Το βασικό πρόβλημα για έναν οικονομολόγο είναι ότι στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να εκτιμήσει το κόστος της εξόδου της Γαλλίας από το ευρώ σε περίπτωση νίκης της Μαρίν Λεπέν στις εκλογές. Δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με οικονομετρικά μοντέλα αφού ποτέ στη σύγχρονη ιστορία δεν έχει υπάρξει ένας τόσο μεγάλος «μαύρος κύκνος». Αυτό που είναι βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι μια έξοδος από την ευρωζώνη θα οδηγούσε σε μετατροπή του εθνικού χρέους στο νέο φράγκο.
Το ζήτημα δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος όσο το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, το οποίο αγγίζει σχεδόν το 150% του ΑΕΠ (είναι, δηλαδή, μεγαλύτερο από το δημόσιο χρέος). Είναι προφανές ότι οι ξένοι δανειστές δεν θα δεχθούν εύκολα ένα κούρεμα και την αποπληρωμή τους σε νόμισμα άνευ αξίας, και το γεγονός αυτό θα προκαλούσε πολυάριθμες προσφυγές στα διεθνή δικαστήρια και θα εμπόδιζε την είσοδο κεφαλαίου στη χώρα.
Επιπλέον, η έξοδος δεν θα χαρίσει στη Γαλλία τη νομισματική και δημοσιονομική ανεξαρτησία της. Η Μαρίν Λεπέν έχει τονίσει επανειλημμένα την πεποίθησή της ότι το νέο φράγκο θα εξελιχθεί σε ταινία διακύμανσης με τρόπο παρόμοιο προς το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. Ωστόσο ένα τέτοιο σύστημα δεν είναι απρόσβλητο από κερδοσκοπικές βλέψεις.
Αν η αγορά εκτιμήσει ότι η ισοτιμία δεν αντικατοπτρίζει την οικονομική κατάσταση της χώρας, οι επενδυτές θα επιτεθούν στο νόμισμα όπως συνέβη στη στερλίνα το 1992. Σε αυτές τις συνθήκες είναι πιθανή μια υποτίμηση του νέου φράγκου κατά τουλάχιστον 20%. Η Γαλλία θα βρισκόταν σύντομα σε μια μη βιώσιμη θέση: δεν θα είχε πλέον την προστασία της ΕΚΤ και θα ήταν απολύτως ανήμπορη απέναντι στη διεθνή κερδοσκοπία.
Τέλος, όταν το Εθνικό Μέτωπο έρχεται αντιμέτωπο με το ερώτημα της νομισματικής υποτίμησης συχνά τονίζει ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Το κόμμα θεωρεί ότι αυτό θα αποτελούσε μια καλή λύση ώστε να μην προχωρήσει σε υποτίμηση μισθών, όπως συνέβη στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Αδιαμφισβήτητα η Γαλλία αντιμετωπίζει πρόβλημα τοποθέτησης στη μεσαία τάξη, αλλά μια υποτίμηση του νομίσματος θα λειτουργούσε μόνο προσωρινά ως πνοή ζωής για την οικονομία (αφού γνωρίζουμε ότι θα συνοδευόταν από αύξηση του κόστους εισαγωγών, ειδικά στα προϊόντα πετρελαίου, γεγονός που θα είχε επιπτώσεις για την οικονομία συνολικά).
Ηχώρα προς το παρόν δεν αντιμετωπίζει ανησυχητικές πληθωριστικές πιέσεις αλλά η υποτίμηση σίγουρα θα τις αύξανε σημαντικά και θα οδηγούσε σε υψηλότερες καταναλωτικές τιμές. Το παράδοξο με το Εθνικό Μέτωπο είναι ότι θέλει «να υπερασπιστεί την αγοραστική δύναμη των γάλλων πολιτών», όμως το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη θα επιφέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα αφού θα μειώσει την αγοραστική δύναμη εξαιτίας του πληθωρισμού.
Ο κ. Christopher Dembik είναι επικεφαλής μακροοικονομικών αναλύσεων της Saxo Bank.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
