Πρόσωπα, εικόνες και πληροφορίες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση βομβαρδίζουν τον ψυχισμό της κοινωνίας με φόβο, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το αύριο.
Η αξιολόγηση με τους δανειστές για τα δημοσιονομικά, τα εργασιακά, τα συνταξιοδοτικά, τις ιδιωτικοποιήσεις έχει επιβαρύνει δραματικά την οικονομική και κοινωνική κατάσταση.
Τα σύννεφα της κρίσης πυκνώνουν πάνω από τη χώρα μας. Τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα μουδιασμένα, ασθενή και ανήμπορα αντιμετωπίζουν την ζοφερή πραγματικότητα με τη λογική του μισοάδειου και μισογεμάτου ποτηριού. Δεν θέλουν να δούν τις πραγματικές συνθήκες κατάματα. Να συνειδητοποιήσουν ότι:
–Στον κατακερματισμένο κοινωνικό ιστό, η κρίση ταυτότητας (της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων, της αγροτιάς) συσσωρεύει εκρηκτική κοινωνική οργή.
–Καθολικά οι κοινωνικές τάξεις καταφέρονται κατά της κυβερνητικής πολιτικής και το χάσμα κράτους –κοινωνίας συνεχώς διευρύνεται.
–Ο κοινωνικός διάλογος των παραγωγικών τάξεων, των οργανώσεων, συνδικάτων –εργοδοτών με το κράτος, έχει χάσει πλέον κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο. Τα ασθενή κοινωνικά υποκείμενα, ένεκα της αποδυνάμωσης της διαπραγματευτικής ισχύος (συρρίκνωση της παραγωγής κατά 25%, ανεργία) και η χειραγωγημένη κυβερνητική πολιτική, αφού εξαντλείται στην εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων, διαμορφώνουν μία εκρηκτική ατμόσφαιρα.
–Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς της Δημοκρατίας, έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα, εξαιτίας του ότι ο δημόσιος λόγος έχασε την επαφή του με τη λογική και την πραγματικότητα.
–Κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς, επαγγελματικές ενώσεις και επιστήμονες αδυνατούν να βρουν ένα βήμα διαλόγου για την πορεία της χώρας.
Θα μπορούσε κανείς να κάνει πολλές αρνητικές διαπιστώσεις. Το ζητούμενο όμως είναι πως θα απαλλαγούμε από την κόλαση του φόβου και θα δώσουμε νέα ζωή στην Παραγωγή και στη Δημοκρατία μας. Πως θα κινήσουμε τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις να κτίσουν νέα αξιόπιστα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα. Πως θα αποκτήσουμε αξιόπιστη παραγωγή και υπεύθυνη Πολιτική Διεύθυνση της Πολιτείας μας.
Δεν υπάρχουν πιστεύω έτοιμες συνταγές. Γι’ αυτό θα πρέπει να μάθουμε να συζητάμε. Να κουβεντιάζουμε και να μην «κουκουλώνουμε» τα πράγματα. Να λέμε την αλήθεια ότι έχουμε ανάγκη από νέα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα. Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι χρειαζόμαστε νέα πολιτική διεύθυνση για τη χώρα. Να ρίξουμε τα κλειστά τείχη των κομμάτων. Να κτίσουμε γέφυρες με τα θρυμματισμένα κομμάτια της κοινωνίας μας. Να σηκώσουμε τους συμπολίτες μας από τον καναπέ.
Τα παραδοσιακά βάθρα της Δημοκρατίας Τοπική Αυτοδιοίκηση, Περιφέρειες, Επαγγελματικές Ενώσεις, Επιμελητήρια οφείλουν να σύρουν το χορό ενός εθνικού Σχεδίου για την Παραγωγική Ελλάδα.
Πιστεύω είναι εθνική επιταγή οι περιφέρειες της χώρας να δημιουργήσουν τις συνθήκες για να αναδείξουμε νέα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα ικανά να βγάλουν τη χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα.
