ΠΟΛΥΣΥΝΘΕΤΗ αθλήτρια, εφάμιλλη της Δομνίτσας Λανίτου-Καβουνίδου. Εμφανίστηκε αμέσως μετά την Απελευθέρωση και για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν εκτός συναγωνισμού… (Το όνομά της Φανή Αργυρίου, που έφυγε πλήρης ημερών αλλά μέσα σε πολύ δύσκολες βιολογικές συνθήκες.) Ετσι αρχίζει με λιτότητα φραστική το σχετικό λήμμα της αθλητικής Εγκυκλοπαίδειας. Και ακολουθεί η καταγραφή των αριθμών μέσα από τους οποίους σχηματοποιείται η αγωνιστική πορεία επί μία δωδεκαετία της θαυμαστής πρωταθλήτριας των 33 πανελλήνιων νικών σε έξι αγωνίσματα στίβου –αρχής γενομένης το 1949. Στα 80 μ. μετ’ εμποδίων, μήκος, σφαιροβολία, ακοντισμό, πένταθλο, έπταθλο…
ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΗ του χρόνου αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία δεν είναι μόνο οι επιδόσεις και οι διακρίσεις αλλά και η λειτουργική συνάφεια με την εποχή και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η στατιστική καλά κάνει και ασχολείται με το τι δείχνουν το χρονόμετρο και η μετροταινία. Το ουσιώδες όμως είναι η συνέργεια της πρωταγωνίστριας του στίβου με τον χρόνο όπου έδρασε. Και η «Φανή μας», όπως την αποκαλούσαν οι λιγοστοί φίλοι του στίβου αθλητριών στα πέτρινα χρόνια μετά την Απελευθέρωση και στην ταχύτατη μετεμφυλιακή περίοδο, όταν ο στίβος γυναικών ελάχιστη συμπαράσταση είχε, όπως μας θύμισε ένας έγκυρος μελετητής από πρώτο χέρι αυτού του αθλητικού τομέα, ο Γιάννης Κυριακός. Την εποχή που η Αργυρίου έλαμπε σε πλείστα όσα αγωνίσματα το μερίδιο του στίβου γυναικών από 2 εκατομμύρια δραχμές του προϋπολογισμού του ΣΕΓΑΣ ήταν μόλις 200.000.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ του γυμνασίου της Ευαγγελικής Σχολής έκανε τα πρώτα βήματα (1946) σε εποχή που ο οικογενειακός κλοιός ήταν ακόμη σφιχτός για τα κορίτσια. Στη μεγάλη παραγωγική σχολή του γυναικείου στίβου του Πανιωνίου, με τη θερμουργό φροντίδα του Ηλία Μισαηλίδη, άνθησε και καρποφόρησε το πολυσχιδές ταλέντο της. Για να γίνει, τώρα, λιγότερη φειδωλή η Εγκυκλοπαίδεια: «Η μακρόχρονη παραμονή της στον στίβο και η δυναμική επίδρασή της στην ανάπτυξη του στίβου αθλητριών την κατατάσσουν δικαιωματικά πλάι στη Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδου και τη Σοφία Μπεναρδή». Κορυφαία μιας γενιάς Ελληνίδων που με τόλμη και κοινωνική ευθύνη επαύξησαν το κληροδότημα της πρωτοπορίας που έφερνε τη σφραγίδα του Δημητρού Δάλλα όταν στα δραματικά μεταπροσφυγικά χρόνια αυτός ο «αετός του μικρασιατικού αθλητισμού» θεμελίωνε τον στίβο αθλητριών με το πρώτο τμήμα γυναικών στον Πανιώνιο. Τα ρεκόρ και τα μετάλλια έρχονται και παρέρχονται. Αλλά αυτό που δεν υποκύπτει στον χρόνο είναι ο πραγματικός μαχητής. Και σε αυτό η Φανή Αργυρίου πρωταγωνίστησε και δικαιωματικά κατέχει εξέχουσα θέση.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
