Η αντιπαράθεση πήρε νέα έκταση όταν ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Τζαβάρας διατύπωσε την ένστασή του για την πρωτοβουλία της Βουλής να αναλάβει υπό την αιγίδα της την οργάνωση της μόνιμης έκθεσης για τον Ν. Μπελογιάννη στο σπίτι που γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. «Η Βουλή εμφανίζεται να παίρνει θέση σε έναν αγώνα ο οποίος υπήρξε άγονος, καταστροφικός και θλιβερός. Από τις πιο μελανές μεταπολεμικές σελίδες της Ιστορίας. Εκεί πράγματι ένας λαμπρός ήρωας της παράταξής του μέσα από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της Βουλής εμφανίζεται ως ήρωας της Δημοκρατίας. Και στην άλλη πλευρά υπάρχουν ήρωες», επισήμανε, τονίζοντας ότι «σε μια Δημοκρατία που σέβεται την αρχή της αξιακής ουδετερότητας θα έπρεπε -η Βουλή τουλάχιστον- να έχει αυτή την πρόνοια».
Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης εξέφρασε την έκπληξή του σχολιάζοντας σχετικά με την ανάμειξη της Βουλής ότι «από καμία άλλη πλευρά δεν είχε εκφραστεί οτιδήποτε δημόσια». «Μένω έκπληκτος από τις τοποθετήσεις ΝΔ», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «υπάρχει συνηγορία για μια εκτέλεση που έγινε κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή των πλέον πολιτικά επιφανών προσώπων εκείνης της περιόδου». «Δεν ήταν τυχαίο. Έλεγαν δημοσίως να μη γίνει η εκτέλεση Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Μπάτση, Καλούμενου. Εκφράζω την έκπληξή μου γιατί είμαι σίγουρος ότι γνωρίζουν οι συνάδελφοι πως η εκτέλεση των τεσσάρων έγινε Κυριακή ξημέρωμα -απαγορεύεται αξιακά – γιατί την επομένη είχε συγκληθείη Επιτροπή Χαρίτων για να δώσει χάρη. Αν δείτε τον Τύπο των επόμενων ημερών υπήρξε ζήτημα κορυφαίας πολιτικής σύγκρουσης», είπε ο κ. Βούτσης.
Αναφερθείς στο «εμφυλιακό» κλίμα που πυροδοτήθηκε, ο βουλευτής της ΔΗ.ΣΥ. και αντιπρόεδρος της Βουλής Δ. Κρεμαστινός, επικαλέστηκε το παράδειγμα του ισπανικού εμφυλίου λέγοντας ότι καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν έβριζε μετά η μια την άλλη.
Απαντώντας στον κ. Βούτση, ο κ. Τζαβάρας είπε ότι «γίνεται σκόπιμη σύγχυση δύο διαφορετικών παραδειγμάτων που υπάρχουν στο ίδιο ιστορικό πρόσωπο: Πράγματι ο Μπελογιάννης ως κατάδικος σε θάνατο από στρατοδικείο και που το κράτος έδειξε σκληρότητα, δικαιολογημένα συνήγειρε όλους τους διανοούμενους. Και ο Ντε Γκωλ τάχθηκε κατά των εκτελέσεων. Και ο Νίκος Πλαστήρας είπε όχι. Το παρακράτος όμως ήταν αυτό που οδήγησε στο αποτέλεσμα. Άλλο αυτό το ζήτημα και άλλο το ζήτημα της συμμετοχής ως ήρωος της παρατάξεώς του από μια πλευρά στον Εμφύλιο. Ο εμφύλιος στην Ελλάδα δεν έχει τη γοητεία του ισπανικού εμφυλίου. Αυτός εδώ ο πόλεμος ήταν ένας πόλεμος που μια πλευρά αγωνιζόταν για ένα συγκεκριμένο σχέδιο και η άλλη για να μη γίνει λαϊκή δημοκρατία η Ελλάδα». Ενώ πρόσθεσε πως «από όλες τις πλευρές υπήρξαν ήρωες και κακοποιοί αλλά και περιπτώσεις για τις οποίες δεν μπορεί η Βουλή και η Δημοκρατία να θεωρεί ότι μπορεί να αποτελέσει στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς».
Σε παρέμβασή της η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε «απαράδεκτο αυτό που γίνεται». «Τσακώνονται δυο όνοι σε ξένο αχυρώνα. Δεν περιμένω να δικαιωθεί ο αγώνας του ΕΑΜ σε αυτό το Κοινοβούλιο. Αυτό το Κοινοβούλιο το μόνο που μπορεί να επιβραβεύσει είναι το καρότο και το μαστίγιο απέναντι στον λαό. Δεν περιμένουμε καμία επιβράβευση. Ούτε ο Μπελογιάννης έδωσε τη ζωή του για ένα τέτοιο Κοινοβούλιο», είπε. Και πρόσθεσε: «Έλεος κύριοι. Ναι ιδεολογικές διαφορές υπάρχουν. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να πει τι θα έκανε ο Μπελογιάννης σήμερα. Τελειώστε με τις προεκτάσεις. Ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλάει για τον Μπελογιάννη αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε την καπηλεία».
Στις «γαλάζιες» φωνές που στρέφονται κατά της πρωτοβουλίας της Βουλής προστέθηκε και εκείνη του Μ. Βορίδη, ο οποίος απέδωσε στην κυβέρνηση «αγωνία αναζήτησης αριστερού άλλοθι». «Ανακαλύφθηκε ξαφνικά πως έπρεπε να γίνει μια κίνηση προς εξευμενισμό του αριστερού ακροατηρίου. Έτσι και τον Μπελογιάννη θα θυμηθείς και τον Βελουχιώτη θα θυμηθείς και τον ΔΣΕ θα θυμηθείς», είπε, προσθέτοντας: «Πάντως αφορά την ιστορία της μιας πλευράς και δεν μπορεί ο έχων το τεκμήριο της ουδετερότητας Πρόεδρος της Βουλής να συμπεριφέρεται ως εκπροσωπών την μια πλευρά».
