Σε πλήρη ανατροπή του σκηνικού στην ήδη εξαιρετικά εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής οδηγεί η αιφνίδια –και μάλιστα χωρίς χωρίς έγκριση ούτε του ΟΗΕ ούτε του Κογκρέσου –μονομερής αμερικανική επίθεση κατά της αεροπορικής βάσης στη Συρία όταν, εκτός από τη γνωστή κατηγορία ότι από τη βάση αυτή εξαπέλυσε ο Ασαντ τα δολοφονικά αέρια σαρίν, αποκαλύπτεται επίσης ότι στην ίδια βάση σχεδίαζαν εδώ και έναν χρόνο οι Ρώσοι να αναπτύξουν τη δύναμη των αεροσκαφών τους, εν όψει της τελικής επίθεσης κατά του ΙSIS στη Ράκα. Και ενώ η επίθεση αυτή αποτελεί σαφώς ένα δεινό πλήγμα κατά του αιμοσταγούς δικτάτορα της Δαμασκού, είναι πολύ αμφίβολο αν συμβάλει στην εξολόθρευση των τζιχαντιστών που υποτίθεται ότι αποτελούσε τον κύριο στόχο του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μόλις πριν από τρεις ημέρες είχε για πολλοστή φορά επαναλάβει ότι ο Ασαντ δεν αποτελεί πρόβλημα.
Ετσι τώρα ο αμερικανός Πρόεδρος έρχεται σε απευθείας ρήξη με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, την προσωπικότητα του οποίου εκθείαζε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ενώ μέλη του στενού του κύκλου είχαν μυστικές συναντήσεις και συνομιλίες με ρώσους επισήμους, οι οποίες προκάλεσαν σάλο. Γνωστό είναι επίσης ότι ο Ντόναλντ Τραμπ σχεδίαζε να απευθυνθεί στον Πούτιν για να συνεργασθούν στην πάταξη της διεθνούς τρομοκρατίας και ειδικότερα του ΙSIS. Για τον λόγο αυτόν είχε προγραμματισθεί επίσκεψη του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Μόσχα την ερχόμενη εβδομάδα. Τώρα όλα αυτά τινάζονται στον αέρα και μένει να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Πόσω μάλλον που δεν είναι ξεκάθαρο αν η επίθεση στη Συρία υποδηλώνει και οριστική αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής. Διότι ο κ. Τραμπ είχε σαφώς ταχθεί κατά των αμερικανικών στρατιωτικών επεμβάσεων, κατακρίνοντας ιδιαίτερα τη μοιραία επέμβαση του προέδρου Μπους στο Ιράκ, που επέφερε τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Το πιθανότερο πάντως είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ με την επίθεση αυτή θέλησε να προβεί σε μια άκρως θεαματική ενέργεια: Πρώτον, για να καλύψει τις αλλεπάλληλες αποτυχίες του στο εσωτερικό μέτωπο που έχουν προκαλέσει τη δυσφορία ακόμη και μελών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Και, δεύτερον, για να εκθέσει ακόμη μία φορά τον πρόεδρο Ομπάμα ο οποίος το 2013 είχε υποσχεθεί ότι θα επιτίθετο κατά του πρόεδρου Ασαντ αν χρησιμοποιούσε χημικά όπλα και όταν τα χρησιμοποίησε έκανε πίσω στην υπόσχεσή του αυτή, συμφωνώντας απλώς με τους Ρώσους για την απομάκρυνση των χημικών. Πώς όμως (ενώ υποτίθεται ότι τα χημικά αυτά είχαν απομακρυνθεί από τη Συρία) χρησιμοποιήθηκαν και πάλι τώρα; Αναμένοντας την απάντηση στο ερώτημα αυτό, το μόνο βέβαιο είναι ότι η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε μια νέα περίοδο αναταραχής και επικίνδυνων αντιδράσεων, χωρίς να διαγράφεται κάποια σοβαρή προοπτική για τη διάλυση του Ισλαμικού Κράτους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
