Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα συνονθύλευμα διαφόρων συνιστωσών κάθε είδους Αριστεράς, αλλά υποτίθεται ότι ένα σημαντικό μέρος της ηγετικής του ομάδας προέρχεται από την πάλαι ποτέ Ανανεωτική Αριστερά. Οσοι θήτευσαν ή είχαν κάποια σχέση με αυτή γνώριζαν ότι, πέρα από τις όποιες αδυναμίες και αγκυλώσεις της, είχε εμφυτεύσει με την παρουσία και τη δράση της μια πολιτική κουλτούρα, που ακόμα και τα ίχνη της έχουν εξαφανιστεί σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι σχέση έχει αυτό που εκπέμπουν σήμερα ο Σκουρλέτης, ο Μπαλαούρας, ο Παπαδημούλης, ο Φίλης ή ο Βούτσης, για να μείνουμε στους πιο… επιφανείς αμοραλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, με την κουλτούρα και τον πολιτικό πολιτισμό της Ανανεωτικής Αριστεράς; Για να μην αναφερθούμε σε μια σειρά διανοούμενους που εν ονόματι της εξουσίας εξελίχθηκαν σε υπερασπιστές κάθε λογής αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων της συριζαίικης εξουσίας και απολογητές μιας ανερμάτιστης και καταστροφικής πολιτικής.
Πού χάθηκαν το διαρκές μέτωπο κατά του λαϊκισμού, η αταλάντευτη προσήλωση στις αξίες της δημοκρατίας, η επιμονή στη στρατηγική σχέση με την Ευρώπη, όταν ελάχιστοι το τολμούσαν; Ποια πολιτική ηθική, ποιες ιδεολογικές αρχές, όλα υποτάχθηκαν στο βόλεμα, στη διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, στην υιοθέτηση των χειρότερων παλαιοκομματικών –και παλαιοσταλινικών… –μεθόδων.
Απαξιώνουν τους πάντες και τα πάντα, συμμαχούν με ό,τι χειρότερο υπάρχει στην πολιτική και στην κοινωνία, με μόνο στόχο τις καρέκλες τους. Μια πολιτική και πολιτισμική οπισθοδρόμηση με προκάλυμμα τις αξίες και τις ιδέες της Αριστεράς, που τις έχουν απεμπολήσει προ πολλού. Ψευδώνυμες μάχες εν ονόματι του λαού, καλλιέργεια κοινωνικού και πολιτικού διχασμού, και μια μόνιμη εθνικολαϊκίστικη δημαγωγία, για να συσκοτίσουν μια πολιτική χωρίς αρχές, χωρίς προοπτική, που αποσαθρώνει ό,τι έχει απομείνει από τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Κι όταν φτάνουν στο αμήν, όπως τώρα με την αξιολόγηση, είτε ψευτοαριστεροί τσαμπουκάδες τύπου Σκουρλέτη ή εθνικολυρικά κλαψουρίσματα για τις προδομένες ψευδαισθήσεις τους. Οσα λάθη κι αν είχε κάνει η Ανανεωτική Αριστερά, δεν μπορεί κανείς να μην της αναγνωρίσει ότι δεν δίσταζε να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, ότι είχε πάντα αντίπαλό της τον λαϊκισμό και την πολιτική παραμυθολογία.
Οι επίγονοι που βρήκαν καταφύγιο στη θαλπωρή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν, στην καλύτερη περίπτωση, μια θλιβερή καρικατούρα της ιστορίας της. Που οι μόνες τους αρχές, η μόνη τους έγνοια, είναι το πάθος για την εξουσία, το προσωπικό τους βόλεμα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
