Στη σκιά του Αγίου Φωτός

Μπορεί στην πανευτυχή μας χώρα να έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα ώστε να έχουμε τώρα τη δυνατότητα, μετά από τόσα χρόνια, να εκτιμήσουμε τη γοητεία της Γεωργίας Βασιλειάδου ή να τσακωνόμαστε για τον αν το Αγιο Φως θα πρέπει να γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους ή όχι, το βέβαιο όμως είναι ότι απέχουμε έτη φωτός από τις προδιαγραφές ενός κανονικού κράτους. Διότι πέρα από τη Βασιλειάδου και το Αγιο Φως σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα Πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου θα είχε ποτέ διανοηθεί να παραστεί σε κομματική εκδήλωση, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα με την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου που παρέστη σε κομματική ομιλία του κ. Κοτζιά; Ή πού αλλού ένας Αρχιεπίσκοπος θα τα έβαζε με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και το ΔΝΤ «που δεν βοηθούν τον Πρωθυπουργό να ξεπεράσει τα προβλήματά του»; Προφανώς πουθενά άλλου, στην Ευρώπη τουλάχιστον.

Ευτυχώς πάντως που βρέθηκε ο υπουργός Αμύνης για να μας διαβεβαιώσει ότι «όσο είμαστε εμείς κυβέρνηση, το Αγιο Φως θα το υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους». Ετσι μας έφυγε αυτό το άγχος για την τύχη του Αγίου Φωτός. Δεν φαίνεται όμως να φεύγει με κανέναν τρόπο η αμερικανική βάση της Σούδας στην Κρήτη, παρά το παλαιότερο εκείνο σύνθημα «έξω οι βάσεις του θανάτου!». Και τούτο διότι και πάλι ο υπουργός Αμύνης ανακοίνωσε ότι προτίθεται να παραχωρήσει τη βάση της Σούδας στους Αμερικανούς για ακόμη μία πενταετία, καταργώντας έτσι το καθεστώς της ετήσιας αναθεώρησης, χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί διμερής ελληνοαμερικανική διαπραγμάτευση. Μία ακόμη απόδειξη ότι η Ελλάδα μόνο κανονικό κράτος δεν είναι εφόσον, πέραν όλων των άλλων, δεν τηρεί και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που διέπουν τις σχέσεις με τις άλλες χώρες και ανατρέπει μονομερώς συμφωνίες που έχουν υπογραφεί.

Και όλα αυτά τη στιγμή που η ανάγκη να καταστεί η Ελλάδα επιτέλους ένα κανονικό κράτος προκύπτει περισσότερο επιτακτική παρά ποτέ, ώστε να μπορέσει επιτέλους να παίξει τον σταθεροποιητικό ρόλο που δικαιωματικά της ανήκει ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε μια εξαιρετικά ασταθή περιοχή του κόσμου, η οποία αποσταθεροποιείται έτι περαιτέρω την περίοδο αυτή, λαμβάνοντας μάλιστα επικίνδυνες διαστάσεις. Την Κυριακή αυτή διεξάγεται το περιώνυμο δημοψήφισμα στην Τουρκία και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα το μόνο βέβαιο είναι ότι η περίοδος της γνωστής αναταραχής στη χώρα θα συνεχιστεί, διότι ο Ερντογάν θα βρεθεί ούτως ή άλλως αντιμέτωπος με τα πολλαπλά μέτωπα που έχει ο ίδιος ανοίξει. Στα Βαλκάνια επανέρχονται οι εθνικιστικές διαμάχες του παρελθόντος με έντονη τη ρωσική ανάμειξη τη φορά αυτή, ενώ η αναβίωση των ψυχροπολεμικών σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας αφήνουν ελάχιστα περιθώρια για τη λύση του εξαιρετικά πολύπλοκου Μεσανατολικού προβλήματος.