Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, αυτός είναι ο Γιάννης Στουρνάρας. Εχει τη δική του προσέγγιση για την οικονομία, συντηρητική και νεοφιλελεύθερη για τους κυβερνώντες, υπεραισιόδοξη για τους ξένους, αλλά δεν παύει να είναι διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Αρα ο ρόλος του είναι να συμβουλεύει την κυβέρνηση, να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομία, αλλά και για την κοινωνία που υποφέρει από τη λιτότητα και την ανεργία.
Και αυτό είπε σε όλους τους τόνους για όσο διάστημα σέρνεται η αξιολόγηση.
Για όσους τον γνωρίζουν το πιο ανησυχητικό δεν είναι ο «συναγερμός» που σήμανε για την αναγκαιότητα της συμφωνίας με τους δανειστές, προκειμένου να μην μπει η χώρα σε έναν καταστροφικό εκλογικό κύκλο, αλλά αυτά που είπε ευθέως κατηγορώντας όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις μιλώντας στο συνέδριο του «Economist» για το ασφαλιστικό σύστημα.
Είπε λοιπόν:
«Οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012 αναμενόταν να οδηγήσουν σε σημαντική μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών για την περίοδο 2010-2060 από 12,5% του ΑΕΠ σε μόλις 1,3% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόστηκαν πιστά, όπως είχε σχεδιαστεί, ούτε ο ενιαίος τύπος υπολογισμού για τις κύριες συντάξεις, ούτε ο κανόνας μηδενικού ελλείμματος των επικουρικών ταμείων, ούτε διορθώθηκαν με τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2015 και του 2016».
Με άλλα λόγια, είπε ότι χρειάζεται ένα νέο Ασφαλιστικό καθώς ούτε με τις θυσίες που έγιναν την τελευταία επταετία το σύστημα αντέχει, αλλά απαιτεί και θα απαιτεί κάθε χρόνο κρατική χρηματοδότηση, σχεδόν διπλάσια από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μάλιστα, σημείωσε ότι σύμφωνα με τη Eurostat οι συνολικές μεταβιβάσεις προς τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης από τη γενική κυβέρνηση στη χώρα μας ανήλθαν σε 7,1% του ΑΕΠ το 2015 (έναντι 3,3% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο στη ζώνη του ευρώ).
Ολοι λοιπόν αντιλαμβανόμαστε τι έρχεται…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
