Αίμα

Πλήθος αίμα Ελληνικό…»

Χαρήκαμε πολύ που διάσημοι γενετιστές απέδειξαν πρόσφατα ότι η ανάλυση του μωραϊτικου DNA έδειξε ότι «οι Πελοποννήσιοι φαίνεται πως έχουν σημαντικά μεγαλύτερη κοινή γενετική κληρονομιά με τους Γάλλους (39 έως 42%), τους Ισπανούς (53% έως 62%) και τους Ιταλούς (85% έως 96%), από ό,τι με τους Σλάβους (λιγότερο από 15%)». Έτσι κατατροπώθηκε για άλλη μια φορά, με γενετικά δεδομένα, η θεωρία του γερμαναρά Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ που υποστήριξε το 1830 ότι ο ντόπιος ελληνικός πληθυσμός του Μωριά «ουσιαστικά εξαφανίσθηκε και αντικαταστάθηκε σχεδόν πλήρως τον 6^ο αιώνα μ.Χ. από σλαβικές φυλές, οι οποίες τελικά εξελληνίσθηκαν υπό την επιρροή και της ορθόδοξης εκκλησίας». Χίλιες φορές λοιπόν προτιμότερη η συγγένεια των Πελοποννησίων με τους ευγενείς Γάλλους, Ισπανούς, και Ιταλούς, παρά με τους Σλάβους. Και το ελληνικό αίμα; Και η σκοτεινή κραυγή «Αίμα-Φυλή» πού θα ακουμπήσει πλέον; Στους φραγκολεβαντίνους; Και η απολλώνια καταγωγή του κ. Σώρρα (ωραίος σαν Έλληνας, τούτος) πώς δικαιολογείται;

Γιορτάσαμε ξανά μια 25^η Μαρτίου με περιττές, πολυδάπανες παρελάσεις και κυρίως με ξαναζεσταμένες διακηρύξεις πολιτειακών και πολιτικών ταγών. Όμως φέτος τη γιορτάσαμε με τριπλή χαρά. Πρώτον ξαναθυμηθήκαμε ότι η ελληνική επανάσταση έγινε «Για του Χριστού την πίστη την αγία/και της πατρίδος την ελευθερία». Δεύτερον μάθαμε ότι οι Μωραϊτες έχουν μέσα τους μπόλικο ευρωπαϊκό DNA και τρίτον η Εθνική μας πήρε ισοπαλία στο Βέλγιο. Η τελευταία χαρά γίνεται μεγαλύτερη διότι ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός παρακολούθησε το ματς με τον Βέλγο συνάδελφό του, ο οποίος προφανώς δεν τόλμησε να «πειράξει» τον κ. Τσιπρα, όπως ο ίδιος υπαινίχθηκε σε σχετικό twitter…

Ο Διονύσιος Σολωμός δεν ήξερε από γενετιστές. Ούτε οι Μωραϊτες, οι Ρουμελιώτες, οι νησιώτες. Και το «όμαιμον» (οτιδήποτε μπορούσε να σημαίνει γι αυτούς) το γνώριζαν. Μαζί και το «ομόγλωσσον» και το «ομόθρησκον». Το σπουδαιότερο όμως είναι άλλο, όσον αφορά αυτή την τριαδικότητα: αυτό που βάραινε ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας από πολλούς και ποικίλους ζυγούς και συνάμα από πολλά και ποικίλα εθνικά αμαρτήματα. Κάτι που ακόμη δεν έχει γίνει πραγματικότητα…Ο Σολωμός λοιπόν όχι μία, αλλά πολλές φορές αναφέρεται στο «ελληνικό αίμα» που χύνεται για τον κοινό σκοπό. Ο ποιητής προβάλλει την έννοια της θυσίας, της οποίας η καθαρότητα δεν μετριέται με το DNA.

Δεν γνωρίζω αν αυτή η γενετική κληρονομία των Πελοποννησίων όπως «αποδείχθηκε» πειραματικά αρέσει στους ίδιους. Το δίχως άλλο, μερικοί ευπατρίδες, τύπου Σώρρα, θα προτιμούσαν και λίγο σπαρτιάτικο DNA ή έστω μεσσηνιακό. Το χειρότερο: δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή που η αιματωμένη Ελευθερία έβγαινε στην Ευρώπη ζητώντας βοήθεια. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι Συριζανελίτες πολιτικοί μάλλον δεν γνωρίζουν τις στροφές 9-11 του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν». Διαφορετικά δεν θα μας έβγαζαν τους λόγους που χωρίς συνείδηση και αιδώ βγάζουν.

Με τα ρούχα αιματωμένα

Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά

Να γυρεύης εις τα ξένα

Άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες,

Εξανάλθες μοναχή∙

Δεν ειν’ εύκολες οι θύρες

Εάν η χρεία τες κουρταλή.

Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,

Άλλ’ ανάσασιν καμιά∙

Άλλος σου έταξε βοήθεια

Και σε γέλασε φρικτά.