Όλα έχουν γίνει ήδη, όχι όμως από όλους. Εξαίρεση αποτελεί η εκκλησία της Χίου. Οι πράξεις της καλύπτουν όλο σχεδόν το φάσμα της κακοήθειας και κακεντρέχειας. Σε αυτό ανήκει και ο εμφύλιος ρουκετοπόλεμος, που θα γίνει για μια άλλη φορά τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου ανάμεσα σε δυο ενορίες στο Βροντάδο.
Ο σημερινός επίσκοπος του νησιού Μάρκος (κατά κόσμο Βασιλάκης), ένθερμος υποστηρικτής του Αριστείδη Μπαλτάκου και διακηρυγμένος εχθρός του διαφωτισμού, ανήκει στους πρωτοστάτες του. Το ότι πρόκειται για βάρβαρη πράξη, κυριολεκτικά του Σατανά, δεν φαίνεται να τον χαλάει. Το αντίθετο μάλιστα, την εντάσσει κατευθείαν στην αγία ορθόδοξη παράδοση.
«Οφείλουμε να διατηρήσουμε αυτό που δικαιούμαστε. Την ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητά μας σε αυτή την έπαλξη της πατρίδας μας. Προσευχόμαστε να βρούμε αυθεντικές και αναλλοίωτες τις ρίζες των παραδόσεών μας που πολλές φορές, τα λάθη της υπερβολής τα δικά μας, τις θέτουν υπό τον κίνδυνο της θυσίας οποιουδήποτε καιροσκοπικού σκοπού και στην απειλή της εξαφανίσεως. Όσο όμως αυτές οι ρίζες είναι βαθιά στο χώμα της συνειδήσεώς μας, μπορούμε να τις βρούμε όπως μας τις έδωσαν οι πρόγονοί μας» έλεγε τις προάλλες σε ένα εν πολλοίς, γλωσσικά και νοηματικά, ασυνάρτητο κήρυγμα. Οι ρουκέτες που πέφτουν, συμβολικά, στα κεφάλια των αλλόθρησκων, πραγματικά όμως στα σπίτια των Βρονταδούσων, θεωρείται το ιδανικό μέσο για την υπεράσπιση αυτής της παράδοσης.
Ο εμφύλιος ρουκετοπόλεμος, που στη μοντέρνα μορφή του άρχισε τη δεκαετία του ενενήντα, ήταν εξαρχής αμφιλεγόμενος – και λόγω των ζημιών που προκαλούσε, και λόγω, εν γένει, του βάρβαρου χαρακτήρα του. Ο υπογράφων είχε σχολιάσει σχετικά προ μια περίπου δεκαετίας σε χιώτικη εφημερίδα:
«Το επιχείρημα των βομβαρδιστών περί αναβίωσης της παράδοσης είναι για γέλια – τέτοια βάρβαρη παράδοση, αν υπήρξε ποτέ, να μας λείπει. Στην πραγματικότητα πρόκειται, όπως λένε οι ανθρωπολόγοι, για „επινόηση της παράδοσης“ με στόχο το κέρδος… Οι διοργανωτές παραπέμπουν στη μετάδοσή του από το CNN, το BBC και άλλα διεθνή κανάλια, που φέρνει τεράστιο τουριστικό όφελος. Και δεν αντιλαμβάνονται, ότι οι ξένοι τους παίρνουν για ψώνια – έτσι όπως παίρνουν και τους αυτομαστιγόμενους με συρματόπλεγμα το Πάσχα στη Μανίλα. Πλήρης αυτοεξευτελισμός. Εμπορικά Σόδομα και Γόμαρα. Ο επίσκοπος, ο νομάρχης και ο δήμαρχος θα έπρεπε να αισχύνονται γι αυτό».
Η επιστροφή στις ρίζες των παραδόσεων αποτελεί «μονόδρομο για να διασφαλιστούν τα έθιμα», λέει, σύμφωνα με τη χιώτικη εφημερίδα «Πολίτης», ο Χίου Μάρκος. Με αυτό δίνει θρησκευτικό κάλυμμα στους μαγαζάτορες και επιχειρηματίες που βλέπουν τον εμφύλιο ρουκετοπόλεμο σαν χρυσωρυχείο. Η εκμετάλλευσή του έχει γίνει τα τελευταία χρόνια πιο επιτακτική λόγω των απωλειών που υφίστανται από την παραμονή χιλιάδων προσφύγων στη «μόστρα» της Χώρας και των περιχώρων, συμπεριλαμβανομένου και του Βροντάδου. Το ότι για την παραμονή αυτή δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες που την υπαγορεύουν και η Αθήνα που την επιβάλει, δεν τους απασχολεί. Οι πρόσφυγες ήταν ανέκαθεν το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα. Στη Χίο μπορούν να το καταδιώκουν κατά το δοκούν.
Οι ιδέες της αγάπης και της ειρήνης – αυτός είναι ο άφθαρτος πυρήνας του χριστιανισμού, που αποτελεί ταυτόχρονα και την συμβολή του στον παγκόσμιο πολιτισμό. Ο εμφύλιος ρουτεκοπόλεμος είναι το αντίθετο σε αυτό: Μια «γιορτή» βίας και μίσους. Από αυτά τα συναισθήματα διακατέχονται και εκείνοι που τον κάνουν. Αν υπάρχει Θεός, δεν θα αργήσει να στείλει φωτιά να τους κάψει. Οι φλόγες θα καλύψουν και τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης, που υποστηρίζει επίσης την υπό όρους και έλεγχο διεξαγωγή του εμφύλιου ρουκετοπολέμου: Όχι 150.000 ρουκέτες, όπως παλιά, αλλά «μόνο» 10.000, και όχι όλη τη νύχτα, αλλά «μόνο» για μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα – ένα είδος βαρβαρότητας δηλαδή με «ανθρώπινο πρόσωπο».
Οι κοινωνιολόγοι έχουν διαπιστώσει από καιρό, ότι ο εξτρεμισμός δεν είναι υπόθεση μόνο των δυο πολιτικών «άκρων», των Ακροαριστερών και των Ακροδεξιών, αλλά και ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων, ιδίως των μικρομεσαίων. Αυτό συμβαίνει, όταν αυτά βρεθούν υπό οικονομικό και πολιτικό στρες που αδυνατούν να ελέγξουν. Το αποτέλεσμα είναι ο υφέρπων εκφασισμός τους. Στη Χίο όπως και σε άλλα νησιά που «φιλοξενούν» πρόσφυγες, ο εκφασισμός, όπως παρατήρησε πρόσφατα ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Δημήτρης Χριστόπουλος, εκδηλώνεται ήδη ανοικτά.
Δεν είναι όλοι οι Χιώτες βέβαια κόπανοι και σαδιστές. Οι διαμαρτυρίες πολλών εξ αυτών οδήγησαν τον περασμένο χρόνο στη διακοπή του «εθίμου». Φέτος, χάρη και στην ενδοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, το κακό επαναλαμβάνεται. Και θα πάρει την πιο βλάσφημη μορφή του, όταν το φως των ρουκετών θα φωτίζει και τους καταυλισμούς των προσφύγων, για την αθλιότητα των οποίων έχουν συνευθύνη ο Χίου Μάρκος, οι αχαλίνωτοι μικροαστοί, οι ρουκετατζήδες και όλο το υπόλοιπο χιώτικο κακό συναπάντημα.
