλειοψηφίας από τους έμμεσους.
Το συμμάζεμα των δημόσιων οικονομικών επιτεύχθηκε κατά το μέγιστο βαθμό διά της υπερφορολόγησης και κατά δεύτερο λόγο με τον δραστικό περιορισμό των δημόσιων επενδύσεων. Κατά το γνωστό σλόγκαν ζούμε και πάλι στην περίοδο που οι αριθμοί ευημερούν, αλλά η οικονομία φθίνει και μεγάλο μέρος της κοινωνίας υποφέρει.
Μετά από 7 χρόνια κρίσης κάποιοι επιμένουν να πλασάρουν success story και να κόβουν κορδέλες για να αποδείξουν ότι κάτι κάνουν, ενώ η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται στο βυθό. Υπόσχονται ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, ενώ επί της ουσίας η οικονομία καρκινοβατεί. Τα κόκκινα δάνεια συνεχίζουν να αυξάνονται, επιχειρήσεις – ακόμα και δημόσιες όπως η ΔΕΗ – δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, ενώ οι επαγγελματίες στραγγαλίζονται κυριολεκτικά από την υπέρμετρη φορολογία.
Αφού εξάντλησαν τους πάντες και τα πάντα, διαπραγματευόμενοι αενάως, τώρα πανηγυρίζουν γιατί πέτυχαν το αυτονόητο. Το πόσο θα αντέχει ακόμα μια οικονομία που παραδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, το πώς θα γίνουν επιτέλους κάποιες επενδύσεις για να μειωθεί η ανεργία, ελάχιστα έως καθόλου τους απασχολεί. Έχουν να λύσουν τα ιδεολογικά τους προβλήματα, τις αντιεπιχειρηματικές τους εμμονές και κυρίως να μεθοδεύσουν και να οργανώσουν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς.
Ο κ.Τσίπρας και οι υπουργοί του ασχολούνται πρωτίστως με τη μικροδιαχείριση συμφερόντων, τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και τη σκανδαλολογία, αντί να σκύψουν στα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Με αυτή τη λογική όμως κανένα πλεόνασμα δεν πρόκειται να φέρει ουσιαστικά και κυρίως βιώσιμα αποτελέσματα, ενώ η χώρα θα συνεχίσει να παραπαίει και οι αντοχές της κοινωνίας να εξαντλούνται.
TO BHMA
