«Δεν έχουμε καμία κόντρα με τον ΣΕΒ αλλά θέλουμε να καλύψουμε ένα κενό εκπροσώπησης που έχει προκύψει. Στόχος μας είναι η διασφάλιση θέσεων εργασίας και η ανάδειξη της υπεραξίας που δίνει η μεταποίηση». Η δήλωση αυτή ανήκει σε ιδιοκτήτη εταιρείας, ιδρυτικό μέλος του νέου επιχειρηματικού φορέα με την επωνυμία «Ελληνική Παραγωγή –Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη» που προκάλεσε αμηχανία στις τάξεις του ΣΕΒ αλλά και ερωτηματικά για τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα ακόμη ενός φορέα εκπροσώπησης επιχειρήσεων.
«Θα έχουμε συμπληρωματικό ρόλο. Εμείς θα εστιάσουμε σε θέματα μεταποίησης. Ο ΣΕΒ θα παραμείνει ο κεντρικός φορέας» αναφέρει ο ίδιος επιχειρηματίας φέρνοντας το παράδειγμα ότι από τα ιδρυτικά μέλη της «Ελληνικής Παραγωγής» είναι ο κ. Μιχάλης Στασινόπουλος που μετέχει στο ΔΣ και στην εκτελεστική επιτροπή του ΣΕΒ. Αλλωστε και άλλοι κλάδοι έχουν αυτόνομη φωνή με συνδέσμους όπως ο ΣΒΕΤ για τα τρόφιμα και ο ΣΦΕΕ για τα φάρμακα. Από την άλλη πλευρά δεν κρύβει τα λόγια του:
«Παραμελημένη»
«Μετά τον μετασχηματισμό του ΣΕΒ σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, ο Σύνδεσμος εκπροσωπεί και άλλους κλάδους πέρα από τη βιομηχανία, όπως λιανεμπόριο, υπηρεσίες, τουρισμό και τράπεζες. Εύλογο είναι πολλές φορές τα συμφέροντα των μελών να μην ταυτίζονται. Παράδειγμα, οι ηλεκτροπαραγωγοί θέλουν να πωλούν όσο πιο ακριβά γίνεται την ενέργεια που παράγουν αλλά το ενεργειακό κόστος είναι το νούμερο ένα πρόβλημα τα τελευταία χρόνια για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών. Στην Ελλάδα από το 2000 έως το 2012 υπήρξε 300% αύξηση στο ρεύμα, από 40 ευρώ η μεγαβατώρα σε 120 ευρώ. Παράλληλα, οι εισαγωγείς θέλουν υψηλούς μισθούς για την ενίσχυση της κατανάλωσης.
Το μέσο κόστος εργασίας από 9.000 ευρώ τον χρόνο έφθασε το 2012 στα 30.000 ευρώ. Εδώ έχει ευθύνη και ο ΣΕΒ για τις αυξήσεις αφού δεν στηρίζονταν στην πραγματική οικονομία αλλά στα δάνεια και στις επιδοτήσεις. Δεν πρέπει να στηρίζεται μια οικονομία στα δάνεια. Ο κόσμος για να ξοδέψει πρέπει να έχει εισόδημα από την παραγωγή». Οι ιδρυτές της «Ελληνικής Παραγωγής» υποστηρίζουν ότι η ελληνική βιομηχανία είναι παραμελημένη με καταστρεπτικές συνέπειες για την απασχόληση αφού τα λουκέτα τα τελευταία 20 χρόνια… πέφτουν βροχή.
Εκατοντάδες λουκέτα
Ο κ. Ευριπίδης Δοντάς, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της κλωστοϋφαντουργίας Επίλεκτος που μετέχει στην «Ελληνική Παραγωγή», επισημαίνει: «O ρόλος της βιομηχανικής μεταποίησης στην ελληνική οικονομία φθίνει. Μόνο μια Γενική Γραμματεία υπουργείου ασχολείται με τα θέματα της μεταποίησης ενώ τουρισμός και ναυτιλία έχουν ξεχωριστά υπουργεία για την προβολή τους και την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής Αναγέννησης» η προσπάθεια που καταβάλλουν οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η βιομηχανία και η μεταποίηση να αντιπροσωπεύουν έως το 2020 το 20% του συνολικού ευρωπαϊκού ΑΕΠ από 14% που είναι σήμερα.
Στην Ελλάδα η βιομηχανία συμμετείχε με 14% στη διαμόρφωση του ΑΕΠ πριν από 20 χρόνια. Σήμερα μόλις και μετά βίας το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 8%, γεγονός που προκάλεσε εκατοντάδες λουκέτα και χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας. Αναφέρω μόνο τα πρόσφατα, Softex, ΙΜΑΣ Hellenic Steel. Μια ανταγωνιστική βιομηχανία θα τονώσει την ανάπτυξη και θα αποτρέψει τις εισαγωγές».
Πώς όμως μπορεί να γίνει ανταγωνιστική η ελληνική βιομηχανική μεταποίηση; Σύμφωνα με τον κ. Δοντά «θα πρέπει μειωθούν τα άμεσα κόστη που ρυθμίζονται από την Πολιτεία, δηλαδή ενέργεια και δίκτυα, φόροι και εισφορές».
Διπλάσιες εισφορές
«Για παράδειγμα, στην Ελλάδα οι ασφαλιστικές εισφορές είναι διπλάσιες από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Εδώ αντιστοιχούν στο 52% του μεικτού μισθού (επιμερίζεται σε εργαζομένους και εργοδότες) ενώ στη Γερμανία είναι 23%. Δηλαδή ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα που έχει μεικτό μισθό 2.000 ευρώ βάζει στην τσέπη του 940 ευρώ ενώ ένας γερμανός εργαζόμενος με αντίστοιχο μεικτό μισθό βάζει στην τσέπη του 1.540 ευρώ».
Επίσης το κόστος της ενέργειας, παρά το γεγονός ότι έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων αφού ο έλληνας μεταποιητής εξακολουθεί και πληρώνει 30%-40% ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο από τους ευρωπαίους ανταγωνιστές του.
Οπως επισημαίνει ο κ. Δοντάς:
«Η Πολιτεία πρέπει να ρίξει βάρος στην παραγωγή που αν και λαβωμένη διαμορφώνει το 8% του ΑΕΠ. Ακόμη και ο τουρισμός με τόση βοήθεια από την Πολιτεία σε επίπεδο προβολής συμμετέχει με περίπου 9% στο ΑΕΠ. Ο τουρισμός είναι ένας κλάδος που συμβάλλει –ιδίως τα τελευταία χρόνια –στην ανάπτυξη της χώρας αλλά οι εισφορές που πληρώνει είναι 40% και αυτές για έξι μήνες ενώ τους άλλους έξι μήνες οι εργαζόμενοι στον κλάδο έχουν ταμείο ανεργίας. Η βιομηχανία δίνει θέσεις εργασίας όλον τον χρόνο».
Ποιοι συμμετέχουν
Τα ιδρυτικά μέλη της «Ελληνικής Παραγωγής» είναι οκτώ βιομηχανίες και τέσσερις περιφερειακοί βιομηχανικοί σύνδεσμοι. Πρόκειται για τις ΕΛΒΑΛ και ΧΑΛΚΟΡ του ομίλου Viohalco που ανήκει στην οικογένεια Στασινόπουλου, την τσιμεντοβιομηχανία Ηρακλής που ανήκει στην LafargeHolcim, την κλωστοϋφαντουργία Επίλεκτος της οικογένειας Δοντά, την «Ελληνικοί Λευκόλιθοι» του κ. Δ. Πόρτολου, τη Νάσιοναλ Καν Μεταλλικές Συσκευασίες του προέδρου του ΣΒΒΕ κ. Αθανάσιου Σαββάκη, την ΕΛΜΙΝ Βωξίτες, θυγατρική της γαλλικής Kerneos και τη χαρτοποιία ΠΑΚΟ – Αναστάσιος Βλ. Κολιόπουλος.
Οι περιφερειακοί σύνδεσμοι βιομηχανιών είναι ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος.
Οπως αναφέρεται μεταξύ άλλων σε σχετική ανακοίνωση: «Πρόκειται για μια συλλογική πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να συμβάλει στην ενδυνάμωση του ρόλου της μεταποιητικής βιομηχανίας, περιλαμβανομένου και του πρωτογενούς τομέα, στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Κυρίαρχος στόχος αποτελεί η ανάδειξη και η ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής βιομηχανίας που διασφαλίζει ισχυρή οικονομία, δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, εξωστρέφεια και προστασία του περιβάλλοντος».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
