Δεν περιμέναμε βέβαια την έκθεση του ΟΟΣΑ για να αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις φορολογικές επιβαρύνσεις. Ωστόσο έχει ιδιαίτερη σημασία η διαπίστωση ότι μια χώρα βυθισμένη στην κρίση επί οκτώ τουλάχιστον χρόνια, συμπιέζει διαρκώς, τα ήδη αναιμικά εισοδήματα των εργαζομένων με διαρκείς φορολογικές αφαιμάξεις.
Ανάμεσα στις 35 χώρες μέλη του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύθηκε χθες, είχε τη μεγαλύτερη αύξηση στη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας,που περιλαμβάνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Με βάση την έκθεση το εισόδημα των ελλήνων μετά την αφαίμαξη φόρων και εισφορών μειώνεται, ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση κατά 20-30%. Αν συνυπολογίσουμε τις δραματικές μειώσεις αποδοχών που έχουν γίνει, αλλά και την έμμεση φορολογία, η συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης είναι δραματική.
Κι όπως φαίνεται αυτός ο φορολογικός, Γολγοθάς δεν έχει τέλος. Είναι ενδεικτικό ότι από τη φορολογία εισοδήματος, με τις δηλώσεις που έχουν αρχίσει να υποβάλονται, το δημόσιο προσδοκά ένα δις τουλάχιστον επιπλέον έσοδα. Έχουμε επίσης μπροστά μας τη νέα συμφωνία για το κλείσιμο της αξιολόγησης που προβλέπει μεγάλη μείωση του αφορολόγητου, άρα νέες οριζόντιες επιβαρύνσεις.
Προφανώς υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει στη χώρα πρόβλημα φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Παρά τις επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις όμως η αντιμετώπιση της όχι μόνο λιμνάζει, αλλά δημιουργούνται επιπλέον κίνητρα για συνέχιση της λόγω της υψηλής φορολογίας. Αποτέλεσμα να επιβαρύνονται συνεχώς οι εναπομείναντες μισθωτοί για να πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι ξεπέρασε το στόχο των φορολογικών εσόδων.
Με βάση τη λογική που επικρατεί στην κυβέρνηση του Σύριζα, όποιος έχει εισοδήματα πάνω από 1000-1200 ευρώ μάξιμουμ, είναι…πλούσιος, άρα πρέπει να πληρώνει ακόμα περισσότερα. Η οικονομία παραπαίει, τα εισοδήματα συνεχώς μειώνονται, αλλά η διέξοδος σύμφωνα με την ..αριστερή μας κυβέρνηση, είναι μια διαρκής ισοπέδωση προς τα κάτω, μέσω της υπερφορολόγησης.
Αντί για ενέσεις ανάπτυξης και δημιουργία θέσεων εργασίας, έχουμε μια διαρκή κωλυσιεργία, μια δυσανεξία σε κάθε είδους επιχειρηματικότητα, μια αλλεργία σε οποιαδήποτε επενδυτική δραστηριότητα, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα της οικονομίας. Δεν αντιλαμβάνονται καν ότι αυτός ο αέναος κύκλος των φόρων όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, αλλά υπονομεύει κάθε προσπάθεια εξόδου από την κρίση.
TO BHMA
