«Οταν ένα θεός συμπεριφέρεται απρεπώς, τότε άλλοι θεοί και άνθρωποι πληρώνουν ακριβά τη στάση του και το κακό συμβαίνει από αμέλεια ή λανθασμένη κρίση του άμυαλου θεού…»
Yaǧmur Heffron
Μελετητής της μυθολογίας
των Σουμερίων.
Ο λευκός καπνός από τη Μάλτα αναπτέρωσε το ηθικό των επενδυτών, των τραπεζών και της κυβέρνησης. Ανέβηκε η τιμή των μετοχών, έπεσαν τα spreads των ομολόγων και γενικώς μια ευχάριστη ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε γύρω από το Μαξίμου. Βέβαια ακόμη δεν τέλειωσε η διαπραγμάτευση και δεν πέρασαν τα μέτρα από τη Βουλή, ώστε να καταλάβουν οι κοινοί θνητοί τι θα πληρώσουν. Οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου έχουν ήδη δυσμενέστατα αποτελέσματα στην οικονομία και τελικά μοιάζουν σαν έναν φαύλο κύκλο. Μοιάζουν να καταλήγουν σχεδόν εκεί που ξεκίνησαν. Μοιάζουν με ένα άδειο πουκάμισο μιας… Ινάνα.
Ολα αυτά τα ξέρετε, μιας και ο ευπατρίδης Ευκλείδης μοίραζε ψήγματα αλήθειας στους ιθαγενείς όλον αυτόν τον καιρό. Ενώ οι θεοί του Μαξίμου ψιθύριζαν κατά καιρούς παραπλανητικούς χρησμούς, κατάρες και non papers. Αυτό το σκηνικό έδωσε απάντηση στο γιατί ο Πρωθυπουργός δεν έδωσε το χρίσμα τού διαπραγματευτή του χρέους στον Χριστοδουλάκη, ούτε δέχτηκε την πρόταση για εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης. Ολα αυτά σας είναι γνωστά και δεν θα επιμείνω.
Θέλω όμως να σας διηγηθώ μια ιστορία. Μια ιστορία από τους Σουμέριους. Τον αρχαίο αυτόν λαό που ανακάλυψε τη γραφή. Η ιστορία είναι από ένα ποίημα του 4000 π.Χ. και έχει τίτλο «Η κάθοδος της θεάς Ινάνα στον Αδη». Στα πιο σύγχρονα λέγεται και «Οι επτά πύλες της Κολάσεως».
Μια φορά κι έναν πολύ μακρινό καιρό υπήρχε μια θεά που την έλεγαν Ινάνα. Ενσάρκωνε και τη λάτρευαν ως θεά του ουρανού, των αστέρων, της ερωτικής επιθυμίας, της γονιμότητας και του πολέμου. Πολλοί σύγχρονοι τη θεωρούν πρόδρομο της Αστάρτης και αυτήν της Αφροδίτης. Αποφάσισε λοιπόν να επισκεφθεί την αδελφή της, την Ereshkigai, που, όπως η Περσεφόνη, διαφέντευε τον Κάτω Κόσμο με τους επτά Κριτές. Ζήτησε την άδεια από τον ανώτατο Θεό, που, όπως ο Δίας πολύ αργότερα, ήταν ο Μέγιστος των Θεών. Αυτός προσπάθησε να τη μεταπείσει για διάφορους λόγους, αλλά η λαμπερή θεότητά μας ήταν αμετάπειστη. Είδε κι απόειδε ο σοφός γέρων και έδωσε την άδεια να πάει, με τον όρο ότι αν δεν επιστρέψει σε τρεις ημέρες θα έστελνε τρία τέρατα να την αναζητήσουν. Εβαλε τα καλά της, φόρεσε τα κοσμήματά της και τα επτά πέπλα της και μια και δυο πάει στην είσοδο του Αδη. Ο φύλακας όμως της είπε ότι έπρεπε να περάσει από τις έξι πύλες και σε κάθε πύλη θα άφηνε και από ένα πολύτιμο αντικείμενο που κουβαλούσε. Η Ινάνα, που είχε ντυθεί με τα καλά της αρνήθηκε, αλλά ο φύλακας της είπε ότι αυτή ήταν η διαδικασία για όποιον κατέβει στον σκοτεινό κόσμο των νεκρών.
Τι να κάνει κι αυτή, πήγε στην πρώτη πύλη και άφησε τα χρυσά της δαχτυλίδια. Στη δεύτερη, το πολύτιμο σκήπτρο. Στην τρίτη, το μαργαριταρένιο της κολιέ. Στην τέταρτη το στέμμα της, στην πέμπτη τα κοσμήματα από Lapis Lazuli και το τουρμπάνι της, στην έκτη τα επτά πέπλα της –κάτι σας θυμίζει αυτό –και στην έβδομη, γυμνή όπως τη γέννησε ο πατέρας της, μπήκε στον κόσμο των νεκρών.

Η αδελφή της, που εκείνες της ημέρες πενθούσε τον σύζυγό της, υποπτευόταν ότι η αφορμή για την επίσκεψη που είχε επικαλεστεί η Ινάνα, δηλαδή τη συμμετοχή στο πένθος, δεν δικαιολογούσε τη λαμπερή και εύθυμη αμφίεσή της. Και ότι ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης, πάντα κατά την αδελφή της, ήταν να της αφαιρέσει το βασίλειό της. Βλέπετε, ο χαρακτήρας της Ινάνα ήταν απρόβλεπτος, ασταθής και εριστικός. Οπότε την παρέδωσε στην κρίση των επτά Κριτών που την καταδίκασαν σε θάνατο. Και τη σκότωσαν.

Μετά τρεις ημέρες κατά τας γραφάς των Σουμερίων, τα τρία τέρατα κατέβηκαν στον Αδη, την ανέστησαν και ανελήφθη εις τον ουρανό. Αφού όμως πρώτα έδωσε έναν ήρωα να πάρει τη θέση της, όπως προβλεπόταν από τους κανονισμούς.
Η ιστορία μας έχει και συνέχεια, με πολλά θύματα μεταξύ θεών και ανθρώπων. Αλλά ας σταματήσουμε εδώ.
Περιττό να σας πω πως χιλιάδες χρόνια μετά στην όμορφη πατρίδα μας υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η έβδομη πύλη βρίσκεται κοντά σε ένα νησί μας και έρχονται για να… Αλλά τι λέω. Νομίζω ότι ξέφυγα.
Η ιστορία αυτή, που θα μπορούσα με κάποιαν έννοια να την πω πασχαλινή, μού θύμισε τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου μας. Ο ηγέτης φόρεσε πριν από έναν χρόνο περίπου τα χρυσοποίκιλτα ιδεολογικά του κοσμήματα και θέλησε να μπει στην πύλη του μνημονίου – Αδη. Αναγκάστηκε όμως στην πορεία των διαπραγματεύσεων από τους φύλακες της κόλασης Τόμσεν και Σόιμπλε –να τα αφήσει ένα – ένα στις πύλες. Συντάξεις, μειώσεις φόρων, ανάπτυξη, εργασιακά και άλλα θυσιάστηκαν στο όνειρο του θεού μας, του επονομαζόμενου στη γλώσσα των Σουμερίων περιφραστικά «Αυτός που θα έσκιζε μνημόνια και λιτότητα με ένα μόνο νόμο».
Να ζήσουμε λοιπόν να δούμε το τέλος του παραμυθιού, ελπίζοντας ότι κάποιος ανώτερος θεός –ο Μελανσόν; ο Σουλτς; –θα στείλει τα σκυλιά του να τον αναστήσουν. Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα αποτελέσματα για τους ανθρώπους θα είναι θλιβερά. Και αυτό γιατί, «όταν οι θεοί κάνουν λάθος από αμέλεια, από κακή κρίση –και να συμπληρώσω, από αυταπάτες –τότε την πληρώνουν οι θνητοί».
Καλή Ανάσταση, θνητοί, μα και θεοί μας, και υγεία να έχουμε.
Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης είναι πρώην στέλεχος της ΕΕ.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ