«Εμείς ή Αυτοί» έλεγε με διχαστικό τρόπο ο κ. Τσίπρας πριν από τις τελευταίες εκλογές στη προσπάθεια να καλλιεργήσει το μίσος και να φανατίσει το ακροατήριό του για να καλύψει τις παλινωδίες και τα «είπα-ξείπα» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- που άλλα υπόσχονταν προεκλογικά κι άλλα έκαναν ως κυβέρνηση.
Μια βολική απλουστευτική διαίρεση της κοινωνίας σε «καλούς» αντιμνημονιακούς και «κακούς» μνημονιακούς που στόχο είχε να συσπειρώσει γύρω από τον Τσίπρα πέραν των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και όσους θεωρούν τους εαυτούς τους θύματα και κατατρεγμένους αλλά και τους αφελείς πολίτες που πιστεύουν στις συνωμοσίες κατά των Ελλήνων και «τσιμπάνε» στα δήθεν ανθελληνικά παιχνίδια ξένων δυνάμεων κατά της χώρας.
Το ίδιο πνεύμα απαξίωσης των πολιτικών αντιπάλων ο κ.Τσίπρας το συντήρησε σταθερά στα δύο χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα μάλιστα στις παρεμβάσεις του στη Βουλή αλλά και σε κομματικές συναντήσεις με αποκορύφωμα την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την Κυριακή όπου είπε το εξής αμίμητο: «Η κυβέρνηση θα προτιμούσε να έχει έναν ιδεολογικό αντίπαλο και όχι έναν εσμό ακροδεξιών και πορφυρογέννητων που πάσχουν από το σύνδρομο στέρησης εξουσίας».
«Εσμός ακροδεξιών» η αντιπολίτευση όταν ο κ. Τσίπρας κυβερνάει δεξιότατα με τους μαύρους ψεκασμένους – αυτό κι αν είναι άνω ποταμών. Όπως και να κατηγορείς τον αντίπαλο ως εξουσιομανή όταν εσύ ο ίδιος έσπρωξες τη χώρα χρόνια πίσω, όταν καταψήφισες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τη δίψα σου για να αναρριχηθείς ανέτοιμος και γεμάτος αυταπάτες εξουσία, πάει πολύ!
Με την ίδια αμετροέπεια και έλλειψη κάθε πολιτικού ήθους ή ευγένειας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ.Τζανακόπουλος είχε κατηγορήσει πριν από λίγες τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη ως «αποκαθηλωμένη εφεδρεία, έναν από τους αρχιτέκτονες της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας!».
Στην ίδια γραμμή χυδαιότητας και πολιτικής αλητείας ο κ.Πολάκης χαρακτηρίζει παγίως τα ΜΜΕ που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση «βοθροκάναλα», και δημοσιογράφους ως «θεραπαινίδες των καναλαρχών» , ο κ. Σκουρλέτης μιλάει με κάθε ευκαιρία για «τρόικα εσωτερικού» ενώ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστεί να υπογράψει το δικό του καταστροφικό τρίτο μνημόνιο όλοι οι αντίπαλοι αποκαλούνταν οι γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, εθελόδουλοι, Μερκελιστές – «εσείς στα τέσσερα» είχε φωνάξει μέσα στη Βουλή απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση ο γνωστός για τους λεπτούς τρόπους του κ. Καμμένος.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι διεφθαρμένοι και υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα – προωθώντας μία βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών. Για την υγεία την περίοδο που κυβερνούσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (αλλά όχι τους μήνες που ήταν υπουργός Υγείας του ΠΑΣΟΚ ο Συριζαίος πλέον κ.Κουρουμπλής ), για τα εξοπλιστικά προγράμματα την περίοδο Παπαντωνίου ενώ κανείς δεν ξέρει ακόμη τι σκηνικό πόλωσης θα στήσει η κυβέρνηση για να περάσει αναίμακτα τα νέα σκληρά μέτρα από την Κοινοβουλευτική της Ομάδα.
Πάντοτε στην πολιτική το «σκληρό ροκ» και η πόλωση συσπείρωνε τους οπαδούς, περιχαράκωνε την εκλογική βάση του κάθε κόμματος και χάραζε διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους πολιτικούς αντιπάλους. Για πρώτη φορά, όμως, στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας ένα κόμμα αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του ως τις δυνάμεις του κακού ,τον εωσφόρο και το ανάθεμα της πολιτικής, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον άφθαστο και αμόλυντο άγγελο της Αριστεράς ,τον ηθικά ανώτερο υποστηρικτή των ανίσχυρων και τον άσπιλο τοποτηρητή του παραδείσου , άγιο ποιμένα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όμως τα όμορφα λόγια όμορφα καίγονται. Ιδιαίτερα μάλιστα αν πίσω απ αυτά κρύβεται ο πολιτικός κυνισμός της παραμονής στην εξουσία με κάθε κόστος ,όπως δείχνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπογράφοντας 3,6 δισ ευρω περικοπές ενώ είχε υποσχεθεί «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα». Στην ΚΕ πήρε μία πρώτη ηχηρή προειδοποίηση ο κ.Τσίπρας με 11 «όχι» και 12 «λευκά». Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες.
