Πάλι τα ίδια .Η κυβέρνηση – που από τον Οκτώβριο δηλώνει με σιγουριά ότι είναι θέμα ημερών το κλείσιμο της αξιολόγησης , η επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη και της χώρας στην κανονικότητα – βρίσκεται πάλι με την πλάτη στον τοίχο από την ανικανότητα σοβαρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και τις συνεχείς παλινωδίες του κ. Τσίπρα.

Το επίδικο θέμα ,πλέον, δεν είναι το ύψος των περικοπών στο αφορολόγητο και στις συντάξεις -αυτές έχουν ολοκληρωθεί ,είναι ιδιαίτερα επώδυνες για όλους τους πολίτες κι έχουν ήδη ανακοινωθεί στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ . Αυτό που ενδιαφέρει το Μέγαρο Μαξίμου είναι πλέον πώς θα καταφέρει ο κ. Τσίπρας να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πρωθυπουργική του καρέκλα και να μπορέσει να ολοκληρώσει τη θητεία παρά την απογοήτευση του κόσμου από την κυβέρνηση και την κατάρρευση του κόμματος στις δημοσκοπήσεις.

Έτσι ενώ η κατ αρχήν συμφωνία του κ.Τσακαλώτου με τους δανειστές προέβλεπε την εφαρμογή των νέων σκληρών μέτρων από την 1η Ιανουαρίου του 2019 , τελευταία στιγμή ο κ.Τσίπρας αντιλαμβανόμενος ότι μία τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε ουσιαστικά σε εκλογές μέσα στο 2018 (πριν την υλοποίηση των νέων επώδυνων μέτρων) απαίτησε η ημερομηνία έναρξης εφαρμογής των μέτρων να μετατεθεί κατά ένα έτος, για το 2020. Εξέλιξη που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να πάει κανονικά σε εκλογές στο τέλος της συνταγματικής της θητείας το 2019 χωρίς να έχει προχωρήσει σε λήψη μέτρων ,τα οποία θα κληθεί να τα πάρει η επόμενη κυβέρνηση .

Οι δανειστές δεν δέχτηκαν ,όπως αναμενόταν , την παράταση με εκλογική στόχευση που ζήτησε ο κ.Τσίπρας και η συμφωνία κατέρρευσε ,οδηγώντας τον Πρωθυπουργό να επιστρατεύσει πάλι το μύθευμα της πολιτικής διαπραγμάτευσης με την κυρία Μέρκελ όπου θα περιλαμβάνεται «δήθεν»και η διευθέτηση του χρέους. Και να αναζητήσει ,όπως έκανε και στο παρελθόν, εξιλαστήριο θύμα για την ανικανότητα της κυβέρνησής του να ολοκληρώσει την αξιολόγηση στην πολυθρύλητη τρόικα εσωτερικού: στο «σχέδιο αποσταθεροποίησης (της κυβέρνησης) από το παλιό σύστημα» όπως βάφτισε το νέο αφήγημα η αγνώριστη από αριστερούς και δεξιούς «Αυγή».

Όπου το παλιό σύστημα είναι : πρώτον, τα κόμματα της αντιπολίτευσης – όπως φάνηκε ,σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, από την προσπάθεια συνεννόησης και συντονισμού Μητσοτάκη και Γεννηματά για να χτυπήσουν την κυβέρνηση .Δεύτερον ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος ο οποίος σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ προωθεί τα συμφέροντα των ξένων αφού προειδοποιεί και πιέζει κάθε βδομάδα για το κλείσιμο της αξιολόγησης ,εκφράζοντας τον φόβο ότι η χώρα δεν θα καταφέρει αλλιώς να βγει στις αγορές το 2018. Και τρίτον ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ο οποίος παρεμβαίνει για να βάλει τρικλοποδιά στην κυβέρνηση -στό πνεύμα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ξένων- ζητώντας το συντομότερο δυνατόν εκλογές.

Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα ,αν τα παραμύθια και οι διεθνείς συνωμοσίες , μπορούσαν να πείσουν κάποιους αφελείς το 2015 , ελάχιστοι πλέον πέφτουν στην παγίδα του ηρωικού και περήφανου πρωθυπουργού- διαπραγματευτή που βαράει τα νταούλια για να χορέψουν οι αγορές. Που τα βάζει με το δράκο τα ξένα συμφέροντα για να βοηθήσει τους οικονομικά ανίσχυρους.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το 80% των πολιτών να είναι απολύτως απογοητευμένοι από τις κυβερνητικές και πρωθυπουργικές επιδόσεις ενώ ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των πρώην ψηφοφόρων του κόμματος του κ.Τσίπρα το εγκαταλείπουν τρέχοντας .

Ακόμη και δημοσκόπηση ιστοτόπου ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει πλέον με μονοψήφιο ποσοστό εάν οι εκλογές γίνονταν σήμερα – πόσω μάλλον αν ψηφισθούν τα νέα επώδυνα μέτρα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου υπήρξε καταστροφική για τη χώρα -η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.

Έβαλε φρένο στην ανάπτυξη που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται στα τέλη του 2014,.Έριξε την οικονομία στην ύφεση για τρία χρόνια , έκλεισε τις τράπεζες, έφερε χιλιάδες λουκέτα και 200.000 ανέργους, φόρτωσε τη χώρα με 85 δισ επιπλέον χρέος και τα νοικοκυριά με 15 δισ ευρώ νέα μέτρα . Το χειρότερο – δείχνει να αμφιταλαντεύεται ακόμη και σήμερα για το απολύτως αυτονόητο: να κλείσει την αξιολόγηση με τους δανειστές που θα επαναφέρει την κανονικότητα και θα οδηγήσει τη χώρα στις διεθνείς αγορές.

Όσο γρηγορότερα φύγει αυτή η κυβέρνηση ,τόσο το καλύτερο για τον μη προνομιούχο πολίτη που γονάτισε δυσανάλογα πολύ τα δύο τελευταία χρόνια. Τόσο καλύτερο και για τη χώρα που ελπίζει ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη.

Γιατί ακόμη κι αν προχωρήσει με τέτοια καθυστέρηση στη συμφωνία , όλα όσα πρέπει αν γίνουν – ιδιωτικοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις , εξωστρέφεια, αναζήτηση επενδυτών- για να γυρίσει η χώρα με γοργούς ρυθμούς στην ανάπτυξη φαίνονται για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ Γολγοθάς!

Την πικρή αυτή αλήθεια την έχει καταλάβει πλέον και ο ίδιος ο κ.Τσίπρας .Αλλά πως να το παραδεχθεί δημόσια και να παραδώσει έτσι άδοξα την εξουσία;