«Ενα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι πόλος σταθερότητας»

Οι Κούρδοι έχουν υπάρξει ως λαός για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Εχουν ζήσει αμέτρητες δοκιμασίες, υπέμειναν τεράστιες ανατροπές της μοίρας, υπέστησαν ξανά και ξανά κυριαρχίες. Αλλά αυτοκρατορίες κατέρρευσαν, τύραννοι έπεσαν, ενώ οι Κούρδοι αντιστάθηκαν σθεναρά στις δυνάμεις που ήθελαν να τους αφανίσουν.

Και σήμερα πλησιάζουν ένα ορόσημο: τη διακήρυξη της αυτοδιάθεσης υπό τη μορφή ενός ανεξάρτητου κράτους στο οποίο όλοι οι πολίτες θα είναι σε θέση να ζουν με ελευθερία, με το κεφάλι ψηλά.

Το κουρδικό έθνος σφυρηλατήθηκε εδώ και αιώνες από τον πόνο και την υπερηφάνεια. Ενισχύθηκε στη διάρκεια του πολέμου κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας, στον οποίο οι Κούρδοι είναι η αιχμή του δόρατος του πολιτισμένου κόσμου, οι πιο αφοσιωμένοι και μερικές φορές μοναχικοί μαχητές του.

Δεν ξέρω ούτε έναν μαχητή Πεσμεργκά που στη διάρκεια αυτού του κοινού αγώνα μας δεν είχε κατά νου την επίτευξη του προγονικού ονείρου της κουρδικής ανεξαρτησίας. Η Μοσούλη θα απελευθερωθεί, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) θα ηττηθεί και όταν θα έρθει η στιγμή για το δημοψήφισμα που ο Μασούντ Μπαρζανί, πρόεδρος της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν στο Ιράκ, έχει χαρακτηρίσει ως το αναφαίρετο δικαίωμα των Κούρδων, η θέληση του κάθε πολίτη θα είναι κοινή για όλους.

Ακόμα και οι πιο στενοί σύμμαχοι των Κούρδων ανησυχούν ότι η αναγνώριση ενός κουρδικού κράτους θα μπορούσε να διαταράξει την περιφερειακή ισορροπία και να αποτελέσει απειλή για την ειρήνη. Πιστεύω ότι το αντίθετο είναι αλήθεια: οι Κούρδοι θα είναι πόλος σταθερότητας σε μια περιοχή όλο και πιο επιρρεπή στον φανατισμό και στην τρομοκρατία.

Προς αιώνια τιμή τους, οι Κούρδοι έχουν υπερασπισθεί τον σεβασμό των συνόρων, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους –όσα δηλαδή στηρίζουν τη σταθερότητα και τα έχουν περιφρονήσει τύραννοι από τον Σαντάμ Χουσεΐν μέχρι τον Μπασάρ αλ Ασαντ. Σε μια περιοχή όπου άλλοι δημιουργούν πρόσφυγες, οι Κούρδοι παρέχουν ένα ασφαλές καταφύγιο.

Πράγματι, οι Κούρδοι έχουν σφυρηλατήσει σε αυτή την περιοχή ένα από τα λίγα παραδείγματα μιας ζωντανής δημοκρατίας που υποστηρίζει την ανεκτικότητα, την πολιτιστική συνύπαρξη και το κράτος δικαίου. Σε ποιο άλλο μέρος της μουσουλμανικής Μέσης Ανατολής μπορεί κανείς να βρει μια τέτοια ισχυρή πίστη σε μια γεωπολιτική τάξη που τείνει προς την ειρήνη, όχι προς τον πόλεμο, που ευνοεί τη συμφιλίωση επάνω από τα αρχαία μίση και προτιμά τον σεβασμό του άλλου παρά έναν πόλεμο των πολιτισμών;

Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω βαθύτατα ότι σε αυτή τη θυελλώδη περιοχή που σαρώνεται από τόσο πολλούς κακούς ανέμους, που απειλείται από τη χειρότερη των ιδεολογιών και από τη βία που τη συνοδεύει, η αναγέννηση ενός ανεξάρτητου κουρδικού έθνους και κράτους θα σηματοδοτήσει την πρόοδο.

Τι είδους κράτος θα δημιουργήσει ο αρχαίος κουρδικός λαός; Θα είναι μικρό –μια χώρα λίγων εκατομμυρίων ανθρώπων –αλλά αυτό δεν θα το καθιστά εύθραυστο και αδύναμο. Η Ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα για αυτά που ο συγγραφέας Μίλαν Κούντερα αποκάλεσε «μικρά έθνη», που είναι σταθερά και ισχυρά, επειδή οι άνθρωποί τους είναι ενωμένοι απέναντι στους ισχυρούς γείτονές τους.

Οι Κούρδοι είναι ένα τέτοιο έθνος: ένας λαός εθελοντών που ξέρουν γιατί αγωνίζονται, ένας λαός που δεν διστάζει να πάρει τα όπλα κατά του δεσποτισμού –και όχι μόνο για δικό τους λογαριασμό. Εχουν υπάρξει στρατιώτες της ελευθερίας που βοήθησαν να μην εκκαθαριστούν οι χριστιανοί από το τελευταίο μέρος στον κόσμο όπου εξακολουθεί να ομιλείται η γλώσσα του Χριστού ενώ υπερασπίζονται την αρχή της ισότητας των φύλων ακόμη και στη μάχη –μια αρχή που είναι το σήμα κατατεθέν των μεγάλων πολιτισμών.

Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι ένα κουρδικό κράτος θα είναι μια δύναμη για την ειρήνη και όχι για την αταξία στη θυελλώδη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, αυτό το νέο κουρδικό έθνος-κράτος θα είναι ένα ασφαλές καταφύγιο και ένα κοινό σπίτι για έναν λαό που έχει ζήσει τη διασπορά από τις ωμότητες της Ιστορίας.

Οι ίδιες οι φωνές των Κούρδων το ενσαρκώνουν αυτό. Ενα πράγμα που μου έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια των συχνών επισκέψεών μου στο Κουρδιστάν είναι ότι οι Κούρδοι είναι πολύγλωσσοι άνθρωποι. Εκτός από την κουρδική –τη μητρική τους γλώσσα, πλούσια με αρχαίο πολιτισμό –μιλούν τις γλώσσες που έμαθαν στην εξορία.

Ετσι, οι Κούρδοι θα είναι σύντομα –πολύ σύντομα, ελπίζω –ελεύθεροι, με το δικό τους ανεξάρτητο κράτος. Ομως μετά από αυτό θα περιβάλλονται από ισχυρούς γείτονες που θα περιμένει κανείς ότι θα είναι εχθρικοί προς αυτούς –αν μη τι άλλο, λόγω του προηγουμένου που θέτει η κουρδική ανεξαρτησία.

Αντιμέτωπος με τις νέες δοκιμασίες και τις προκλήσεις που είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν –και τις οποίες η ανεξαρτησία από μόνη της δεν θα είναι αρκετή για να τις ξεπεράσει –ο κουρδικός λαός πρέπει να αναγνωρίσει ότι είναι πιθανό να βρεθεί πιο μόνος παρά ποτέ στη μακραίωνη ιστορία του. Οι Κούρδοι προετοιμάζονται για αυτό. Και, ευτυχώς, υπάρχουν και τα εκατομμύρια των ανδρών και των γυναικών στο εξωτερικό, στη Γαλλία και σε όλον τον κόσμο, που πιστεύουν στο Κουρδιστάν, όταν οι κυβερνήσεις δεν ήθελαν καμία σχέση με αυτό.