Όταν σε μια χώρα γίνονται όλα «ίσωμα», στο βωμό της πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι επόμενο να πηγαίνει στα βράχια. Και να τρίβουν τα χέρια τους οι απροσάρμοστοι χρυσαυγίτες και οι ανεγκέφαλοι υποστηρικτές του Σώρρα, ενώ γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική άνθρωποι με αξία και βάθος, δίνοντας τη θέση τους στα ομοιόμορφα πολιτικά δημιουργήματα του κάθε κομματικού σωλήνα.
Ο κ. Δ.Τζανακόπουλος διορισμένος υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, ένας εξ απορρήτων του Πρωθυπουργού Αλ.Τσίπρα δικηγόρος που λέει ψέματα όπως αναπνέει στην προσπάθεια να παρουσιάσει ως επιτυχίες τις καθημερινές κυβερνητικές αστοχίες ασχολήθηκε δύο φορές, με απαξιωτικό τρόπο, το τελευταίο 24ωρο με τον πρώην Πρωθυπουργό Κ.Σημίτη.
Με απύθμενη οίηση και αχαλίνωτη αμετροέπεια χαρακτήρισε τον Κ.Σημίτη αποκαθηλωμένη εφεδρεία, έναν από τους αρχιτέκτονες της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και άνθρωπο που έβλεπε τις μίζες να περνούν από μπροστά του και δεν έκανε τίποτα: «Εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενα» ,είπε .»Είτε δεν γνώριζε, επομένως είναι πλήρως ανίκανος και μάλλον θα έπρεπε να διατηρεί μια συνεσταλμένη σιωπή ,ή γνώριζε ,πράγμα που είναι πολύ χειρότερο για τον ίδιο»!
Όταν,όμως , ένα ουρανοκατέβατο μειράκιο της πολιτικής επιτίθεται με αγενή, στα όρια του χυδαίου, τρόπο σε έναν από τους σημαντικότερους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας – του ανθρώπου που κυβέρνησε για δυο τετραετίες και έβαλε τη χώρα στο Ευρώ, που έχει αφιερώσει όλη του ζωή στα κοινά κι έχει προσφέρει στην πατρίδα είτε ως υπουργός επί σειρά ετών σε διαφορετικά πόστα, είτε ως καθηγητής πανεπιστημίου, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και αντιστασιακός που παραπέμφθηκε ερήμην στο Στρατοδικείο επί χούντας – τότε είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά στον τόπο.
Σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία που αντικατοπτρίζεται στην κυβέρνηση της χώρας περνάει μια βαθιά κρίση αξιών και προτεραιοτήτων. Που οξύνεται περαιτέρω από την ογκώδη άγνοια, την μυωπική ιδεοληψία, και την ανικανότητα των κυβερνώντων να βρουν λύσεις στα προβλήματα των πολιτών .Και να ανταποκριθούν με επάρκεια στις δύσκολες περιστάσεις που περνάει η χώρα.
Στις υπόλοιπες χώρες του δυτικού κόσμου, με αποκορύφωμα τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, οι πρώην πρωθυπουργοί, Πρόεδροι ή σημαντικοί υπουργοί, όχι μόνο παίζουν συμβουλευτικό ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας -προσφέροντας συχνά με θεσμικό τρόπο την πολύτιμη εμπειρία τους, τις γνωριμίες τους και τις γνώσεις τους – αλλά αναλαμβάνουν και ειδικές αποστολές στο όνομα της εκάστοτε κυβέρνησης. Στην Ελλάδα οι πρώην θεωρούνται αναξιόπιστοι, επικίνδυνοι και αντιμετωπίζονται ως κόκκινο πανί και εσωτερικοί εχθροί!
Και αντί κάθε Πρωθυπουργός – ιδιαίτερα μάλιστα μιας αριστεροδεξιάς κυβέρνησης που δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία και κινείται με φανερό επαρχιωτισμό στην Ευρώπη – να προσπαθεί με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί όσους «πρώην» έχουν την ικανότητα, τις διασυνδέσεις και τις γνώσεις να προσφέρουν στη χώρα, προτιμάει να τους αποκλείει από τα τεκταινόμενα.
Και να τους επιτίθεται -όπως κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα – φανατικά και ανέξοδα για να συσπειρώσει τους «πυροβολημένους» θερμοκέφαλους της κομματικής του βάσης .
Αν όμως οι πρώην θεωρούνται πολύτιμο «asset» στην τεράστια Αμερική ή στην ισχυρή Βρετανία, τότε στην μικρή Ελλάδα που υπάρχει έλλειμμα προσωπικοτήτων με διεθνές κύρος είναι πασιφανές ότι κανείς δεν περισσεύει. Ούτε οι Έλληνες διασποράς που μεσουρανούν μακριά από την Ελλάδα του κι είναι πάντοτε έτοιμοι να προσφέρουν, πόσω μάλλον οι πρώην Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι.
Είναι ένα μάθημα σοβαρότητας και πολιτικής ορθότητας που κάποιος πρέπει να διδάξει στον επιπόλαιο κ. Τσίπρα και στον ασεβή κ. Τζανακόπουλο.
