Το μέιλ είναι γραμμένο στα αγγλικά σε ύφος αυστηρό και ελαφρώς ενοχλημένο. Από το Μόναχο ο διευθυντής πωλήσεων μιας ιστορικής γερμανικής βιομηχανίας απαντά στο αίτημα του έλληνα αντιπροσώπου να φορτωθεί για την Ελλάδα η τελευταία παραγγελία, καθώς, όπως βεβαιώνουν τα παραστατικά της τράπεζας, τα χρήματα έχουν καταβληθεί.
«…να έχετε κατά νου» σημειώνει ο γερμανός μάνατζερ «ότι τα προϊόντα θα φορτωθούν στο πλοίο μόνο όταν ολόκληρο το ποσό που αντιστοιχεί θα πιστωθεί στον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας μας».
«…να έχετε κατά νου» σημειώνει ο γερμανός μάνατζερ «ότι τα προϊόντα θα φορτωθούν στο πλοίο μόνο όταν ολόκληρο το ποσό που αντιστοιχεί θα πιστωθεί στον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας μας».
Ο δυστυχής μικρομεσαίος επιχειρηματίας της ιστορίας μας, που δεν έχει «κόκκινα» δάνεια, δεν χρωστά στο ΙΚΑ και στην Εφορία, που πληρώνει στην ώρα του το προσωπικό του, είχε εμπροθέσμως εξοικονομήσει και το ποσό που αντιστοιχούσε στην εισαγωγή του περασμένου μηνός. Λόγω εποχικότητας η παραγγελία είχε επείγοντα χαρακτήρα, αλλά η τράπεζά του δεν μπορούσε λόγω capital controls –είχε υπερβεί το μηνιαίο της όριο –να μεταφέρει αμέσως τα χρήματα. Για να κερδίσει τη μία εβδομάδα καθυστέρησης, παρακάλεσε τους γερμανούς προμηθευτές του, με τους οποίους συνεργάζεται 25 χρόνια, να εκτελέσουν την παραγγελία, καθώς τα τραπεζικά έγγραφα που τους απέστειλε η τράπεζα επιβεβαιώνουν την κατάθεση. Η κατακλείδα της απάντησης του γερμανού συνεργάτη του ήταν αποστομωτική: «Παρακαλώ πάρτε σοβαρά υπόψη σας ότι οι βεβαιώσεις μεταφοράς χρημάτων που εκδίδονται από οποιαδήποτε ελληνική τράπεζα δεν υπολογίζονται από την εταιρεία μας ως αξιόπιστες αποδείξεις πληρωμής»!
Δεν μπορεί να νιώσει μεγαλύτερη ντροπή και απόγνωση ταυτοχρόνως ένας επιχειρηματίας που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να επιβιώσει από τη βαριά φορολογία, τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές και την ανέχεια της αγοράς, καθώς συνειδητοποιεί ότι η χώρα του έχει φτάσει στο ζενίθ της αναξιοπιστίας. Μια πρώτη γεύση για το πόσο θα δυσκολέψουν τα πράγματα το 2017 τού είχε ήδη δοθεί, καθώς η κλασική δίμηνη πίστωση των Γερμανών είχε μετατραπεί σε προκαταβολική πληρωμή, την ίδια ώρα που ακόμη και οι πιο κραταιοί έλληνες πελάτες του δεν εξοφλούν πριν από 12 με 14 μήνες…
Οταν στην αληθινή ζωή, στην πραγματική οικονομία συμβαίνουν αυτά, υπάρχουν βουλευτές του κυβερνώντος συνασπισμού που καταθέτουν επερωτήσεις ζητώντας μεταξύ άλλων να καταργηθεί η κοσμία διαγωγή στα σχολεία και να νομιμοποιηθεί το ελεύθερο κάμπινγκ! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που καταχειροκροτούν τον Πρωθυπουργό όταν ρητορεύει για την οικονομία που δήθεν αναπτύσσεται, οι ίδιοι που ψηφίζουν τα πάντα και ταυτοχρόνως τα καταριούνται. Πολιτικοί της συμφοράς, που αναζητούν απεγνωσμένα ψηφαλάκια ανάμεσα στο νεανικό κοινό, όπου, όπως θα τους έχουν αναλύσει κομματικοί δημοσκόποι, οι επερωτήσεις τους είναι δημοφιλείς. Ποτέ τους δεν ένιωσαν ότι ο μισθός τους και η επιχορήγηση του κόμματός τους πληρώνονται και από επιχειρηματίες όπως αυτός της ιστορίας μας. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν την ευθύνη του αξιώματος. Για αυτό δεν καταθέτουν επερωτήσεις που αφορούν τη δική του ζωή και τη ζωή όσων εξαρτώνται από αυτόν. Βουλευτές κατώτεροι των περιστάσεων, που υπάρχουν δυστυχώς στα περισσότερα κόμματα.
