Οι Ελληνες μπορούμε!

Οσοι παρακολουθούν συστηματικά την κίνηση της κοινωνίας δηλώνουν πεπεισμένοι ότι έπειτα από επτά χρόνια οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης οι Ελληνες τελούν σε απόλυτη σύγχυση.

Εχασαν την πίστη τους σε κόμματα, δυνάμεις, ιδεολογίες και μαζί την ταυτότητά τους, πολιτική και αξιακή.

Οι περισσότεροι κινούνται χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πυξίδα, ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, μα δεν βρίσκουν.

Αμφισβητούν τους συμμάχους, δυσπιστούν απέναντι στην Ευρώπη και, το χειρότερο, είναι έτοιμοι, ευάλωτοι όπως είναι, να παρασυρθούν από τον κάθε τυχάρπαστο που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια.

Τα πολιτικά κόμματα επίσης που επιτελούσαν ρόλο καθοδηγητή και εμπνευστή των πολιτών έχουν χάσει την παλαιά αίγλη τους, δεν είναι σε θέση να κατευθύνουν ούτε να συνεγείρουν τους πολίτες.

Ενδεικτική της κρίσης των πολιτικών κομμάτων είναι η αδυναμία τους να συγκροτήσουν συλλογικότητες.

Το ΠαΣοΚ καταστράφηκε κυριολεκτικά στην προσπάθειά του να διαχειριστεί την κρίση, μην αναλαμβάνοντας στο ακέραιο την ευθύνη που του αναλογούσε.

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να μην καταστράφηκε όπως το ΠαΣοΚ, αλλά παραμένει αδύναμη, καθώς δεν κατάφερε να εκσυγχρονιστεί ούτε να ανανεωθεί επαρκώς. Εκφράζει μια παλαιά ιδέα, είναι δέσμια κομματαρχών παλαιού τύπου και ιδεολογικών αγκυλώσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευκαιρία να συγκροτήσει ένα νέο υγιές πολιτικό σώμα, αλλά πνίγηκε στις ιδεοληψίες και στα ελλείμματα επεξεργασίας που βασανίζουν παιδιόθεν την Αριστερά.

Η διακυβέρνησή του απεδείχθη προβληματική και εν πολλοίς ατελέσφορη. Αρνήθηκε πολλές φορές τον εαυτό του και έφτασε να αντιγράφει τους αντιπάλους του χρησιμοποιώντας τα ίδια και χειρότερα εργαλεία. Πλέον παλεύει με τις φθορές της τρέχουσας διαχείρισης και τις πολλές αμφισβητήσεις, που εκδηλώνονται παντοιοτρόπως από την πλευρά της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του ερμήνευσαν λανθασμένα την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Πίστεψαν ότι οι πολίτες ψηφίζοντάς τους έκαναν ιδεολογική και ταξική επιλογή. Μεγίστη πλάνη. Οι ψηφοφόροι αρνήθηκαν τα παλαιά κόμματα και επέλεξαν ένα νέο και άφθαρτο που υποσχόταν έξοδο από την κρίση.

Τώρα που φανερώθηκε η αδυναμία, με την ίδια ευκολία που τους επέλεξαν θα τους γυρίσουν την πλάτη.

Ανεξαρτήτως πάντως της τύχης του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα κατεύθυνσης και ταυτότητας της ελληνικής κοινωνίας παραμένει. Οπως παραμένει και η αδυναμία της ελληνικής πολιτικής να προσφέρει όραμα και διέξοδο.

Ωστόσο στις ιστορικές μεταβατικές περιόδους, ιδιαιτέρως στις Δημοκρατίες, τη διέξοδο προσέφεραν οι ίδιοι οι πολίτες. Και η διέξοδος βρίσκεται εντός. Δεν την προσφέρουν από μηχανής σωτήρες, εγχώριοι ή ξένοι.

Την αναδεικνύουν τα ξεχωριστά παραδείγματα παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που εμφανίζονται από το πουθενά σε τούτο τον καιρό της μεγάλης κρίσης.

Τη φανερώνει ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης εκατομμυρίων πολιτών. Και η ασίγαστη επιθυμία χιλιάδων πατεράδων και μανάδων για την πρόοδο των παιδιών τους.

Οι Ελληνες μπορούν, αρκεί να πιστέψουν στις δυνάμεις και στις δυνατότητές τους.

Ενα ρεαλιστικό, ένα πραγματικά αληθινό εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανασύνταξης, ικανό να προσφέρει δουλειά και προκοπή, φθάνει!

Δουλειές, ανάπτυξη και σταθερότητα θέλουν οι πολίτες, όχι διαιρέσεις και αντιπαραγωγικές συγκρούσεις που μηχανεύονται ο Πρωθυπουργός και οι φανατικοί επιτελείς του.