Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μέσω άλλης γνώμης, με τίτλο «5 διευθυντές για 19 άτομα» επεσήμανα τους φόβους μου για σοβαρά προβλήματα που όπως είχε πέσει στην αντίληψή μου υπάρχουν στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Εκεί είχα μιλήσει για προβλήματα σε ότι αφορά την σχέση της Γενικής Διευθύντριας του Ε.Κ.Κ. κυρίας Ηλέκτρας Βενάκη με το Δ.Σ. το οποίο όπως φημολογείτο είχε αποταθεί εναντίον της στο Υπουργείο Πολιτισμού με επιστολή.
Είχα επίσης γράψει ότι τα προβλήματα δεν θα σταματήσουν και ότι θα χρειαστεί να επανέλθω.
Και επανέρχομαι.
Οι απανωτές παραιτήσεις των προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Κ.Κ. κ. Γιάννη Λεοντάρη και μελών του Δ.Σ. του Ε.Κ.Κ. κ. Θανάση Σκρουμπέλου και κ. Τίμωνος Κουλμάση έρχονται να επιβεβαιώσουν τις ανησυχίες μου. Τολμώ δε να αναρωτηθώ κατά πόσο πρόσφατες είναι αυτές οι παραιτήσεις διότι πηγές μου αναφέρουν ότι κάποιες είχαν υποβληθεί εδώ και αρκετό καιρό. Ποιες πολιτικές σκοπιμότητες άραγε τις κρατούσαν μέχρι προσφάτως στο συρτάρι;
Το κακό έχει παραγίνει. Εδώ και χρόνια, τα αρνητικά δημοσιεύματα σε ότι αφορά την λειτουργία του οργανισμού, είναι με συντριπτική διαφορά περισσότερα απ’ όσα αφορούν τα όποια καλά αυτός ο οργανισμός είναι σε θέση πλέον να προσφέρει.
Βουλευτές όπως η κυρία Χαρά Κεφαλίδου και η κυρία Κατερίνα Παπακώστα θέτουν ερωτήσεις στη Βουλή για την ενδεχόμενη αδιαφάνεια του οργανισμού και άνθρωποι που πηγαίνουν εκεί να δουλέψουν με τις καλύτερες προθέσεις, φεύγουν υπό τις χειρότερες συνθήκες.
Τα μόνα γεγονότα που θυμάται κανείς ότι συνέβησαν στο Ε.Κ.Κ. εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου ήταν η αλλαγή κτιρίου στέγασης του οργανισμού και η απάντησή του με επιστολή σε δημοσιεύματα σχετικά με τη χρηματοδότηση της νέας ταινίας της Ρηνιώς Δραγασάκη λόγω της συγγενικής της ιδιότητας με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη.
Φοβούμαι ότι το κτένι έχει πλέον σπάσει από τον κόμπο και ότι από καιρό θα έπρεπε οι αρμόδιοι (όποιοι και αν είναι αυτοί) να σκεφτούν πολύ σοβαρά την ουσιαστική αναδιάρθρωση με νέα, υγιή θεμέλια μιας σκουριασμένης μηχανής που ούτως ή άλλως τα χρόνια της κρίσης υπολειτουργεί τραγικά.
Δεν εκπλήσσομαι που μαθαίνω ότι την περασμένη Παρασκευή εκπρόσωποι του Ε.Κ.Κ. περίμεναν παραπάνω από τρεις ώρες για να δουν την υπουργό Πολιτισμού κυρία Λυδία Κονιόρδου χωρίς τελικά να τα καταφέρουν.
Μήπως τελικά στη πρόταση Ε.Κ.Ο.Μ.Ε. δηλαδή του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας, που πρόκειται να θεσπιστεί δια νόμου από την κυβέρνηση, βρίσκεται και η λύση;
Όλα αυτά πάντως μου θυμίζουν τον μακαρίτη τον Νίκο Κούνδουρο που σε ανύποπτη στιγμή μου είχε πει πριν χρόνια: «Τελικά Ζουμπουλάκη εκείνη η ταινία που είχα κάνει, το Μπορντέλο, σε ένα πράγμα ταιριάζει. Στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου».
Και η ειρωνεία είναι ότι το Κέντρο την είχε χρηματοδοτήσει…
