O Θεόδωρος και ο Πίτερ Σέλαρς
Εσκασα από το κακό μου που δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την τελευταία συναυλία του Θεόδωρου Κουρεντζή στην Αθήνα. Πολύ περισσότερο που οι φίλοι μου με πληροφόρησαν ότι η επιτυχία του, για μία ακόμα φορά, έλαβε διαστάσεις ρωμαϊκού θριάμβου! Την πρεμιέρα του όμως στο διάσημο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ δεν πρόκειται να τη χάσω με τίποτα… Τώρα που το σκέπτομαι μάλιστα, ίσα που προλαβαίνω να παραγγείλω κάτι – ειδικά ραμμένο για μένα και για την περίσταση – στον αγαπημένο μου Αλεσάντρο Μικέλε – ξέρετε, του Gucci. Ο σουπερστάρ αρχιμουσικός, ο οποίος έχει βάση τη Ρωσία, θα διευθύνει την ορχήστρα του, τη MusicAeterna, στη νέα παραγωγή της όπερας του Μότσαρτ «Η μεγαλοψυχία του Τίτου». Πρόκειται για μία ακόμα συνεργασία του ευειδούς Κουρεντζή με τον «αιρετικό» αμερικανό σκηνοθέτη Πίτερ Σέλαρς. Για όσους δεν παρακολουθούν τη δραστηριότητα των δυο τους κατά πόδας, ενημερώνω ότι έχει προηγηθεί το δίπτυχο «Γιολάντα-Περσεφόνη», μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αείμνηστου Ζεράρ Μορτιέ στο Teatro Real της Μαδρίτης το 2012, και αργότερα η όπερα του Πέρσελ «The Indian Queen». Θα επανέλθω με ανταπόκριση από την πρεμιέρα!
Η Ελένη on board
«Αυτό δεν είναι σκάφος, είναι σκάφη με κινητήρα» μου είπε ψιθυριστά η φίλη μου Μέρσυ Λιβανού αναφερόμενη στο νέο θαλάσσιο μεταφορικό μέσο της Ελένης Μενεγάκη που είχε την ευκαιρία να δει σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Αίγινα. Της είπα ότι τα λέει αυτά γιατί ζηλεύει την Ελένη και μου απάντησε ότι μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει, αλλά αυτό δεν αλλάζει την άποψη που έχει για το νέο της σκάφος.
Θετική ενέργεια από τον Τάκη
Ο Χρύσανθος Πανάς, ιδιοκτήτης του Zonar’s και ένας από τους καλύτερους οικοδεσπότες της Αθήνας, με κάλεσε για να δω από κοντά την έκθεση με τα έργα του διεθνούς φήμης έλληνα καλλιτέχνη Τάκη. Πρόκειται για δύο πρωτοποριακά έργα, με τίτλο «Μαγνητικοί Τοίχοι – Τέταρτη Διάσταση», καθώς και 50 έργα από τη σειρά «Θεραπευτικά εργαλεία» (για θετική ενέργεια), τα οποία προσέφερε ο Τάκης θέλοντας να στηρίξει το έργο της Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών. Φυσικά, του παραπονέθηκα γιατί δεν με είχε καλέσει στα εγκαίνια της έκθεσης κι έτσι έχασα τα δώρα που προσέφερε στις κυρίες ο ελβετικός οίκος La Prairie, χορηγός της εκδήλωσης. Ευτυχώς η θετική ενέργεια την οποία έλαβα από τα έργα με βοήθησε να ξεπεράσω την απογοήτευσή μου.
Τι τα θες τα Jimmy Choo
«Τα πεζοδρόμια της Αθήνας δεν είναι κατάλληλα για πέδιλα Jimmy Choo» γκρίνιαζε τις προάλλες στο τηλέφωνο η Μέρσυ. Σκέφτηκα ότι ούτε τα πόδια της είναι φτιαγμένα για τις λεπτεπίλεπτες δημιουργίες του Jimmy Choo, αλλά δεν της το είπα για να μην την πληγώσω. Γενικά δεν μου αρέσει να πληγώνω τις φίλες μου, παρά μόνο αν με προκαλούν. «Αγάπη μου, τα πεζοδρόμια της Αθήνας είναι κατάλληλα μόνο για Doc Martens αρβύλες» της είπα. «Μα δεν μπορώ να κυκλοφορώ με Doc Martens» μου απάντησε. Πάει γυρεύοντας…
United… not
Με είχαν καλέσει στη Νέα Υόρκη για να δω την έκθεση με έργα και ενδυματολογικές επιλογές της μεγάλης ζωγράφου Georgia O’ Keeffe στο Brooklyn Museum, για την οποία μιλάει όλη η πόλη. Ωστόσο αναγκάστηκα να ακυρώσω το ταξίδι μου γιατί θα πετούσα με τη United. Δεν είχα καμία διάθεση να δω φωτογραφίες μου στο Instagram τη στιγμή που με κουβαλούν σαν σακί έξω από το αεροπλάνο. Τα νεύρα μου είναι πολύ ευαίσθητα για τέτοιες περιπέτειες.
Στρίβειν διά του αρραβώνος
Το στρίβειν διά του αρραβώνος δεν είναι ο κανόνας. Ειδικά για την άρτι διαζευχθείσα (με δικαστικό καβγά) πασίγνωστη κυρία που θεωρεί ότι ο αρραβώνας της θα είναι μονιμότερος ενός γάμου. Μαθαίνω ότι ο μνηστήρας της άσκησε όλη την επιρροή του προκειμένου να την οδηγήσει στην εκκλησία αλλά εκείνη προτίμησε να επισημοποιήσει απλώς τον αρραβώνα της. Για να τον εξευμενίσει, έδωσε πάρτι με κανόνες π.Μ. (προ Μνημονίου): σαμπάνιες, ζωντανή ορχήστρα, διάσημοι καλεσμένοι. Και για να το κάνει ακόμη πιο επίσημο, ένα υπερατλαντικό ταξιδάκι όπου γνώρισε τον αρραβωνιαστικό της στους πέραν του Ατλαντικού συγγενείς και φίλους της.
Η Ρενέ και οι «New York Times»
Λιποθυμία μού ήρθε προ ημερών διαβάζοντας στους «New York Times» ότι η αγαπημένη μου Ρενέ Φλέμινγκ ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την όπερα. «Είναι δυνατόν;» σκέφθηκα συγχυσμένη, ενώ αναζητούσα το καρνέ με τα τηλέφωνα – ναι, χρησιμοποιώ ακόμη τέτοιο. Την κάλεσα στο κινητό. Μάταια. Τι κι αν με είχε συμπαθήσει τόσο στις προηγούμενες εμφανίσεις της στην Αθήνα, στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο, όπου δεν είχα χάσει την ευκαιρία να της εκφράσω τον θαυμασμό μου όχι μόνο για τη φωνή της αλλά και για τις υπέροχες ταφτα-δένιες τουαλέτες και τα εντυ-πωσιακά της κοσμή-ματα; Αυτή τη φορά δεν θέλησε να μου μιλήσει, πράγμα που με έκανε να υποψιαστώ την ταραχή της… Στην ανησυχία μου έβαλε τέλος η συνέντευξή της στο «Vanity Fair». Οχι μόνο δεν σκέπτεται να εγκαταλείψει την όπερα, αλλά αναζητεί νέα έργα και συνθέτες. Ουφ! Ηρθε η καρδιά μου στη θέση της! Ανυπομονώ να την απολαύσω στις 13 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ως Μαρσαλίν στον «Ιππότη με το ρόδο» του Ρίχαρντ Στράους, που θα δούμε σε απευθείας αναμετάδοση από τη Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
